به گزارش ایسنا، چند روزی است که «هفته تئاتر» به دبیری محمودرضا رحیمی آغاز شده و صنف‌های ۱۵ گانه خانه تئاتر برنامه‌های متعددی را تدارک دیده‌اند. برگزارکنندگان این رویداد امسال توانسته‌اند بانک گردشگری را به عنوان اسپانسر با خود همراه کنند و این نویدبخش اتفاقی ادامه‌دار می‌تواند باشد تا در آینده اسپانسرهایی از این دست بیشتر در حوزه تئاتر، که معمولاً نسبت به سینما و موسیقی خیلی مورد توجه اسپانسرها نیست، حضور داشته باشند.
برای این مناسبت مثل هر سال جدول پر و پیمانی تدارک دیده شده تا هر روز، هم انجمن‌های مختلف برنامه‌ای داشته باشند و هم نشست‌ها و دورهمی‌های دیگری برگزار شود، اما در جشن انجمن نمایشگران عروسکی به عنوان یکی از انجمن‌های فعال خانه تئاتر که معمولاً برنامه شادی را هم با حضور چند هنرمند مشهور برگزار می‌کند، مشخص شد به هر کدام از برگزیدگان نمایش‌های عروسکی نفری ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار تومان جایزه نقدی داده شده است.
ماجرا زمانی جالب‌تر می‌شود که بشنویم بیانیه‌ای که کانون تئاتر کودک و نوجوان خانه تئاتر منتشر و در آن اعلام کرده هزینه‌های برگزاری مراسم سالانه خود را صرف کمک به هموطنان سیل‌زده می‌کند، ابتدا بخاطر نارضایتی از پولی بوده که برای برگزاری جشن به این انجمن اختصاص داده شده و به همین دلیل تصمیم گرفته می‌شود مبلغی بر همان هزینه اندک اضافه کنند و آن را برای تهیه یک کانکس مجهز برای سیل زدگان خرج کنند.
روشنک کریمی یکی از اعضای انجمن تئاتر کودک و نوجوان که البته عضو هیأت مدیره هم هست اما صحبت‌هایش را بیشتر، از جایگاه حقیقی‌اش مطرح می‌کند و با تأیید این مطلب به ایسنا می‌گوید: طبق آماری که در خانه تئاتر وجود دارد انجمن‌های تئاتر عروسکی و کودک و نوجوان همیشه جزو انجمن‌های فعال خانه تئاتر بوده‌اند ولی متأسفانه چیزی که همیشه با آن مواجه می‌شویم این است که انجمن بازیگران برای برگزاری جشن سالانه خود یک بودجه چند برابری بقیه می‌گیرد. البته ممکن است آن‌ها اسپانسری (جداگانه) داشته باشند ولی به هر حال همیشه این تفاوت وجود داشته و اصلاً هم شخصی نیست که به مدیر خاصی برگردد. بخشی از این مسئله به نوع نگاه به تئاتر کودک و نوجوان و عروسکی در جامعه برمی‌گردد و متأسفانه در خانه تئاتر هم بودجه‌ای که دارند هیچ‌گاه مساوی یا بر اساس فعالیت‌ها تقسیم نمی‌شود.
او با اشاره به اینکه «فقط سه میلیون تومان برای برگزاری جشن انجمن تئاتر کودک و نوجوان به ما دادند» اضافه می‌کند: این پول اصلاً رقمی نیست. سال‌های قبل هم این‌طور نبوده که همیشه جایزه داشته باشیم و خیلی وقت‌ها همان ارزش معنوی تقدیر بوده، اما امسال با توجه به شرایطی که پیش آمد و اینکه چند نفر از همکاران ما در مناطق سیل زده از نزدیک دیده بودند که خانواده‌ها در چه مضیقه‌ای هستند و بچه‌ها اوضاع خوبی ندارند، در هیأت مدیره تصمیم بر این شد که این پول و کمک هزینه‌های دیگری هم که خودمان جور می‌کردیم صرف کمک به آن‌ها شود. همچنین به اعضای صنف هم اعلام کردیم اگر لباس و اسباب بازی نو دارند بیاورند تا در یک کانکس مجهز بفرستیم.
وی تاکید می‌کند: به نظر ما این کار بهتر بود تا جشن خود را با رقمی که در شأن این انجمن نیست برگزار کنیم. ما همیشه فروتنی کرده‌ایم و حتی گاهی از جیب خودمان برنامه‌هایی را برگزار می‌کنیم ولی آیا چنین بودجه‌ای در شأن انجمن تئاتر کودک و نوجوان با ۳۵۰ نفر عضو است؟ اگر خانه تئاتر برای هفته تئاتر حامی مالی دارد، پس این حامی چه می‌کند؟
در این باره گلزار محمدی _ رئیس انجمن نمایشگران عروسکی _ هم می‌گوید: این تفاوت‌ها میان انجمن‌های خانه تئاتر همیشه بوده و هست و هر چه گفتیم هم به نتیجه‌ای نرسیدیم.
او هم 3 میلیون تومان برای این جشن در اختیار داشته است؛ جشنی که در آن از جایزه غریب‌پور رونمایی شده، از نصرت کریمی و حسن دادشکر تقدیر شده، کارت هدیه‌ای به خانواده مرحوم مرتضی خمسه‌ای از پیشکسوتان تازه در گذشته خیمه شب‌بازی داده شده و دست‌کم هشت نفر هم به عنوان برگزیده معرفی شده‌اند!
وی با اشاره به فعال بودن انجمن تئاتر عروسکی می‌گوید: همیشه تنها انجمنی که از بقیه پول بیشتری می‌گیرد انجمن بازیگران است و بقیه خیلی بودجه محدودی دارند. ما هم بر اساس آن رقم، برنامه‌ها و هدایای خود را تنظیم و تهیه می‌کنیم و به همین دلیل رقمی که به برگزیدگان داده می‌شود خیلی زیاد نیست. البته این اولین دوره‌ای بود که آثار نمایشی را به این شکل داوری کردیم و فیلم‌هایی را هم از تئاترهای شهرستان‌ها تماشا کردیم.
اگرچه تعداد اعضای انجمن بازیگران خانه تئاتر با دیگر انجمن‌ها قابل مقایسه نیست، اما این سوال مطرح می‌شود که آیا واقعاً تفاوت کار یک بازیگر عروسکی با یک بازیگر غیر عروسکی باید در این حد باشد؟
در هر صورت، آیا مدیران صنف تئاتر که معمولاً از سلبریتی‌پروری انتقاد می‌کنند خودشان دنباله‌رو همین مسیر هستند؟ آیا نسبتِ بین یک جایزه ۲۰۰ هزار تومانی با جایزه حدود سه میلیونی یا شاید هم بیشتر که شنیده شده تلاش می‌شود به برگزیدگان بازیگری داده شود منطقی است؟ آیا نجابت و فروتنی اعضای انجمن‌هایی مثل عروسکی و تئاتر کودک و نوجوان که خیلی از تئاتری‌ها هم آن را تأیید می‌کنند، دلیلی بر مهجوریت‌شان در تقسیم بودجه شده است؟
اساساً آیا دستورالعمل مشخصی برای اهدای جوایز و تناسب میان آن‌ها وجود دارد یا اینکه هر انجمنی زورش بیشتر بچربد می‌تواند از هر جایی حتی از مدیرکل هنرهای نمایشی به این بهانه که «عضو خانه تئاتر و همراه ماست»، پول جوایز خود را جداگانه تأمین کند؟ آیا بازرس خانه تئاتر و نیز اعضای هیأت مدیره که اتفاقاً دبیر جشنواره فجر (نادر برهانی مرند) هم یکی از آن‌هاست و قطعاً در بخش تقسیم جایزه‌های فجر ملاحظات مختلفی را باید مدنظر داشته باشد، بر این مسائل و گله‌مندی‌ها نظارت و پیگیری می‌کنند؟
علاوه بر همه این پرسش‌ها، این سوال هم مطرح می‌شود که بانک گردشگری دقیقاً اسپانسر کدام بخش از برنامه‌های «هفته تئاتر» خانه تئاتر است؟ چون طبق گفته بهزاد فراهانی _ دبیر شب بازیگر _ جایزه نقدی برگزیدگان بازیگری را اداره کل هنرهای نمایشی تقبل می‌کند و پذیرایی مراسم را هم با پیگیری شهرام گیل‌آبادی _ مدیرعامل خانه تئاتر _ که پیش از این در شهرداری بوده، شهرداری منطقه ۱۱ تهران تقبل کرده است.
البته محمودرضا رحیمی در نشست خبری خود گفته است که چاپ کتاب و اجاره سالن برج میلاد برای مراسم اختتامیه بدون همراهی اسپانسر ممکن نمی‌شد، چرا که پول چاپ کتاب ۱۵۰ میلیون تومان می‌شود و پول اجاره سالن هم ۱۰۰ میلیون تومان. گرچه این رقم‌ها هم در نوع خود عجیب است چون همین دو سه ماه قبل طبق گزارش سازمان سینمایی اجاره یک شب سالن همایش‌های برج میلاد در جشنواره فیلم فجر ۵۰ میلیون تومان شده بود. درباره کتاب هم باید منتظر ماند تا ببینیم چه کتابی قرار است چاپ شود چون گویا آنچه برای چاپ آماده می‌شود، شامل عکس‌ها، بروشورها، نشست‌ها و تاریخ شفاهی‌هایی که در این هفته برگزار می‌شود خواهد بود.
با این حال برای رسیدن به پاسخ این پرسش که تبعیض در صنوف خانه تئاتر از کجا نشأت می‌گیرد و اینکه آیا اصلاً چنین چیزی وجود دارد، شاید بهتر باشد همان شفاف‌سازی‌ای که سید عباس صالحی _ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی _ بر آن تاکید دارد درباره خانه تئاتر و هفته ویژه آن اتفاق بیفتد تا حداقل اعضا و مدیران بعضی صنوف خانه تئاتر نگویند، «هیچ وقت به ما نمی‌گویند چقدر بودجه دارند»!
انتهای پیام