بهانه فرهنگ‌سازی تا کی!؟ چرا مسئولیت‌پذیر نیستیم؟

همه اتفاقاتی که جمعه شب در ورزشگاه آزادی افتاد، تکراری است. همه چیزش تکراری است. کری‌های قبل بازی، درگیری‌های وحشتناک حین مسابقه و از همه بدتر نمایش مدیران برای حل و فصل موضوع. آقایان مدیر یک بار کار اساسی کنید؛ اگر فکر کردن به صندلی‌های خودتان تمام شد به صندلی‌های ورزشگاه‌ها هم فکر کنید.

به گزارش ایسنا، قدم‌های زیادی جمعه شب در ورزشگاه آزادی و برای بازی پرسپولیس - سپاهان برداشته شد اما تلخ‌ترین‌هایش آن‌هایی بود که برای دورخیز و پرت کردن سنگ روی سکوهای آزادی برداشته شد. این همه خشم از کجا می‌آید؟ این همه نفرت نسبت به کسانی که شاید دوست و رفیق و فامیل هم باشند یا خودشان ندانند که چه نقاط مشترکی با هم دیگر دارند چگونه شکل گرفت؟

بعد از مسابقه هم که مصاحبه بازیکن سپاهان ما را یاد فیلم فارسی‌ها می‌اندازد؛ وقتی می‌گفت هواداران پرسپولیس به اصفهان نیایند چون امنیت‌شان با خداست فقط یک دستمال یزدی و یک کلاه شاپو کم داشت که همه چیز تکمیل شود. البته می‌شد به او یک ردا و یک گوی جهان نما هم داد که یاد و خاطره نوستراداموس زنده بشود وگرنه یک مدافع فوتبال نمی‌تواند خون به پا شدن در یک ماه آینده را پیش‌بینی کند.

از سوی دیگر چرا مسؤولان امنیت در فضای مجازی حواس‌شان به کانال‌های هواداری تیم‌های فوتبال نیست که به اسم فوتبال و حمایت از تیم‌شان به تیم‌های دیگر و حتی قومیت‌های و شهرهای مختلف ایران توهین می‌کنند. مگر جنگ‌های صلیبی است که پرچم تیم‌های رقیب را آتش می‌زنند روی آن ادرار می‌کنند و فیلمش را با اشتیاق و شکلک‌های عاشقانه منتشر می‌کنند؟

وقتی روز قبل از مسابقه اعلام می‌شود همه بلیت‌های بازی به صورت اینترنتی به فروش رفته چرا روز مسابقه به جمعیت انبوهی که بدون بلیت به ورزشگاه رفته بودند، بلیت طبقه دوم فروخته شد؟ چه کسی مسؤول این ماجرا است؟ چرا باید با این کار افراد زیادی را برای ورود به ورزشگاه دل‌خوش و معطل کنند و ناگهان آن‌ها را به ناچار به طبقه دوم ورزشگاه و درست بالای سر هواداران سپاهان هدایت کنند. البته که اتفاقی میان هواداران پرسپولیس در طبقه دوم و هواداران سپاهان در طبقه اول نیفتاد اما همین موضوع بود که باعث شعله‌ور شدن آتش حواشی ورزشگاه شد.

در این بازی همانند بازی‌های مهم دیگر، تعداد زیادی از تماشاگران بلیت در دست داشتند و پشت درهای بسته ماندند در حالی که استادیوم در حال انفجار بود. به راستی این همه تماشاگر بدون بلیت چگونه وارد استادیوم می‌شوند؟ چرا مسوولانی که وظیفه تأمین امنیت بازی را بر عهده دارند با افرادی که بدون بلیت اقوام و آشنایان‌شان خود را وارد ورزشگاه می‌کنند، برخورد نمی‌کند؟ چرا این همه "آشنا" بدون بلیت وارد می‌شوند و جای کسی که از چند روز زودتر بلیت خریده را اشغال می‌کنند؟ آیا دلیل اینکه سال‌هاست برخی‌ها با شماره‌گذاری صندلی‌های ورزشگاه‌ها مخالفت می‌کنند همین نیست؟ آیا مرجعی هست که به تعداد فروش بلیت‌ها رسیدگی کند و آیا امکان تخلف در فروش بلیت بیش‌تر بررسی می‌شود؟

صحنه‌هایی عجیبی دیروز در ورزشگاه آزادی رخ داد؛ از سربازی که از سکو به زمین پرتاب شد تا سربازی که با عصبانیت یک سنگ از روی زمین برداشت و به سمت هواداران پرتاب کرد. ماشین صدا و سیما برای سالم ماندن از دست هواداران سپاهان جایش را عوض کرد اما طعمه هواداران عصبانی پرسپولیس شد که چون جلوی دیدشان را گرفته بود با ساندیس از آن پذیرای کردند.

دیروز آن همه دوربین در ورزشگاه آزادی عکس و فیلم گرفتند چرا هیچ نهادی آن‌ها را بررسی نمی‌کند و افراد خاطی را از حضور در ورزشگاه برای مدت مشخصی محروم نمی‌کند. از شعارها و حکم‌های همه گیر خسته شده‌ایم. گیریم که یک بازی هم هواداران از حضور در ورزشگاه محروم شدند، نمی‌توانند بازی بعدی دوباره همان آتش را برپا کنند؟

حالا قرار است بنشینیم و کلی‌گویی‌های مدیران و مسؤولان را بشنویم که همه را به کار فرهنگی دعوت می‌کنند ولی کسی نمی‌داند منظورشان چیست. بعد از مدتی هم همه فراموش‌مان بشود که خطر خیلی نزدیک‌تر از این حرف‌هاست؛ صندلی شکسته را می‌شود جایگزین کرد، سر شکسته هم بد است اما راه چاره دارد، نگران روزی هستیم که آب رفته دیگر به جوی برنگردد.

انتهای پیام

  • یکشنبه/ ۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ / ۰۱:۱۹
  • دسته‌بندی: فوتبال، فوتسال
  • کد خبر: 98020703611
  • خبرنگار : 71595