به گزارش ایسنا، اداره کل روابط عمومی وزارت علوم، در متن این نامه خطاب به رؤسای دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها آمده است:

چنانکه مستحضرید کشور ایران به دلیل شرایط اقلیمی و زیست‌محیطی در معرض بروز حوادث طبیعی، همچون زلزله و سیل، قرار دارد. متأسفانه در روزهای اخیر هم‌وطنان عزیز شاهد رخداد سیل ویرانگر در چندین استان کشور بوده‌اند. با توجه به این موضوع، موارد ذیل از اهمیتی ویژه برخوردار است:

۱. با عنایت به پیامدهای ناگوار این نوع حوادث در زندگی و مناسبات اجتماعی ضروری است دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی کشور در اسرع وقت با هماهنگی و مشارکت دستگاه‌های اجرایی متولّی کارگروه‌هایی تخصصی تشکیل دهند تا آسیب‌های ناشی از سیلاب اخیر را شناسایی، دلایل آن را با بررسی‌ها و پژوهش‌های میدانی استخراج و راهکارهای جلوگیری از آن را پیشنهاد کنند.

۲. انتظار می‌رود با توجه به اهمیت رعایت استانداردها و اصول علمی در حوزه‌های شهرسازی، معماری، آبخیزداری، کشاورزی، مهار آب‌های سرگردان، مدیریت منابع آب و سفره‌های زیرزمینی، مدیریت شهری، ایمنی سازه‌های هوایی و دریایی در اسرع وقت با همکاری دستگاه‌های مسئول، پژوهش‌های کاربردی صورت پذیرد و راه‌حل‌های جلوگیری از مخاطرات طبیعی آینده طرح شود.

۳. شناسایی و ارتقای روش‌های مدیریت بحران در چنین شرایطی با توجه به تجارب عظیم حاصل از حوادث طبیعی از امور مهم و بررسی و بازنگری دقیق مسئله و بهبود آن ضروری است.

۴. همکاری با کلیه سازمان‌های مسئول و فعال در حوزه‌های مهندسی، کشاورزی و علوم انسانی برای از بین بردن آثار سو حوادث طبیعی، به‌ویژه برطرف کردن تأثیرات مخرّب آن بر جامعه و روان انسان‌ها ضروری است.

۵. استفاده از توانمندی‌های استادان، کارکنان و دانشجویان، به‌ویژه تشکل‌های دانشجویی فعال، از جمله کانون‌های هلال‌احمر، برای کمک و التیام زخم‌های ناشی از سیل در مناطق آسیب‌دیده ضرورت دارد.

با عنایت به موارد یادشده از کلیه دانشگاه‌های مستقر در مناطق آسیب‌دیده از سیلاب اخیر انتظار دارد در مأموریت‌های منطقه‌ای خود نتیجه پژوهش‌های علمی کارگروه‌های مربوطه را در قالب گزارش مدوّن به مسئولان استانی و دستگاه‌های اجرایی مرتبط ارائه و نسخه‌ای از آن را برای پیگیری به معاونت پژوهش و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ارسال کنند.

همچنین از دیگر دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های کشور انتظار می‌رود ضمن ارتباط با دانشگاه‌های مناطق آسیب‌دیده با پشتیبانی و مشارکت کامل در تشکیل کارگروه‌ها، توان پژوهشی و تخصصی آنان را ارتقا دهند و به مسئولیت ملی خود عمل کنند.

انتهای پیام