به گزارش ایسنا، بانک مرکزی آمریکا باید نرخ‌های بهره و سایر سیاست‌های پولی را برای رسیدن به اهداف پایین نگه داشتن تورم و اشتغال کامل تنظیم کند. اوپک و متحدانش نیز باید میزان تولید ضروری برای تنظیم تعادل عرضه و تقاضا در بازار نفت را تنظیم کنند. در مقطع فعلی، این تولیدکنندگان باید درباره ادامه محدودیت عرضه که از سال ۲۰۱۷ آغاز کرده‌اند و پایان دادن به توافق فعلی کاهش تولید تا سه ماه دیگر، تصمیم بگیرند.
کمیته نظارت بر توافق کاهش تولید اوپک و غیراوپک (اوپک پلاس) در مواجهه با چنین ابهاماتی، اخیراً توصیه کرد دیدار برنامه‌ریزی شده این گروه در آوریل لغو شود و مقامات این کمیته که در باکوی جمهوری آذربایجان دیدار کردند، اظهار کردند که تصمیم‌گیری درباره سیاست تولید باید تا ژوئن به تأخیر انداخته شود.
شاید بانک مرکزی آمریکا به چنین انعطافی حسد ببرد. هر دو نهاد با چشم‌انداز اقتصادی تیره ای روبرو هستند اما حداقل اوپک می‌تواند تصمیم بگیرد که نشستی برگزار نکند. با این حال ممکن است درباره توافق تجاری میان آمریکا و چین تا پایان سه ماهه دوم شفافیت بیشتری ایجاد شود. اروپا هفته گذشته با انتشار آماری که ضعف اقتصادهای فرانسه و آلمان را نشان داد، شرایط سختی را سپری کرد. این اطلاعات برای رشد اقتصاد جهانی و تقاضا برای نفت خوشایند نیستند و تصمیم‌گیری از سوی اوپک و بانک مرکزی آمریکا را پیچیده‌تر می‌کنند.
مأموریت ادامه دار
اوپک پلاس با مشارکت قابل توجه عربستان سعودی و افت ناخواسته تولید آنگولا و مکزیک، به حدود ۷۵ درصد از کاهش تولید هدف گذاری شده دست یافته است. اما برای اوپک پلاس نیز حدس زدن چشم اندازهای رشد اقتصاد جهانی و تقاضا برای نفت دشوار است. برآورد تأثیر کاهش تولید روسیه نیز دشوار است زیرا مقامات روسی اظهار کرده‌اند که کاهش تولیدی که وعده داده‌اند را تنها به شکل تدریجی در سه ماهه اول سال ۲۰۱۹ انجام خواهند داد. بر مبنای آمار تولید از سوی وزارت انرژی روسیه، تا فوریه آنها تنها به ۳۵ درصد از سهمیه کاهش تولید خود عمل کرده بودند.
به همین شکل، تأثیر جدیدترین دور کاهش تولید نفت در خاورمیانه تازه در آمارهای واردات منعکس خواهد شد زیرا حدود شش هفته طول می‌کشد تا نفتکشهایی که از این منطقه عزیمت می‌کنند، به آمریکا برسند.
پس از آن هم ابهاماتی پیرامون سطح تولید برخی از کشورها وجود دارد. در ونزوئلا، حمایت از دولت نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا هیچ نشانی از فروپاشی ندارد اما روند کاهش تولید نفت این کشور ادامه دارد و به معنای آن خواهد بود که سایر اعضای اوپک پلاس باید نفت بیشتری برای جبران کاهش تولید ونزوئلا، تولید کنند. موضوع دیگر، سرنوشت معافیت از تحریم‌های آمریکا علیه ایران به هشت کشور است که تا ژوئن مشخص خواهد شد. ممکن است معافیت یونان، ایتالیا و تایوان که در دور اول معافیت‌ها نفتی از ایران وارد نکردند از سوی دولت ترامپ لغو شود و معافیت پنج کشور دیگر شامل چین، هند، کره جنوبی، ژاپن و ترکیه تمدید شود اما حجم واردات مجاز آنها کاهش پیدا کند.
تغییرات چشمگیر
دورنمای رشد تقاضا برای نفت در سال ۲۰۱۹ از سوی سه آژانس مطرح، در مارس تغییری نکرد و تنها اداره اطلاعات انرژی آمریکا دورنمای خود را تنزل داد. آژانس‌های پیش بینی کننده نفت هنوز پیش بینی خود از تقاضا برای نفت را به میزان قابل توجهی کاهش نداده‌اند اما ممکن است به زودی چنین کاری را انجام دهند. این آژانس‌ها معمولاً تمایلی به دادن تغییرات بزرگ در پیش بینی‌های خود ندارند بنابراین معمولاً در تغییر مواضع از تحلیلگران عقب تر هستند.
اغلب در پیش بینی‌هایی که برای یک دوره انجام می‌گیرد، اطمینان وجود دارد اما اگر به بازبینی‌های تاریخی که برای آمار رشد و تقاضا در سال‌های اخیر انجام شده است نگاه کنیم، به سرعت می‌توان دریافت که شفافیت تنها یک توهم است.
بازبینی تولید آمریکا
در جدیدترین دورنمای اداره اطلاعات انرژی آمریکا، بزرگترین تغییر در پیش بینی کوتاه مدت از تولید آمریکا انجام گرفته است. با پیش بینی رشد بالاتر تولید این کشور می‌توان انتظار داشت که تصمیم اوپک پلاس در نیمه دوم سال به تأخیر بیافتد.
در حالی که تلاش برای پیش بینی اوضاع در ماه‌های پیش رو دشوارتر می‌شود، شرایط برای به تأخیر افتادن تصمیم‌گیری این گروه درباره کاهش تولید مهیا می‌شود. اجرای یک تصمیم زمان می‌برد و مشتریان باید میزان نفت مورد نیازشان را یک ماه جلوتر از تأمین کنندگان درخواست کنند و فروشندگان می‌توانند به آنها بگویند چه میزان نفت می‌توانند به آنها بفروشند. شرکت آرامکوی سعودی دو هفته پیش درباره میزان نفتی که قرار است در آوریل صادر کند، تصمیم گرفت.
برگزاری نشست‌ها در ژوئن و دسامبر همان طور که اوپک در سال ۲۰۱۱ پس از ماه‌ها کشمکش بر سر افزایش اهداف تولیدی که از سال ۲۰۰۹ تعیین شده بود انجام داد هیچ مهلتی را برای اجرای این تصمیمات در ماه بعد باقی نگذاشت. به همین دلیل است که اجرای کاهش تولید بسیار ضعیف بوده است.
زمانی که وزیران نفت اوپک در دسامبر اعلام کردند در آوریل درباره سرنوشت توافق کاهش تولید و ادامه آن تا پایان سال ۲۰۱۹ تصمیم خواهند گرفت، بازار نسبت به این برنامه بلندپروازانه تا حدودی متعجب شد زیرا برگزاری دو نشست در فاصله زمانی کوتاه، اندکی بیش از حد به نظر رسید.
بر اساس گزارش بلومبرگ، چرخش اخیر این تولیدکنندگان نفت در دیدار باکو به معنای آن است که آنها تصمیم گرفتند امکان اجرای هر گونه توافق جدید در ژوئیه را برای داشتن دید واضح از شرایط فدا کنند اما شرایط بازار در ژوئن ممکن است به اندازه حالا مبهم باشد. اکنون که این تولیدکنندگان تصمیم‌گیری درباره سیاست تولید را به نیمه دوم سال موکل کردند، بازار همچنان گرفتار ابهام خواهد ماند و نوسان قیمت‌های نفت ادامه پیدا می‌کند.
انتهای پیام