خاطرات غلامحسین فرزامی از نخستین داربی‌های تهران در دهه ۴۰؛

دهداری به لهجه آبادانی گفت من نیرو دارم؛ میگم بزننت ببو گلابی بیای!

از نخستین دیدار تیم‌های استقلال و پرسپولیس در شهرآورد تهران، معدود بازیکنانی در قید حیات هستند و مابقی دار فانی را وداع گفتند و یا فرسنگ‌ها دورتر از ایران زندگی می‌کنند.

به گزارش ایسنا، حسین فرزامی، بازیکن تاج که در تاریخ شانزدهم فروردین ۱۳۴۷ در دیدار دوستانه تاج و پرسپولیس به میدان رفته، به کل خاطرات آن بازی را فراموش کرده است و می‌گوید بعد از ۵۰ سال سایه‌هایی محو از خاطرات آن بازی برایش باقی ماند است و البته او یاد دوستان و رقبایش را در آن بازی ماندگار دو تیم یاد می‌کند و امیدوار است بازماندگان همچون علی جباری، حسین کلانی و حمید جاسمیان خاطرات و جزئیات آن بازی را در خاطر داشته باشند.

او در گفت‌وگو با ایسنا، درباره حال و هوای نخستین بازی دو تیم که پایه‌گذار یک دیدار حساس و سنتی بین استقلال و پرسپولیس شد، گفت: از آن دیدار تقریباً ۵۰ سال گذشته است. من خاطره‌ای را به یاد ندارم. آن‌هایی که بازی در خاطرشان است، بیشتر در جریان حال و هوای آن روز هستند. از آن بازی، بازیکنانی مانند آقای قلیچ‌خانی، عرب، کلانی، جاسمیان و … در قید حیات هستند.

فرزامی درباره خاطرات فوتبالش از اواخر دهه ۴۰ گفت: در آن سال‌ها من جوانی تازه کار بودم که اولین بازی‌هایم را انجام می‌دادم. خداوند مرحوم دهداری را بیامرزد. من روی پای بازیکنان باتجربه مثل دهداری و برومند تکل می‌زدم و محکم بازی می‌کردم. دهداری به لهجه آبادانی گفت "میگم بزننت که یه ذره آدم شیء". من هم به او گفتم "اگه میتونی بزن" که دهداری در جوابم گفت "خودم نمی‌زنم، من نیرو دارم. می‌گم اونا بزننت، ببو گلابی بیای".

وی ادامه داد: بعداً رفتم صورت او را ماچ کردم و می‌خواستم دستش را ببوسم که اجازه نداد. آقای دهداری و منوچهر برومند واقعاً انسان بودند. او بعداً رئیس فدراسیون وزنه برداری شد اما در فوتبال هیچی نشد. بالاخره ما جوان بودیم اما آن‌ها آخر کار بودند.

فرزامی در واکنش به اینکه آیا الان داربی حساس‌تر و کری‌ها بیشتر از گذشته و به خصوص بازی نخست هر دو تیم است، گفت: کری خواندن همان زمان هم بود. ما در زمین برای هم کری می‌خواندیم اما در بیرون از زمین رفیق بودیم. یکی از دلیل حساسیت بیشتر الان، مطبوعات و رسانه‌ها هستند که آن موقع نقش کمرنگی داشتند.

بازیکن سابق تاج با بیان اینکه استقبال هواداران از بازی‌ها در آن دوران بیشتر از حال حاضر بود، می‌گوید که ورزشگاه امجدیه گوش تا گوش مملو از تماشاگر می‌شد و جای سوزن انداختن نبود. الان در ورزشگاه‌ها جای خالی دیده می‌شود.

فرزامی درباره اینکه آیا بین هواداران و بازیکنان درگیری شکل می‌گرفت، خاطرنشان کرد: درگیری که وجود نداشت. وقتی داور سوت می‌زد، همه تصمیمش را قبول می‌کردند. هیچ موقع ما اعتراضی نسبت به داوران نمی‌کردیم. الان به محض این که بازیکنی خطا کند، همه دور داور جمع می‌شوند. آقای خلیل زاده فوراً به سمت داور یورش می‌برد، سید جلال حسینی داور را احاطه می‌کند.

او در واکنش به اینکه چرا فقط اسامی بازیکنان پرسپولیس را می‌برد و حرکات مشابه استقلالی‌ها را نمی‌گوید، گفت: استقلالی هم همینطور است اما در بین بازیکنان استقلال این موضوع کمتر دیده می‌شود. البته ما هم خیلی صحبت می‌کنیم که شما نباید اعتراض کنید. حرکات بازیکنان، تماشاگران را وادار به فحاشی می‌کند.

بازیکن سابق استقلال درباره رفتار و منش علی دانایی‌فرد، سرمربی وقت آبی‌ها در داربی نخست پایتخت گفت: دانایی فرد یک آدم خیلی صبور و بی سر و صدا بود.

وی درباره اینکه علاقه‌ای به تماشای فوتبال در شرایط کنونی دارد، با اکراه می‌گوید علاقه‌ای به دیدن مسابقات ندارد چرا که بازی‌ها سرتاسر اعتراض و جنگ و دعوا است.

انتهای پیام

  • یکشنبه/ ۴ فروردین ۱۳۹۸ / ۰۲:۲۸
  • دسته‌بندی: فوتبال، فوتسال
  • کد خبر: 97122915287
  • خبرنگار : 71536