به گزارش ایسنا، شانزدهمین جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر عصر روز جمعه (۱۷ اسفند ماه) در مراسمی با عنوان «در ستایش تصویر» از کامبیز درم بخش به پاس ۶۲ سال آفرینش تصاویر ماندگار در عرصه کاریکاتور تجلیل کرد.
اجرای این مراسم که با حضور جمعی از هنرمندان همچون محمود کلاری، علیرضا زرین‌دست، جواد علیزاده، بزرگمهر حسین‌پور و.... برگزار شد را هادی حیدری بر عهده داشت.
حیدری در ابتدای این مراسم در سخنانی اظهار کرد: بعضی وقت‌ها با خود می‌اندیشم آیا حق داریم از فشارها، کاستی‌ها و شرایطی که خود را بر ما تحمیل کرده‌اند، شکوه کنیم و بنالیم در جایی که شخصیتی چون کامبیز درمبخش با وجود تمام این شرایط و در آستانه هفتاد و هفت سالگی، همچنان در جست‌وجو، حرکت و خلق جهان‌های تازه و شگفت‌انگیز است؟ کامبیز درمبخش به ما آموخته است که خلاقیت هنری حد و مرزی نمی‌شناسد.
او با بیان اینکه «ما از او آموخته‌ایم که هنری زیستن به ادا و اطوار هنری درآوردن نیست»، گفت: اینکه هنری زیستن به هنرمندانه اندیشیدن است. به پالایش و رسیدن به جوهر وجودی ذهن و درون آدمی است و در نهایت، رسیدن به خلوص و سادگی شخصیتی و هنری است.
این کاریکاتوریست ادامه داد: درمبخش در رسیدن به ایده‌های کارتون‌هایش وقتی روی یک موضوع متمرکز می‌شود به حدی کنکاش کرده و از زوایای مختلف به آن می‌نگرد تا عصاره‌اش را بیرون کشیده و ده‌ها سوژه از یک موضوع مشخص استخراج می‌کند. در بازی با فرم چیره‌دست است و بخش قابل توجهی از کارتون‌های کامبیز درمبخش از دل بازی‌های فرمی خلق شده‌اند. اما قلب تپنده کارتون‌های او «خط» است.
حیدری گفت: در دوره‌های مختلف حرفهای کامبیز درمبخش موضوعات متنوعی دست‌مایه‌ی کارتون‌های او شده‌اند. در دوره‌هایی به موضوعات اجتماعی پرداخته و در زمانه‌ای دیگر سوژه‌های سیاسی بهانه‌ی خلق آثار او بوده‌اند. اما به‌طور عمومی دغدغه و محور اصلی کارتون‌های جناب درمبخش «انسان» است. او موقعیت کنش و واکنش انسان را در شرایط مختلف جست‌وجو و به تصویر می‌کشد.
کامبیز درمبخش غربت را به غربت برد
سیف‌الله صمدیان، دبیر جشن تصویر سال به عنوان اولین سخنران این مراسم، یادآور شد: ما از چهار سال پیش به نام نامی تصویر تجلیل‌هایی را آغاز کردیم تا از کسانی که وجودشان آبرودار تصویر ایران شده است، قدردانی کنیم. در همین راستا نخستین کسی که از او تقدیر شد اکبر عالمی به پاس سال‌ها تلاش هنرمندانه بود. نفر دوم نیز محمود کلاری بود که نقش جاودانه‌ای در عکاسی و سینما داشت. سال گذشته نیز از علیرضا زرین‌دست بزرگ تقدیر شد که نقش مهمی در بزرگ گردن کیفیت تصویر ایران داشت.
او با اشاره به تقدیر از کامبیز درمبخش به پاس ۶۰ سال خلق تصاویر ماندگار در جشن تصویر سال، از ویژگی‌های اخلاقی این هنرمند و تصمیم او برای ماندن در ایران سخن گفت.
صمدیان پس از روایت خاطره‌ای از احمد شاملو درباره سختی‌های ماندن در غربت، با بیان اینکه کامبیز درمبخش غربت را به غربت فرستاد، گفت: کامبیز درمبخش هم از استثنائاتی بود که خارج از کشور نماند، برگشت و غربت را از رو برد. او از جمله هنرمندانی است که ثانیه ثانیه زندگی‌اش به خلق می‌گذرد.
جامعه هنری باید از بزرگان تا زمانی که هستند، تجلیل کند
مجید رجبی‌معمار، مدیر خانه هنرمندان ایران نیز در سخنانی از لزوم اکرام و احترام به بزرگان سخن گفت و خاطرنشان کرد: بزرگداشت همانند اکرام و شکرگزاری است که حتماً باید دارای سه وجه باشد. اول اینکه باید در قلب و ذهن ما باشد و بدانیم که آن کسی که او را اکرام می‌کنیم چه کارهایی کرده است. ۶۰ سال تلاش هنرمندانه کامبیز درمبخش در عرصه کاریکاتور، تبدیل شدن به یک چهره جهانی و تأثیرات او در هنرهای تجسمی برای همگان مشخص است، اما مرحله دوم این است که این باورها را باید به زبان بیاوریم. در مرحله سوم نیز باید گفته‌هایمان را نشان دهیم.
او تاکید کرد: جامعه هنری باید از این بزرگان تا زمانی که در کنار ما هستند، تجلیل کند و این بزرگان نیز شاگردانی را تربیت کنند که بتوانند راهشان را ادامه بدهند. برای آقای درمبخش عمری به بلندی و پر ثمری آفتاب آرزو می‌کنم.
کامبیز درمبخش غرور هنرمندانه‌ای دارد
همچنین جواد علیزاده، کاریکاتوریست پیشکسوت و مدیر مسئول و سردبیر مجله طنز و کاریکاتور خاطراتی را از دوران همکاری خود با کامبیز درمبخش روایت کرد.
او با بیان اینکه کامبیز درمبخش غرور هنرمندانه‌ای دارد، گفت: من خوشبختم که کارم را در کنار ایشان و در مجله کاریکاتور آغاز کردم. شیفتگی و عشق آقای علیزاده روی ما تأثیر می‌گذاشت که کارمان را جدی‌تر بگیریم.
آقای درم بخش غرور هنرمندانه‌ای دارند.
مرسی که هیچ‌وقت ایران را فراموش نکردید
در ادامه این مراسم پیام تصویری اردشیر رستمی، کاریکاتوریست و از شاگردان کامبیز درمبخش پخش شد. او در این پیام خطاب به درمبخش گفت که می‌خواهم از شما به دو دلیل تشکر کنم.
او گفت: اول اینکه کارهایتان خیلی زیباست و جهان را قابل زیست کرده است. کارهای شما مهربان، صمیمی و انسانی هستند. شما در هر جای جهان تأثیر گذاشتین و شاگردهای زیادی دارید که یکی از آنها من هستم. دوم اینکه شما هر کجای دنیا که بودید با اسم ایران در فستیوال‌ها شرکت می‌کردید. درست است که پرچم‌ها معنی ندارند و باید برداشته شوند، ولی تا آنجا فاصله زیادی داریم. مرسی که ایران عزیز را هیچ‌وقت فراموش نکردید.
درمبخش به طیف و جغرافیای خاصی محدود نمی‌شود
سید مسعود شجاعی طباطبایی، مدیر مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری در سخنانی اظهار کرد: کامبیز درمبخش بدون شک هنرمندی جهانی است که نمی‌توان او را در طیف خاص و جغرافیایی محدودی معنا کرد.درمبخش حتی متعلق به ایران هم نیست. او هنرمندی جهانی است که شهرتش در خارج از کشور باعث فخر و مباهات ایران زمین است.
او ادامه داد: شهرت درمبخش هیچگاه مقطعی هم نبوده است. او هنرمندی است که هر روز تازه‌تر می‌شود و توانسته حرفهای جدیدی را در عرصه کارتون بزند. درمبخش به خوبی نقش‌مایه‌های ایرانی را با نوعی زیبایی‌شناسی نوین در هم آمیخته و زبان شیرین طنز این مرز و بوم را در قالب طرح‌هایش به نمایش گذاشته است. بخش عمده‌ای از حضور این هنرمند در عرصه کارتون مطبوعاتی می‌گنجد، اما او با ذهن خلاق خود همزمان پایه‌گذار مفهوم تازه‌ای از کارتون نیز بوده است.
شجاعی طباطبایی یادآور شد: بدون شک درمبخش نماینده اندیشه‌ای تازه و جسورانه در کارتون ایران است که با حذف قید و بند از شیوه‌های کلاسیک وارداتی، در سبکی خلاصه می‌شود که کاملاً متعلق به خود اوست.
در کنار او جهان زیباست
احمد مسجد جامعی، عضو شورای شهر تهران نیز از دیگر سخنرانان این مراسم بود که در سخنانی اظهار کرد: کامبیز درمبخش منش و اخلاق بسیار خوبی دارد. از ویژگی‌های خوب او این است که برای نسل جوان وقت می‌گذارد. وقتی با او سخن می‌گویم احساس می‌کنم با او دوست هستم و می‌توان راحت با او صحبت کنم.
او نگاه درمبخش به طبیعت را از نکات جالب توجه کارهای او عنوان کرد و گفت: درم بخش از افق ایران، جهانی می‌اندیشد. او در تمام این سال‌ها ایرانی بودن خود را حفظ کرد و بعد از ۶۰ سال کار هنوز پر تلاش است و کار می‌کند. در کنار او آدم به این نتیجه می‌رسید که زندگی زیبا است و باید این جهان را دوست داشت. این دوست داشتن در وجود اوست و این حس را در کارهایش جاری می‌کند.
درمبخش در عین جهانی بودن، یک ایرانی است
همچنین هوشنگ گلمکانی، سردبیر مجله فیلم نیز کامبیز درمبخش را هنرمندی عزیز و محترمی دانست و گفت: من افتخار همکاری با ایشان را در روزنامه آیندگان بیش از ۴۰ سال پیش داشتم. او آن زمان هم بزرگ و دست نیافتنی بود و من صرف اینکه بگویم با او همکار هستم و در همان روزنامه‌ای کار می‌کنم که او نیز کار می‌کند برایم باعث افتخار بود.
او ادامه داد: چهل سال از آن زمان می‌گذرد و با وجود همه طراح‌های خوبی که در این سال‌ها آمده‌اند، من همچنان بهترین طراح را کامبیز درمبخش می‌دانم. همانگونه که در فیلمبرداری علیرضا زرین دست و در عکاسی کاوه گلستان را بهترین‌ها می‌دانم.
گلمکانی یادآور شد: درمبخش ر عین جهانی بودن یک ایرانی است. درست همانگونه که بزرگان هنر گفته‌اند باید اول باید بومی بود تا جهانی شد. درمبخش یادآور این مفهوم مهم است که سادگی اوج پختگی است. خط‌های کامبیز با وجود سادگی بسیار عمیق هستند.
او با روایت خاطره‌ای از دوره‌ای که با کامبیز درمبخش در یک روزنامه کار می‌کرد، گفت: درمبخش یک طراح روشنفکر هنری و خیلی خوشتیپ، دست نیافتنی و غبطه برانگیز بود که هیچ وقت اداهای روشنفکرانه نداشت و همیشه بزرگ‌منشانه رفتار می‌کردند.
مراسم تجلیل با کارت هدیه‌های فروشگاه زنجیره‌ای!
در بخش پایانی مراسم نوبت به کامبیز درمبخش رسید که ضمن تشکر از کسانی که در مراسم حضور داشتند، خاطره‌ای از شکستن پای خود در روزهای اخیر روایت کرد.
او که با زبانی طنز سخن می‌گفت، با بیان اینکه می‌خواهم برای شما درد دل کنم، خاطراتی را از برگزاری مراسم‌های بزرگداشتی که دولت محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی برایش برگزار کرده بودند روایت کرد. این خاطرات او با خنده‌های حاضران در مراسم همراه شد.
درمبخش در این بخش اظهار کرد که در این مراسم‌های تقدیر به او کارت خرید یکی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای هدیه داده بودند.
در ادامه لوح تقدیر جشن تصویر سال و خانه هنرمندان ایران به این هنرمند پیشکسوت اهدا شد.
همچنین در این بخش بزرگمهر حسین‌پور که از ابتدای مراسم به صورت همزمان کاریکاتوری از چهره کامبیز درمبخش را کشیده بود، این تصویر را به او تقدیم کرد و در سخنانی گفت: من خودم را شاگرد ایشان می‌دانم. زمانی که در مجله گل آقا بودم اسم کامبیز درم بخش برای ما مثل اسم اساطیر و بسیار دست نیافتنی بود. اولین بار که او را دیدم از لحظات با شکوه زندگی‌ام بود.
او ادامه داد: نکته‌های بسیاری را از ایشان یاد گرفتم و او خالصانه و متواضعانه هر چه را که می‌دانست را به ما یاد می‌داد. خوشحالم که چنین کسی همزمان با ما نفس می‌کشد.
انتهای پیام