عشایر را غالباً با چادرهایی که با وسایل طبیعی سرپا نگه داشته شده‌اند، می‌شناسیم، اما عشایر ایل بختیاری ساکن در شهرک مسکونی در روستای تاچل علیشیر در منطقه شاهزاده عبدالله در شهرستان اندیکای استان خوزستان، داستان دیگری دارند. خانه‌های آجری و سیمانی آن‌ها، باعث شکل‌گیری فضای متفاوتی در زیست عشایر این منطقه شده است. حفظ برخی رسوم و سنن چادرنشینی و استفاده از منابع طبیعی برای رفع نیازهای روزمره اتفاقی است که توأمان با زندگی در بافت شهری جدید به چشم می‌خورد. درواقع آنان با توجه به آداب خود و سنت کوچی که معمولاً ۵ ماه از سال را شامل می‌شود، سبک زندگی عشایری‌شان را در خانه‌های شهری جدید نیز حفظ کرده‌اند. با این تفاوت که دیگر این خانه‌های سیمانی را نمی‌توان مانند چادر جمع کرد و با خود به دوردست‌ها برد. این شهرک با ۲۰ واحد مسکونی در سال ۱۳۸۹ برای مددجویان عشایری منطقه شاهزاده عبدالله به همت کمیته امداد استان خوزستان ساخته شده است.
«عشایر شهرک‌نشین»