به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: «۲۲ بهمن ۹۱ بود که برخی از علی لاریجانی در قم با مهر و تسبیح استقبال کردند. حالا در دهه فجر ۹۷ برخی طومار امضا کردند که رئیس مجلس را برای سخنرانی در مراسم ۲۲ بهمن به کرج راه نمی‌دهیم. امام‌جمعه کرج هم از این افراد حمایت کرد.
امام‌جمعه کرج در خطبه‌های روز جمعه خود گفته است: «گویا انتخاب سخنران روز ۲۲ بهمن در کرج از طرف مرکز بوده است، عده‌ای به این انتخاب اعتراض دارند. هفته آینده راجع به این موضوع بحث می‌کنیم که وظیفه ما چه خواهد بود. یک هفته‌ای به دوستان وقت می‌دهیم ببینیم تدبیری می‌اندیشند یا خیر.»
بعد از آن طومار و این سخنان، علی لاریجانی اعلام کرد که برای سخنرانی به کرج نمی‌رود. در بیانیه رئیس مجلس آماده بود: «مسأله در حدی نیست که ایشان به شورای هماهنگی مرکز اولتیماتوم یک هفته‌ای بدهند. آقای امام‌جمعه خودشان سخنرانی نمایند یا هر کسی که مطلوبشان هست، دعوت نمایند.»
به نظر می‌رسد برخی از جریان‌های سیاسی به این نتیجه رسیده‌اند که «پیشگیری بهتر از درمان است» به خاطر همین تلاش کردند با لطایف‌الحیل، اتوبان تهران - کرج را برای رئیس مجلس ببندند.
آنها دیدند ممکن است برهم زدن سخنرانی رئیس مجلس در روز ۲۲ بهمن برای آنها هزینه داشته باشد مانند اتفاقی بی‌سابقه‌ای که در قم افتاد. حمله به یک شخصیت سیاسی در جایگاه رئیس یک قوه و فرزند یک مرجع تقلید در حرم حضرت معصومه در طول تاریخ بی‌سابقه بود و باعث شد حمله‌کنندگان از سوی افکار عمومی و جریان‌های سیاسی محکوم شوند.
البته برخی‌ها قبلاً از این روش پیشگیری استفاده کرده بودند که نمونه‌اش لغو سخنرانی علی مطهری در شیراز بود. این پیشگیری البته خشونت‌آمیز بود. مطهری ماجرا را این گونه روایت می‌کند: «ظاهرا به قصد کشتن یا ناقص کردن آمده بودند. راننده به هر ترتیب بود از میان آنها گریخت اما آنها با موتورهای سنگین و یک وانت ما را تعقیب می‌کردند و باز سنگ و اشیا دیگر و دشنام‌های ناموسی و کلماتی مانند «حرامزاده» بود که به سمت ما می‌آمد.»
استراتژی پیشگیری، روش کم هزینه‌تری است. کوتاه آمدن علی لاریجانی هم باعث شد تا آنها به این استراتژی خود برای آینده امیدوارتر باشند. آنها حالا به این نتیجه رسیده‌اند وقتی سخنرانی را دوست ندارند می‌توانند به این روش، راه او را سد کنند. وقتی لاریجانی عقب نشینی می‌کند، از دیگران چه انتظاری می‌شود داشت؟
امثال لاریجانی می‌دانند اگر به سخرانی بروند، قطعاً این افراد همان کاری را می‌کنند که در قم کردند، پس ترجیح می‌دهند وارد این بازی جنجالی نشوند و آرامش کشور را حفظ کنند.
تاریخ نشان داده است نان این برخی در آب گل‌آلود است و در فضای آرام نمی‌توانند زندگی کنند.
به نظر می‌رسد جریان مقابل این برخی، باید فکری به حال این روش کنند. هر تکی، پاتکی دارد. اگر این روش ادامه پیدا کند باید منتظر یک انحصار کامل در زمینه سخنرانی‌های سیاسی و اجتماعی باشیم.»
انتهای پیام