به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: «آقای احمد امیرآبادی فراهانی، نماینده اصولگرای مجلس، مهمان برنامه تلویزیونی «متن، حاشیه» بود و درباره بودجه سال ۱۳۹۸ صحبت می‌کرد.
نماینده قم در بخشی از سخنان خود با اشاره به کاهش بودجه برخی نهادهای معروف به «فرهنگی» گفت: دولت باید شفاف‌سازی کند، چرا بودجه برخی موسسات مانند موسسه آیت‌الله مصباح یزدی در قم را کم کرده است؟ وقتی به لایحه بودجه نگاه می‌کنی، انگار یک نفر نشسته و بدون هیچ دلیلی بودجه این موسسات را کم کرده است. کسانی که مدعی شفاف‌سازی هستند باید در این باره توضیح دهند. (نقل به مضمون)
آن چه این نماینده اصولگرا درباره لزوم شفاف‌سازی بودجه گفته است، سخنی دقیق و اصولی است. دولت باید درباره این که چرا فلان عدد را برای هر ردیف بودجه در نظر گرفته است، توضیح دهد و از جمله توضیح دهد چرا بودجه موسسه تحت مدیریت آیت‌الله مصباح که سال گذشته ۲۸ میلیارد تومان بود، امسال به ۱۴ میلیارد تومان کاهش یافته است؟ بالاخره حق آیت‌الله مصباح و موسسه ایشان و نیز نماینده‌شان در مجلس است که خواهان شفاف‌سازی درباره این کاهش بودجه باشند.
اما اگر خواهان شفاف‌سازی هستیم، قصه را از نیمه تعریف نکنیم و شفاف‌سازی را از ابتدای داستان و درباره اصل آن خواستار شویم و بگوییم: باید شفاف‌سازی شود که اساساً چرا باید به برخی موسسات و اشخاص حقوقی، پول و بودجه سالانه داد؟ و مهم‌تر این که این اشخاص که سالانه بودجه‌های میلیاردی می‌گیرند، چه خدمتی به جامعه می‌کنند و کدام گره را از «جامعه هزار مشکل ایران» بازمی‌‌کنند؟
مشخصاً همین موسسه تحت مدیریت آیت‌الله مصباح یزدی اساساً چه خدمتی به مردم ایران می‌دهد که مردم ایران سالانه باید میلیاردها تومان پول به آن بدهند؟
فقط هم موسسه آیت‌الله مصباح و نهادهای نزدیک به یک جناح خاص سیاسی هم نیست. همین سوال درباره موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) هم که تحت نظر آیت‌الله سیدحسن خمینی اداره می‌شود، نیز صادق است و باید سوال شود که مگر حضرت امام(ره) همچنان کتاب می‌نویسند یا سخنرانی دارند که سال گذشته ۳۲ میلیارد و ۳۹۸ میلیون تومان و امسال ۲۶ میلیارد و ۲۰۰ میلیون برای موسسه‌ای که کارش تنظیم و نشر آثار ایشان است، بودجه در نظر گرفته‌اند؟ تازه این گذشته از بودجه حرم امام(ره) و پژوهشکده امام خمینی (ره) است که به موسسه نشر و تنظیم آثار امام(ره) وابستگی دارد.
این سیاهه، البته بلندبالاست و مثلاً فارغ از این که چرا بودجه ۴۲ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومانی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه به ۲۰ میلیارد تومان کاهش یافته، باید پرسید که چرا یک شورا که کارش سیاستگذاری است باید این همه پول از بیت‌المال بگیرد؟ مگر این شورا چه می‌کند که باید میلیاردها تومان پول بگیرد؟ آیا مردم که مالک واقعی بودجه‌اند، شرعاً راضی هستند؟
یا ستاد اقامه نماز واقعاً چه کاری برای نماز انجام داده و آیا تعداد نمازگزاران را بالا برده است که پارسال ۲۲ میلیارد و ۹۰۰ میلیون تومان بودجه داشته و امسال ۱۲ میلیارد تومان؟ مگر در تمام تاریخ اسلام نماز را با پول رواج داده‌اند؟ چرا نباید دولت از حجت‌الاسلام محسن قرائتی بخواهد به عنوان رئیس این ستاد گزارش کار دهد و اگر خروجی کارهای ستاد به نفع جامعه بوده، بر اساس عملکرد و برنامه به وی بودجه دهد یا قطع کند؟
یا سال گذشته برای شورایی به نام «صندوق مشارکت توسعه فرهنگ قرآنی» که زیر نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی است، ۱۰۰ میلیارد بودجه دادند و امسال ۲۷ میلیارد تومان برایش بودجه در نظر گرفته‌اند. واقعاً نباید پرسید این شورا واقعاً چه کاری انجام می‌دهد؟ مگر آن همه نهاد دینی و تبلیغی که بودجه‌های کلان می‌گیرند، قاعدتاً کاری جز توسعه فرهنگ قرآنی انجام می‌دهند یا باید انجام دهند؟
این که قبلاً به هر دلیلی، نامی در ردیف‌های بودجه آمده است که دلیل نمی‌شود دولت‌ها، پی در پی، مقابل آن نام عددی درج و برایش بودجه سالانه تعریف کنند.
بنابراین اگر دعوایی هست، بر سر این نیست که چرا کم یا زیاد می‌دهید بلکه سوال ملت این است که اساساً چرا به اینها بودجه می‌دهید و خروجی‌شان برای ما چیست؟
در جامعه‌ای که بسیاری از مردم درگیر نان شب و درمان فرزندان و اجاره‌خانه و... هستند و دانش‌آموزان معصوم‌اش به خاطر نداشتن بخاری استاندارد در کلاس‌های درس آتش می‌گیرند و می‌سوزند و روز به روز بر تعداد فقرا افزوده می‌شود و...، چرا باید برخی افراد ذی‌نفوذ بتوانند موسسه‌ای ثبت کنند و نامشان را در فهرست بودجه قرار دهند و طلبکار سالیانه مردم در بودجه شوند؟! سوالات اصلی این است آقای نماینده! نه این که چرا امسال به موسسه آیت‌الله مصباح کم رسیده است؟
انتهای پیام