دکتر شهاب الدین صابونچی در گفت و گو با ایسنا با اشاره به اینکه از سال های گذشته تا کنون یکی از حوزه های فعالیت سازمان جوانان هلال احمر، بحث ارائه آموزشهای هلال احمر بوده است، گفت: اغلب افراد با سنین مختلف خاطرهای از آموزش های هلال احمر در دوران تحصیل خود دارند. این آموزشها در بخش های مختلف، اما اغلب در زمینه آموزش هایی با محوریت کمک های اولیه و امداد و نجات ارائه میشود، اگر چه که باور ما این است که تمامی فعالیتهای هلال احمر از اصل اولیه آن یعنی بشر دوستی نشات میگیرد، بنابراین اگر کار امداد و نجاتی هم انجام می دهیم در راستای همان بشر دوستی است و شاید به همین علت در سالهای اخیر سمت و سوی آموزش ها توسعه پیدا کرده، اگر چه که در سالهای گذشته هم آموزش های فرهنگی هنری و نظیر آنها ارائه میشده است.
وی با اشاره به همکاریهای سازمان جوانان با وزارت آموزش و پرورش، گفت: در سالهای گذشته همکاری این دو سازمان به گونهای بود که آموزش و پرورش پستهای سازمانی کارشناس هلال احمر داشت و رئیس سازمان جوانان قائم مقام وزیر هم محسوب می شد اما در حال حاضر این ساختار متفاوت شده است، اما ارتباط کاری همچنان پابرجاست و همچنان کانون دانش آموزی هلال احمر یکی از چهار تشکلی است که مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی را دارد و در کنار سایر تشکل ها، یک تشکل مصوب و قانونی محسوب می شود.
رئیس سازمان جوانان جمعیت هلال احمر در ادامه گفت: بعد از حادثه تلخ شین آباد، همکاران ما طرحی را تحت عنوان «دادرس» به معنی «دانش آموز آماده در روز های سخت» ارائه کردند، و مهارتهای مقابله با حوادث را در آن گنجاندند. این مهارت ها از جمله پناهگیری در زمان زلزله، حمل مصدوم، ارزیابی وضعیت مصدوم، مهارت کمک های اولیه، آتل بندی، چادرزنی و اسکان اضطراری و اطفا حریق است که در قالب طرح ملی «دادرس» به طور سالانه در ۸۰۰۰ دبیرستان سطح کشور اجرا و در هر دبیرستان حدود ۴۰ نفر آموزش داده میشود. این طرح از سال ۹۱ بعد از حادثه شین آباد شروع شد و تا کنون شش دوره برگزار شده است و هفتمین دوره هم از سه ماه گذشته آغاز شده است.
صابونچی در ادامه به المپیادهای دانش آموزی «آماده» اشاره کرد و گفت: به منظور ایجاد انگیزه برای دانش آموزان، هر ساله المپیادی را تحت عنوان المپیاد «آماده» برگزار می کنیم، به صورتی که بعد از ارائه آموزشها، در هر مدرسه یک تیم دادرس تشکیل می شود و در زمان برگزاری المپیاد «آماده» این تیمها ابتدا در سطوح شهرستانی، استانی و سپس در سطح کشوری به رقابت با یکدیگر می پردازند. هر ساله شاهدیم که نوجوانان از شهرهای مختلف و مدارس متنوع در طرح «دادرس» شرکت میکنند، همین تنوع شرکتکنندگان نشان میدهد که فراگیری این آموزشها در سطح نسبتا خوبی قرار دارد.
صابونچی طرح «دادرس» را از نظر کیفی مطلوب ارزیابی کرد و گفت: در واقع هدف اصلی ارائه این آموزشها یادگیری مهارتهای خود امدادی توسط دانش آموزان و کمک کردن به افراد پیرامون خود در زمان زلزله و وقوع حوادث است، یکی از مثالهای آن هم نصب چادر ها توسط دادرسان دانش آموز در زلزله کرمانشاه بود. در زمان زلزله به علت وسعت امدادرسانیها تعدادی از چادرها به صورت مستقیم میان زلزلهزدگان توزیع شد و طبیعتا بعضی از افراد از طریقه نصب این چادرها آگاهی نداشتند، اما برخی از نوجوانانی که از اعضای «دادرس» بودند به کمک مابقی زلزله زدگان رفته و چادرها را نصب کرده بودند.
وی با اشاره به اینکه بهترین سن برای سرمایه گذاری در زمینه یادگیری مهارتهای امدادی، سنین نوجوانی است، گفت: یک نوجوان در مقطعی قرار دارد که دو فاکتور توانایی و انگیزه یادگیری را به طور همزمان دارد پس باید با شروع آموزش از این سنین ، دانش مقابله با حوادث را افزایش دهیم. قصد داریم این آموزشها را با هماهنگی وزارت آموزش و پرورش و با همکاری تنگاتنگ معاونت آموزش و پژوهش هلال احمر گسترش دهیم و طرح درسهایی را هم برای گروه های مختلف آماده و بروز رسانی کنیم. همچنین سعی داریم که از آموزشهای غیر حضوری و فضای مجازی نیز بهره بگیریم و ویدیو و انیمیشن های آموزشی هم در اختیار مدارس قرار دهیم.
صابونچی افزود: اما این آموزشها نباید فقط محدود به نوجوانی شود، زیرا افراد با سنین مختف در معرض حوادث هستند، حتی در مواردی هم ممکن است که بتوانند به دیگری کمک کنند، مثال مشخص آن هم امدادرسانی در جادهها است. با وجود تعداد زیاد پایگاههای امداد و نجات در جادهها اما اولین کسانی که همیشه به صحنه تصادف میرسند خودروهای دیگر هستند، اگر تعدادی از این افراد کمکهای اولیه را یاد گرفته باشند میتوانند میزان خسارتها و صدمات وارده را کاهش دهند.
وی در ادامه با بیان اینکه یکی دیگر از فعالیتهای انجام شده که برای تقویت زنجیره آموزش کمکهای اولیه و امداد و نجات، امضا یک تفاهم نامه جامع با دانشگاه فرهنگیان بود، اظهار کرد: یکی علتهای از امضا این تفاهم نامه با دانشگاه فرهنگیان این بود که دانشجویان این دانشگاه معلمان آینده هستند و سرمایه گذاری بر آموزش این افراد به نوعی سرمایهگذاری برای آموزش نسلهای بعدی است. میتوانیم امیدوار باشیم که این افراد پس از یادگیری، علاوه بر بکارگیری آن در مواقع لازم این آموزشها را به دانشآموزان خود نیز منتقل کنند.
انتهای پیام