انتشار گفت‌وگوی خبرنگاران بخش رسانه ایسنا با دکتر مهدی محسنیان‌راد ـ استاد علوم ارتباطات ـ محمد سلطانی‌فر (معاون مطبوعاتی) را بر آن داشت تا با امضای لوح تقدیری خطاب به علی متقیان (مدیر عامل ایسنا)، عنوان «حرفهای امروز» را به ایسنا اختصاص دهد.
در متن این لوح تقدیر آمده است:
«حرفهای بودن در رسانه‌های داخلی باعث افزایش اعتماد مخاطبان و ژرفابخشی به ارتباط میان رسانه و مردم می‌شود، در همین حال رعایت اصول حرفهای روزنامه‌نگاری به تقویت مرجعیت رسانه‌های کشور منجر خواهد شد.
برهمین پایه، با تشکر از شما به خاطر انتشار تیتر «بهار در خانه شماره ۴۱ هنوز زنده است» در آن خبرگزاری وزین، رسانه شما به عنوان حرفهای امروز (۲۶ آذر ماه) انتخاب گردید.»
به گزارش ایسنا، معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد، از اوایل مهر ماه امسال، طرحی با عنوان «حرفهای امروز» را در حمایت مادی و معنوی از محتوای با کیفیت روزنامه‌های کشور و خبرگزاری‌ها آغاز کرد.
در این طرح هر روز بهترین محتوای روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های کشور انتخاب و ضمن تقدیر مادی، ویدئویی مستند از فرآیند تولید محتوا همراه با صحبت‌های یکی از مدیران آن رسانه منتشر و فایل آن علاوه بر وب‌سایت معاونت مطبوعاتی، در بخش مربوط به همین رویداد در سایت «آپارات» و اینستاگرام «حرفهای امروز» برای بازدید مخاطبان و علاقه‌مندان به نمایش درمی‌آید.
«بهار در خانه شماره ۴۱ زنده است» گفت‌وگوی خبرنگاران ایسنا با دکتر محسنیان‌راد است که با طرح پرسش‌هایی درباره‌ی سال‌ها فعالیتش در حوزه ارتباطات، تالیف کتاب جدیدش، وضعیت رسانه‌های موجود، تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر فضای رسانه، وضعیت فارغ‌التحصیلان حوزه ارتباطات و روزنامه‌نگاری همراه بوده است.
مهدی محسنیان‌راد در بخشی از این گفت‌وگو بر روزنامه‌نگاری پژوهشی تاکید می‌کند و خطاب به روزنامه‌نگاران فعال در رسانه‌ها می‌گوید: می‌دانید که روزنامه‌نگاری پژوهشی یا همان Investigative journalism بخشی از کار شماست که به خلاف خبر، شما را زیر فشار زمان نمی‌گذارد. مجاز هستید تا هر چقدر وقت لازم است صرف وقت کنید تا به «واقعیت» نزدیک شوید. آن وقت خواهید توانست مردم را از واقعیت آنچه در حال وقوع است که دودش بعدها به چشم آنان خواهد رفت، مطلع کنید. نگذارید مردم از «پدیده‌ها» دیر مطلع شوند. این کار مستلزم آن است در دانشگاه‌ها، آموزش لازم و اراده ایفای نقش راستین حرفهای را دیده باشید. اجرای این وظیفه، حضور مستمر در صحنه را لازم دارد. نباید اجازه دهید که بیش از این دسته میکروفون باشید!؛ میکروفون را نگه می‌دارید، هر چه دلشان بخواهد می‌گویند و بعد شما پخش می‌کنید. سال‌هاست این مسیر طی شده است. شما کی درباره اثرات یک رویداد کار کرده‌اید. این همه سد زدند و شما هم پروپاگاندیسم سدسازان شدید. اگر روابط عمومی‌ها عید که شد به شما سکه طلا دادند و موقع کلنگ‌زنی فلان طرح شما را با هواپیما به سفر بردند، سوغات و عکس یادگاری گرفتید و توقع داشتند که گزارش را پرمایه‌تر منتشر کنید و بعد هم برگشتید پشت همان میزتان و تمام. اصلا گفتید که این سدها چه بلایی سر مملکت می‌آورد؟ کی شد که بعد از آغاز به کار یک پروژه مثلاً طرح‌های مرتبط با زاینده‌رود با کارشناسان صحبت کنید؟ کی سراغ هموطن دانشمندتان که در دانشگاه کشوری پیشرفته چهره‌ای شناخته شده است و دلش برای وطنش می‌تپد، رفتید و حرفهای او را درباره مسائل مدیریت آب در ایران به اطلاع خوانندگانتان رساندید شماها این کار را نکردید. وقتی هفت تپه را می‌فروختند خبرنگاران کجا بودند؟»
انتهای پیام