به گزارش ایسنا، تولید فاضلاب‌های شهری در سال‌های اخیر رشد بی‌سابقه‌ای داشته است و چنانچه این حجم قابل توجه فاضلاب به صورت اصولی تصفیه و دفع نشود، صدمات جبران‌ناپذیری  به محیط زیست وارد می‌کند.

طی سالیان اخیر از گوشه کنار کشور خبرهایی از آبیاری مزارع به ویژه سبزیجات با آب فاضلاب توسط برخی از کشاورزان سودجو به گوش می‌رسد که این امر نه تنها سلامت مردم را به دلیل تولید محصولات آلوده تهدید می‌کند، بلکه کیفیت خاک را نیز تحت تاثیر منفی قرار می‌دهد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که یکی از راه‌های انتقال بیماری‌ها، از طریق مصرف مواد غذایی و محصولات کشاورزی است که با استفاده از آب‌های آلوده و فاضلاب، تهیه شده‌اند. به‌ طوری‌ که شایع‌ترین بیماری ناشی از مصرف سبزیجات و صیفی‌جات آبیاری شده با فاضلاب، اسهال و استفراغ و تب روده است.

یکی از دلایل ورود فاضلاب به زمین‌های کشاورزی و خاک علاوه بر طمع کشاورزان، عدم اجرای طرح‌های سیستم فاضلاب و یا نیمه‌تمام بودن آن‌ها است که سبب می‌شود شیرآبه‌ زباله‌ها در زمین‌های مردم نفوذ کند و محصولات را تحت تاثیر این آلودگی‌ها قرار دهد.

در همین رابطه کارشناس بهداشت محیط خرم‌دره به خبرنگار ایسنا، گفت: فاضلاب علاوه بر تهدید سلامت انسان باعث تغییر کیفیت خاک و تاثیر منفی در خاک و آب‌های زیرزمینی می‌شود.

فهیمه حیدری با بیان اینکه در خرم‌دره از لحاظ دفع بهداشتی فاضلاب مشکل وجود دارد، ادامه داد: کلید حل این مشکل تسریع در روند احداث تصفیه‌خانه فاضلاب شهری است.

وی با تاکید بر اینکه آلودگی‌های شیمیایی که از طریق این فاضلاب‌ها وارد زمین می‌شود باعث به مخاطره افتادن سلامت افراد می‌شود، گفت:  این امر باعث شیوع انواع بیماری‌های عفونی، انگلی و میکروبی به‌ویژه در بین کشاورزان که به طور مستقیم با خاک در ارتباط هستند، می‌شود.

این مسئول با اشاره به اینکه 21 نوع بیماری از طریق سبزی آلوده‌ای که از طریق فاضلاب آبیاری شده است می‌تواند انتشار یابد، افزود: انواع ویروس‌ها و انگل‌ها و کرم‌ها در این فاضلاب وجود دارد که سبب اختلال در بدن می‌شود.

حیدری با اشاره به اینکه برای جلوگیری از آبیاری مزارع با آب فاضلاب بازدیدهای مستمر از باغات انجام می‌شود، گفت: در این راستا همچنین کلاس‌های آموزشی نیز برای کشاورزان برگزار می‌شود.

نکته قابل توجهی که در این حوزه باید مورد توجه جدی متولیان قرار گیرد، بحث آموزش است، زیرا بسیاری از کشاورزان ما کشاورزان سنتی هستند که کشاورزی را از گذشتگان خود به ارث برده‌اند و اغلب آن‌ها با مخاطراتی که می‌توانند برای محیط زیست داشته باشند آشنایی ندارند، لذا برگزاری کلاس‌ها و دوره‌های آموزشی و نصب بنر و تبلیغات برای ارتقا آگاهی کشاورزان در این حوزه باید مورد توجه جدی‌تری قرار گیرد.