احمد گلچین در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: این تفکر که بدون مصرف کود شیمیایی محصولات کشاورزی تولید کنیم اصلا امکان‌پذیر نیست. مگر چند راس دام می‌توان نگه‌داری و توسط آن محصولات را کوددهی کرد. علاوه بر این، آلودگی دام به مراتب بیشتر از آلودگی کود شیمیایی خواهد بود و بدون کوددهی هیچ محصولی تولید نمی‌شود. تنها راه‌کار این است که درست مصرف کنیم.
وی ادامه داد: متاسفانه برخی زارعان، کود را در چاه آب می‌ریزند و از این طریق به محصولات خود پمپاژ می‌کنند. این افراد با این اقدام خود آب‌های زیرزمینی را آلوده می‌کنند. از این‌رو، باید اطلاع‌رسانی در خصوص مسائل زیست‌محیطی و متعاقب آن، سلامت انسان اطلاع جدی قلمداد شود؛ چراکه در صورت ادامه چنین روندی نمی‌توان هیچ آینده‌ای را برای کشور متصور شد. البته اطلاع‌رسانی و آگاه‌سازی باید از سنین کودکی آغاز شود و کودکان از همان دوران ابتدایی، زیست‌محیطی بار بیایند.
گلچین با اشاره به این‌که در خصوص تخریب محیط زیست، چندان اهل پیشگیری نیستیم، افزود: به عنوان مثال در منطقه سردسیری مثل زنجان، زیر درب منازل چند سانتی‌متر با زمین فاصله دارد و در فصول سرد، هوای گرم به راحتی خارج می‌شود. سیستم ساختمان‌سازی ما بر اساس محیط زیست نیست. در حالی که در کشورهایی مثل هلند، ۱۲ درجه از گرمای درون زمین را به ساختمان انتقال می‌دهند و ساختمان‌های‌شان به صورت اتوماتیک ۱۲ درجه دما دارد و مابقی گرما را از طریق سوخت دریافت می‌کند.
عضو هیئت‌علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان با تاکید بر این‌که تشکیلات ساختمانی و شهری ما زیست‌محیطی نیست، تصریح کرد: در زنجان، هنوز سیستم فاضلاب نداریم و فاضلاب از جوی‌های ریز و درشت عبور می‌کند و در نهایت به رودخانه قزل‌اوزن می‌ریزد. به همین‌خاطر، شوینده‌های مصرفی خانوار در طول مسیر عبور فاضلاب، رشد گیاهان آبزی را افزایش می‌دهد، اکسیژن آب مصرف می‌شود و زمینه برای مرگ آبزیان فراهم می‌شود.
وی افزود: این‌که دائم بگوییم کشاورزی تنها آلوده کننده محیط زیست محسوب می‌شود درست نیست؛ چراکه ما آلوده کننده‌های زیادی داریم و سیستم شهرنشینی‌مان بر اساس حفاظت از محیط زیست شکل نگرفته است. همه این موارد باید در سیاست گذاری‌های آینده تغییر کند. شهرها باید شهر سبز شوند و سیستم فاضلاب داشته باشند.
گلچین با اشاره به این‌که مواد آلی خاک‌ها کاهش یافته و زمین مانند سیمان سخت شده است، یادآور شد: مواد آلی زیادی داریم که می‌تواند به اراضی تزریق شود. از جمله کارخانه افشره سیب و کارخانه‌هایی که ضایعات سیب‌زمینی و زیتون و گوجه‌فرنگی تولید می‌کنند. اگر هر ایرانی روزانه یک کیلوگرم زباله تولید کند، روزانه ۸۰ میلیون کیلوگرم ماده آلی از بهترین نوع تولید می‌شود. فقط باید تفکیک زباله کنیم و این کود را به زمین بدهیم تا خاک از کربن آلی غنی شود.
استاد دانشگاه زنجان ادامه داد: در کل سه کارخانه تولید کمپوست در ایران (تهران و تبریز) فعالیت می‌کند. در حالی که همه شهرها به کارخانه کمپوست نیاز دارند و احداث چنین کارخانه‌ای نه تنها از مصرف کود شیمیایی می‌کاهد، بلکه منتج به اشتغالزایی بومی می‌شود.
وی هم‌چنین با تاکید بر این‌که آلودگی هوا خیلی بدتر از آلودگی خاک است و مستقیم روی محصولات می‌نشیند، گفت: اگر بخواهیم آلودگی را از بین ببریم باید سیاست‌های شهری خود را تغییر دهیم. علاوه بر این، سیاست‌های دولت باید به گونه‌ای باشد که شهروندان را ملزم به رعایت چارچوب‌های زیست‌محیطی کند، در حالی که فعلا این‌طور نیست. علاوه بر این، اطلاعات‌مان راجع به خاک خیلی کم است.
گلچین تصریح کرد: آلودگی فقط از طریق کارخانه سرب و روی و معدن منتقل نمی‌شود و فعالیت‌های بسیاری باعث آلودگی خاک می‌شود. باید نقشه راهی وجود داشته باشد که درصد آلودگی خاک به فلزات سنگین را نشان دهد . در حال حاضر دقیقا نمی‌دانیم خاک کدام مناطق استان زنجان آلوده است و میزان این آلودگی‌ها چقدر است. برای این‌که چنین نقشه راهی داشته باشیم نیازمند به کارگیری کارشناسان متخصص هستیم؛ چراکه چنین مناطقی نباید تحت کشت و کار انجام بگیرد.
استاد دانشگاه زنجان خاطرنشان کرد: اگر آگاهی مردم افزایش یابد خود مردم دولت را مجبور به اتخاذ سیاست‌هایی می‌کنند که محیط زیستی باشد. درصد بالایی از سرطان‌ها به خاطر تغذیه‌های نادرستی است که صورت گرفته است. تشکیلاتی وجود ندارد که گاهی به صورت رندوم، محصولات کشاورزی را تجزیه کند و به مردم بگوید که چه چیزی را مصرف کنند و از مصرف کدام محصول خودداری کنند.
انتهای پیام