این عضو هیات علمی گروه موسیقی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: مهم‌ترین چالش دانشجویان، آینده شغلی آن‌ها است. برنامه‌ریزی باید جوری باشد که رشته‌ها در ارتباط با بازار کار تعریف شوند، ارتباطی نیست بین برنامه‌ریزی رشته و بازار کار.
او ادامه می‌دهد: دانشگاه هم در حد توانش کارش را انجام می‌دهد، اما اصل قضیه در برنامه‌ریزی کلان است. وقتی یک برنامه آموزشی ریخته می‌شود از آن طرف خروجی آن هم دیده شود. دانشگاه کارش تخصص دادن به جوانان است. وقتی دانشجو عمر و وقت و سرمایه خود را می‌گذارد بعدش چه اتفاقی رخ می‌دهد. مهم‌ترین مشکل این است که بعدش نمی‌دانند چه اتفاقی می‌افتد. اگر کارشناسی هستند، به کارشناسی ارشد می‌روند چون هیچ بازار کاری برایشان نیست آن‌هایی که امکانش را دارند به دکتری یا خارج از کشور می‌روند.
طلایی اضافه می‌کند: همش مدرک‌گرایی است و متاسفانه ما گرفتار مدرک‌گرایی شدیم. در هنر هم مدرک امری جانبی است و اصل قضیه کسب توانمندی‌های تکنیکی و هنری است.
این نوازنده تار اظهار می‌کند: در هر رشته هنری افرادی موفق هستند، موفق‌اند اما چند درصد به آن درجه شهرت پیدا کردن و موفق شدن می‌رسند؟ باید دید زمینه های شعلی چیست. شاید باید کمتر دانشجو گرفته شود و بیشتر روی کیفیت و تخصص تاکید شود.
انتهای پیام