بهنام کامرانی ـ نقاش و استاد دانشگاه ـ در آسیب‌شناسی خود از مشکلات دانشگاه‌ها و دانشجویان هنر به ایسنا می‌گوید: اگر بخواهم مسائل دانشگاه را آسیب‌شناسی کنم، به دلیل اینکه دانشگاه‌های هنری، بودجه کمتری نسبت به دانشگاه‌های فنی دارند، متاسفانه تجهیزات در این دانشگاه‌ها کمتر است. از طرفی هم مسائل اقتصادی این فشار را روی دانشجوها ایجاد کرده است. در سال‌های خیلی قبل‌تر به دانشجویان تسهیلات یا حتی اقلام هنری مانند دوربین داده می‌شد اما در سال‌های اخیر به دلیل وضعیت اقتصادی، دانشجویان برای تهیه برخی وسایلشان در مضیقه هستند.
او ادامه می‌دهد: مصالح خوب هنری هم مقداری گران شده است. از این جهت تامین این وسایل با وضعیت تحریم، برای دانشجویان دشوارتر شده است. این موضوع روی کیفیت تولید آثار به شکل مستقیم تاثیر می‌گذارد. از طرفی هم پایین آمدن حقوق اساتید و یا بهتر بگویم رشد قیمت‌ها خیلی از استادهای خوب را از دانشگاه‌ها فراری یا نسبت به تدریس بی‌انگیزه کرده است. به طور کلی موضوع اقتصادی خیلی در این زمینه تاثیرگذار است.
این هنرمند معتقد است: من فکر می‌کنم راه حل این مورد، ارائه سوبسید و اهمیت دادن به پژوهش و آموزش و بودجه‌بندی زیادتر است.
کامرانی در ادامه سخنان خود اظهار می‌کند: دانشگاه‌ها شروع کردند به اینکه بودجه‌هایشان را خودشان تامین کنند و موضوع کارآفرینی خیلی مطرح شده است. اما دانشگاه‌های هنری کمتر می‌توانند به سرعت به این سمت بروند، به ویژه در رشته‌های هنرهای تجسمی. جنس هنرهای تجسمی از جنسی است که بیشتر در طول تاریخ تثبیت می‌شود و پله پله آثار دانشجویان به فروش می‌رسد، اینگونه وضعیت پیچیده‌تر می‌شود.
این هنرمند می‌افزاید: به نظرم راهکارهایی مانند بازار دانشجویی و فروش آنلاین باید وجود داشته باشد. تمهیداتی از این دست می‌تواند دانشجویان را به بازار کار وصل کند. از سویی تشویق مراکز دولتی برای خرید آثار هنری می‌تواند تصویب شود که حالا ضرورت آن بیشتر از گذشته احساس می‌شود.
او می‌گوید: البته بازار کار هنر خیلی متنوع است و این تنوع هنوز توسط خیلی سازمان‌ها و مراکز خصوصی کشف نشده است. خیلی سازمان‌های دولتی فارغ از روح هنری هستند. اگر برخی با وجود بودجه‌های خوب، کمترین هزینه را به هنر اختصاص بدهند می‌شود به این موضوع دامن زده شود. فکر می‌کنم در کشورهای خارجی سازمان‌هایی با بودجه خوب وظیفه دارند از هنر حمایت کنند.
کامرانی با اعتقاد بر اینکه سطح دانشگاه‌های ما عالی است و جمعیت جوان ما دارای قریحه هستند، بیان می‌کند: کمبودهای مدیریت هنری و برنامه‌ریزی اقتصادی کلان روی این رشته احساس می‌شود. باید بتوان از پتانسیل هنری جوان ما استفاده کرد؛ این موضوع حتی می‌تواند ارزآوری داشته باشد.
انتهای پیام