مهدی سهرابی در گفت و گو با ایسنا درباره ثبت نام نکردن تیم‌های باشگاهی جاده ایران در اتحادیه جهانی دوچرخه سواری برای حضور در تورهای بین المللی بیان کرد: سال گذشته ۶ تیم ثبت نام کردند اما بودن و نبودنشان هیچ فرقی نکرد چون وقتی تیم در مسابقات شرکت نکند، ارزشی ندارد . حداقل یک تیمی ثبت نام کند که همیشه در مسابقات باشد و این ارزشمند است. سال‌های گذشته تیم های پتروشیمی و شهرداری تبریز بودند که از دوچرخه‌سواری حمایت می‌کردند اما نابودشان کردند.  تنها تیم خوبی که باقی مانده بود، پیشگامان بود که آن هم با این وضعیت ارز به مشکل برخورد. پیشگامان تا جایی که توانست حمایت کرد و یک زمانی ۱۰ مسابقه در سال شرکت و برای ایران امتیاز جمع می‌کرد اما اکنون آنقدر به مشکل برخورد که نتوانست اعزامی داشته باشد و به بن بست برخورد. برای بازی های آسیایی یک سال بود که تیم ها کنار کشیده بودند و نتیجه اش را در جاکارتا دیدید و آن تازه اولش بود و از این به بعد شرایط بدتر هم می شود.

او ادامه داد: زمانی هم که باشگاهی نباشد ، دوچرخه سواری خود به خود نابود می شود. به هر حال فدراسیون تا حدی می‌تواند هزینه کرده و به مسابقات اعزام کند. با این وضعیت بودجه و هزینه ها در نهایت بتواند ۲، ۳ مسابقه اعزام کند و بیشتر از این نمی تواند. ما تا جایی که در توانمان باشد تلا ش می کنیم برای ایران افتخارآفرین باشیم اما حداقل امکانات باید فراهم باشد. فدراسیون، کادرفنی و ملی پوشان دارند از جان و دل مایه می گذارند اما کار کردن با این شرایط و نتیجه گرفتن سخت است. اگر ما از لحاظ امکانات هم به مشکل بر خوریم با این وضعیت ارز نمی توانیم یک دوچرخه و یا حتی یک جفت طوقه بخریم.

 سهرابی در پاسخ به این پرسش که فکر می کند چه راه حلی برای اینکه دوچرخه سواری جاده ایران بیشتر از این آسیب نبیند وجود دارد، تاکید کرد: در این شرایط بهترین کاری که فدراسیون می تواند انجام دهد این است که دنبال دعوتنامه باشد و بتواند در مسابقات شرکت کند. چون تیم ملی دیگر نیازی به ثبت نام ندارد. البته خود رکابزنان هم راضی هستند حتی به صورت رایگان رکاب بزنند چون فقط می خواهند در مسابقات باشند. اگر تیم ملی بتواند دعوتنامه بگیرد و رکابزنان در مسابقات شرکت کنند ، می‌توانند امتیاز جمع کنند و دوباره دوچرخه سواری ایران به رده های بالایی که سالهای گذشته داشته، برسانند. این کار انجام شود خیلی بهتر است تا اینکه تیمی با رکابزنان قرارداد ببندد که معلوم نیست چه زمانی می خواهد پول رکابزنان را بدهد و یا به مسابقه اعزام کند یا نه. از طرفی رکابزنان هم با آن تیم قرارداد ببندند دیگر نمی توانند برای جای دیگری رکاب بزنند.

او در مورد دلیل حضور دوباره اش در تیم ملی پس از دلسردی که بعد از بازی های آسیایی برایش به وجود آمده بود، تصریح کرد: ما هم کنار برویم دیگر چیزی نمی ماند اما الان کمک حال فدراسیون، تیم ملی  و دوچرخه سواری ایران هستیم و در این شرایط هرکاری از دستمان برآید کم نمی گذاریم. به نظرم اگر تمرینات درست باشد و خوب برنامه ریزی کنیم با همین شرایط هم می توانیم نتیجه بگیرم.۱۰-۱۵ سال پیش هم امکانات آنچنانی نداشتیم اما موفق بودیم.

رکابزن ملی پوش ایران با اشاره به تغییر کادرفنی تیم ملی و اینکه همدوره اش سرمربی شده است نیز گفت:همه با من همدوره هستند(باخنده). کادرفنی قبلی هم در حد توان به تیم ملی کمک کرد و چیزی کم نگذاشت. محمود پراش از قهرمانان با تجربه و فرد قابل قبولی است. اگر ما بتوانیم برای جاده هم از پتانسیل‌های خوبی که در ایران داریم مانند مجید ناصری استفاده کنیم ، دوچرخه سواری با همین شرایط هم می تواند به آنچه می خواهد ، برسد.

 انتهای پیام