به گزارش ایسنا، این بیانیه به شرح زیر است:
به نام خدا
ما کودکان جهانیم، ما قربانیان استثمار و آزاریم، ما کودکان خیابانی هستیم، ما کودکان جنگیم، ما قربانیان تبعیضات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، دینی و محیطی هستیم، ما کودکانی هستیم که به صدای آنها گوش داده نمی شود، ما خواستار دنیایی شایسته برای کودکانیم چرا که دنیای شایسته برای ما، دنیایی شایسته برای همگان است. (پاره ای از سخنرانی نماینده کودکان در نشست ویژه سازمان ملل متحد برای کودکان در سال ۲۰۰۲)
اکنون پس از گذشت ۱۶ سال از تعیین روز جهانی مقابله با آزار و خشونت علیه کودکان، در آستانه ۲۸ آبان ماه مروری بر وضعیت کودکان جهان نشان می دهد که نه تنها دنیایی شایسته برای کودکان نساخته‌ایم، بلکه آنها را با جنگ، استثمار و فقر، انواع تبعیض، بی عدالتی و خشونت بیشتر درگیر کرده‌ایم.
در ایران ما نیز آمارها حکایت از افزایش خشونت علیه کودکان دارد. کودک آزاری، خشونت‌های خانگی علیه کودکان به یک معضل فراگیر تبدیل شده است. اخبار منتشره در این خصوص تنها بخشی از کودک آزاری‌هایی است که در جامعه رخ می دهد. بخش اعظمی از کودک آزاری ها در سکوت کامل اتفاق می افتد و هرگز اعلام نمی‌گردد و اراده‌ای قوی بر دستیابی به رقم سیاه نیز مشاهده نمی گردد.
این در حالی است که کودکان بی دفاع ترین و آسیب پذیرترین قشر جامعه هستند و حمایت از ایشان در مقابل آسیب ها از وظایف ذاتی دولت هاست. کودکان حق دارند در برابر تمام انواع بدرفتاری، غفلت، استثمار و خشونت حمایت شوند.
متاسفانه اخبار تکان دهنده و موارد رو به افزایش کودک‌آزاری‌های جسمی و روانی و جنسی نتوانسته نهادهای متولی امور و سرپرستان کودکان را نسبت به فوریت پیشگیری از این رخدادهای فاجعه‌آمیز حساس نماید.
- ایجاد محیط امن در خانه که در آن عوامل بازدارنده از کودک آزاری تقویت گردد مغفول مانده است و ساختارهای فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی موثر در پیشگیری از کودک آزاری به عنوان یک پدیده چند بعدی در وضعیت نابسامانی قرار دارد. همچنین فقر در هر دو بعد اقتصادی و آموزشی بعنوان مولد انواع زیادی از خشونت علیه کودکان، در مرز خطر قرار دارد، کودکان کار و کودکان محروم از تحصیل ماحصل همین امر هستند.
- قوانین حمایتی در خصوص کودک آزاری جامع و مانع نیست و قوانین موجود نیز به طور کامل اجرایی نمی‌شوند. لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان نیز پس از سال‌ها معطلی و نادیده گرفتن نظرات متخصصین و فعالین و علی رغم تصویب در مجلس شورای اسلامی همچنان به قانون تبدیل نشده است. زیر ساخت های اجرایی لایحه پس از تصویب نهایی نیز ایجاد نشده و تلاشی در این راستا صورت نمی گیرد.
- آموزش مهارت‌ها و دانش زندگی در میان کودکان تا کنون جدی گرفته نشده و کودکان در فعالیت‌های اجتماعی مشارکت داده نمی‌شوند. همچنین در راستای ترویج مهارت‌های فرزند پروری والدین و تامین امنیت روانی در خانه و جلوگیری از خشونت خانگی گامی بر داشته نمی‌شود.
- هیچ نهادی نسبت به کنترل و ارائه گزارش و آمار از مسائل مربوط به حمایت از کودکان در برابر خشونت اقدام موثری انجام نداده است.
- کودکان آسیب دیده تحت هیچ ساز و کار مشخصی برای بازگرداندن به زندگی عادی قرار ندارند و حمایت روانی کودکان خشونت دیده در دستور کار نهادهای مسئول قرار ندارد.
- طرح‌های قانونی برای پایان دادن به عادت ها و شیوه های سنتی زیانبار از قبیل ازدواج کودکان و کودک مادری با واکنش های سخت و جدی در میان متولیان امر روبرو است.
کمیسیون حقوق بشر کانون وکلا ی دادگستری مرکز ضمن ابراز نگرانی از روند رو به رشد آزار و خشونت علیه کودکان، از تمامی اشکال خشونت علیه کودکان اعلام انزجار می نماید و مصرانه درخواست توجه بیشتر به کودکان و بسیج افکار و فعالیت‌های عمومی به منظور رفع کلیه اشکال خشونت علیه کودکان را دارد.
کودکان از اینکه آینده خوانده شوند خسته‌اند. آنها می‌خواهند از کودکی بدون خشونت لذت ببرند و کودکی کنند.
انتهای پیام