همزمان با احداث راه آهن سراسری کشور در سال ۱۳۰۷ هجری شمسی، ۲ پست اسکله چوبی در شمال غربی خلیج فارس و در انتهای آبراه خورموسی ساخته شد. پس از چندی به بندر جندی شاپور موسوم گشت و سه سال بعد به مهم ترین مرکز ورود و خروج کالا تبدیل شد. در سال ۱۳۵۲ محل سکونت اهالی این نقطه، از کنار اسکله‌ها به سربندر (شهر بندر امام خمینی(ره)) انتقال یافت و زمینه برای توسعه هرچه بیشتر بندر مهیا گردید؛ پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، این بندر به بندر امام خمینی(ره) تغییر نام یافت و در سال ۱۳۶۱ با تصویب هیات وزیران رسماً بندر امام خمینی(ره) نام گرفت. این بندر با داشتن ۱۳/۵ متر عمق اسکله‌ای با ۳۸ پست به طول ۷ کیلومتر دارد که با ۱۲۰ کیلومتر راه آهن داخلی به هم متصل می‌شوند. اکنون که این بندر در اواسط نهمین دهه از آغاز فعالیتش قرار دارد با انجام بیش از ۳۵% از کل تجارت دریایی کشور و پذیرش پذیرش ۵۴.۵ میلیون تن کالا در سال، به عنوان یکی از مهم ترین قطب‌های حمل و نقل منطقه‌ای به ایفای نقش می پردازد. این بندر در سال ۱۳۹۰ پس از تغییر رژیم حقوقی خود از یک بندر عادی به منطقه ویژه اقتصادی و الحاق اراضی مجاور، هم اکنون با بالغ بر ۱۱ هزار هکتار مساحت، بزرگ ترین منطقه ویژه اقتصادی کشور را تشکیل می‌دهد.
عکس: علیرضا محمدی - مصطفی اکبری