جلیل رحیمی جهان آبادی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: آمریکایی‌ها در اعمال تحریم‌های یک جانبه علیه ایران با مشکلی مواجه شدند و آن مخالفت متحدان آنها با این تحریم‌ها بود. قبلا هم اروپا و هم متحدان منطقه‌ای آمریکا از تحریم حمایت می‌کردند ولی الان که متوجه شدند کار آمریکا مبنای عقلی، حقوقی و اقتصادی ندارد حاضر نیستند ضرر و زیان بدهند و همین فشارها باعث شد آمریکا نسبت به مستثنی کردن ۸ کشور از این تحریم‌ها اقدام کند.
وی اضافه کرد: در واقع آمریکایی‌ها از ترس اینکه بازار نفت تحت الشعاع قرار گیرد و قیمت نفت بالا برود و از سوی دیگر روابط اقتصادی‌شان با متحدانشان خراب شود و یا تبادلات اقتصادی‌شان با کشورها دچار مشکل شود، تخفیفی قائل شدند و برخی کشورها را از تحریم ایران معاف کردند. البته آنچنان تبصره و تک ماده‌ای در این معافیت‌ها قرار دادند که معافیت به مفهوم واقعی نیست.
این نماینده مجلس ادامه داد: به عنوان مثال آمریکایی‌ها هندی‌ها را به رقم کوچکی از خرید نفت و بعد از تهاتر و دادن کالا و محدود سازی روابط با ایران محدود کردند ولی این عقب نشینی آمریکا هم از ترس بالا رفتن قیمت نفت و هم از ترس از دست دادن متحدانشان بوده است.
رحیمی جهان آبادی با بیان اینکه «آمریکا آخرین تلاش‌ها را در مقابل ایران انجام می‌دهد»، افزود: آمریکا پی برده که با تحریم یک جانبه آن هم در این انزوا و تنهایی که حتی متحدان آمریکا حاضر به حمایت نیستند نمی‌تواند کاری از پیش ببرد و تنها به جنگ و اثرات روانی تحریم در ایران و به نوعی فروپاشی اجتماعی و اقتصادی و اختلاف درون جامعه ایران دل بسته است وگرنه آمریکا می‌داند تحریم‌های اقتصادی حتی بدتر از این ایران را به زانو درنیاورده و آمریکایی‌ها پتک بر آهن سرد می‌کوبند.
رئیس کمیته بین الملل کمیسیون قضایی و حقوقی همچنین گفت: عمده تلاش آمریکایی‌ها این است که آثار روانی تحریم باعث نارضایتی شدید مردم شود و مردم که پشتوانه دولت و حاکمیت هستند، رودرروی آنها قرار گیرند و جوی از دلسردی بین مردم باعث شود فشار مضاعف به مسئولین وارد شود و مسئولین با انداختن توپ در زمین یکدیگر و ایجاد شکاف و اختلاف سیستم تصمیم‌گیری را زمین‌گیر کنند؛ کاری که آمریکا در قبال حزب کمونیست روسیه انجام داد.
این عضو فراکسیون امید مجلس در پایان خاطرنشان کرد: به نظر من به هر میزان در داخل فضای اجماع داخلی از نظر سیاسی ایجاد شود و گروه‌ها و طیف‌های مختلف در پی تخریب هم نباشند و به دنبال همفکری باشند و بخش عمده‌ای از برنامه‌ریزی‌های اقتصادی ما دقیق تر و منظم تر باشد فشار کمتری به مردم وارد می‌شود و می‌توانیم از این مرحله گذر کنیم در غیر این صورت آثار روانی و اقتصادی آن جامعه را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
انتهای پیام