مسلم بیرانوند در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: سکونت‌گاه‌های زیرزمینی که در دو دهه اخیر توجه مجامع حرفه‌ای و علمی جهانی را به خود مشغول کرده است، در دهه‌های 70 میلادی بی‌اهمیت و غیرقابل قبول تلقی می‌شد.
وی اضافه کرد: در سال‌های اخیر به عنوان هنر خلاقانه بشر در به آشتی رسیدن با طبیعت این موضوع مطرح شده و در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفته است.
بیرانوند ادامه داد: سرزمین ایران اکثراً این گونه‌ها را در خود جای داده و از این لحاظ دارای پتانسیل بالایی است.
این کارشناس ارشد معماری خاطرنشان کرد: موقعیت قرارگیری این زیستگاه‌ها در دل خاک و تکنولوژی هوشمندانه به کار گرفته شده در آن، راز ماندگاری این میراث کهن تا به امروز بوده است.
وی افزود: شهرهای زیرزمینی که جنبه پناهگاهی دارند به دو شکل ایجاد شده‌اند یا در بیرون از شهرها و در دل تپه‌های طبیعی و یا در زیر شهرهای مسکونی تا عمق 50 متری از سطح زمین ساخته شده‌اند.
بیرانوند یادآور شد: وسعت این شهرها در زیر زمین به علت حفاظت از جان و مال در مواقع ناامنی زیاد بوده و در دو سطح افقی و عمودی گسترش یافته‌اند.
این عضو هیأت علمی یادآور شد: بسیاری از این معماری‌های خودایستا با ورود به عمق زمین شکل گرفته‌اند.
انتهای پیام