به گزارش ایسنا، شهرام شهریار - فعال میراث فرهنگی - در مطلبی با عنوان «خانه علی خسروشاهی کجاست؟» در سایتِ سفرنویس، از تمایل مالک بنا برای تخریب بنای تاریخی آن خبر می‌دهد، بنایی که به واسطه‌ی مالک‌اش یادآور خاطرات کودکی نسل میانسال امروز است.
او در مطلب خود این طور نوشته است: «آینده خانه تاریخی و دفتر کار علی خسروشاهی، مالک شرکت مینو در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. برخی مدیران میراث، مدعی ثبت این اثر هستند و برخی از مجوز تخریب آن می‌گویند، برخی می‌گویند تنها بخش جنوبی خانه علی خسروشاهی مجوز تخریب گرفته و برخی می‌گویند مجوز ساخت پلکانی صادر شده، علی خسروشاهی کیست؟ عمارت خسروشاهی توسط کدام معمار بنا شده؟ آیا این خانه تخریب خواهد شد؟»
وی در بخش دیگر یادداشت خود در مورد علی خسروشاهی می‌نویسد: «سیدعلی خسروشاهی در سال ۱۲۹۰ خورشیدی در شهر خسروشاه تبریز به دنیا آمد، پدرش حاج غفار از تجار و خاندان تجارت پیشه‌ای بود که در تیمچه اول حاجی شیخ، بازار تبریز حجره داشت و مادرش سارا سلطان خانم هشترودیان بود.علی خسروشاهی از پایه‌گذاران نظام فروش و توزیع مدرن در ایران و شاخص‌ترین تولیدکننده محصولات خوراکی چون بیسکویت مینو و پفک نمکی و در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ بود.
علی خسروشاهی به دلیل اینکه به رژیم قبلی وابستگی نداشت مشمول بند «دال» قانون حفاظت از صنایع شد. این بند شامل کسانی می‌شد که هیچ مساله‌ای نداشتند و دولت هم از آنان حمایت می‌کرد، اما برخی از سخنرانی‌های گروه‌های چپگرا باعث شد، کارگران خسروشاهی در ۲۹ بهمن ۱۳۵۸ وی را در کارخانه خودش گروگان گرفتند و خواهان افزایش حقوق، تقسیم سود ویژه و سهام مجانی شدند و علی خسروشاهی پذیرفت تا حکمیت توسط دادستان کل انقلاب انجام شود.
اما در فروردین ماه ۱۳۵۹ ابوالحسن بنی صدر در نامه ای به وزارت صنایع اعلام کرد، در جلسه ۲۷ اسفند سال ۵۸ شورای انقلاب جمهوری اسلامی و براساس پیشنهاد وزیر صنایع، اداره کارخانجات گروه صنعتی مینو، به این وزارتخانه سپرده شود!
علی خسروشاهی پس از این حکم در سال ۱۳۵۹ برای همیشه ایران را ترک کرد و در نهایت امر در سال ۱۳۷۷ دور از وطن، درگذشت. در سال ۱۳۶۲ شرکت قاسم ایران به ثبت رسید اما شرکت خوراک که بزرگ‌ترین شرکت پخش و فروش در ایران بود، در سال ۱۳۶۵ منحل شد و در نهایت امر این شرکت در سال ۱۳۷۳ زیر مجموعه شرکت اقتصادی و خودکفایی آزادگان شد.»
شهریار درباره موقعیت خانه‌ی علی خسروشاهی نیز نوشته است: «خانه اولیه خسروشاهی در شهر تهران در جنوب شرقی میدان فردوسی در کوچه گل‌پرور بود اما این خانه به دفتر کار او تغییر کاربری داد و به محله جماران نقل مکان کردند، آن خانه ۱۵۰۰۰ متری هم در نهایت پس از بهره‌برداری‌های سیاسی و اسکانی در سال ۱۳۹۳ به عنوان سرای محله جماران مورد بهره برداری قرار گرفت. البته ۷هزارمترمربع از این باغ در اختیار مؤسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی(ره) قرار گرفته و با دیوار از قسمت سرای محله جدا شده است.
اما خانه علی خسروشاهی در میدان فردوسی به عنوان اداره مرکزی شرکت خوراک و دفتر قاسم ایران تبدیل شد، بعدها بخش شمالی و اصلی به عنوان سالن وی آی پی و جلسات ویژه تیم مدیریتی جدید شد و در نهیات امر در مهر ماه سال ۱۳۹۷ در لیست فروش املاک هلدینگ شرکت خودکفایی آزادگان قرار گرفت.»
در بخش دیگر این مطلب نوشته شده است: «خانه سلطان خان محمد عامری »که بعدها به عنوان انجمن فرهنگی ایران و انگلیس بهره برداری شد، در خطر تخریب بود. دقیقا در جنوب غربی همین عمارت خسروشاهی، هر کدام از میدران وقت مدعی چیزی بودند، شماره ثبت اثر هم اعلام شد، شماره ثبت ۳۰۷۱۹ اعلام شد، اما درنهایت امر خانه شبانه تخریب شد و عمارتی به نام ساختمان تجارت جهانی در میدان فردوسی، علم شد.
این خانه در مرکز سه اثر ثبتی قرار دارد، از شرق ساختمان اداره مرکزی سیمان، به شماره ثبت ملی ۱۳۳۹۱ از جنوب شرقی به خانه هوشنگ ابتهاج و درخت ارغوان معروف به شماره ثبتی ۲۳۸۷۸ و از غرب به عمارت تخریب شده، عامری به شماره ۳۰۷۱۹ می‌رسد.»
در حالی شهریار در پایان گزارش خود بار دیگر به این اتفاق تاکید می‌کند که « مالک مدعی است، مجوز تخریب نوسازی را از سازمان میراث گرفته کرده و به دنبال رایزنی برای رفع مشکلات و رای کمیسیون ماده صد شهرداری و تخریب و نوسازی است»، معاون میراث فرهنگی استان تهران در گفت‌وگو با ایسنا این ادعا را رد می‌کند.
محسن شیخ‌الاسلامی به ایسنا می‌گوید: در بازدیدی که هفته‌ی گذشته با مدیر کل میراث فرهنگی استان تهران از این بنا داشته و با یکی از مدیران آن صحبت کردیم قصد آن‌ها تخریب این بنا نبود، بلکه می‌خواهند از آن بنا حفاظت کنند.
او با بیان اینکه شرکت مینو قصد ثبت ملی این بنا را دارد و به ما نیز این نکته را اعلام کردند، تاکید می‌کند: معاون فنی شرکت مینو به ما تاکید کرد که اصرار فراوانی برای نگهداری بنا به شکل کنونی آن دارند. حتی با وجود ثبت ملی نشدن این بنا، قرار است نقشه‌ی بنا را تا هفته‌ی آینده به میراث فرهنگی تحویل دهند تا بتوانیم آن را در فهرست اثار ملی ثبت کنیم.
او با اشاره به بخش جنوبی این فضا که کاربری اداری دارد، بخشِ جدیدتری است، ادامه می‌دهد: حتی فکرشان بود که این بنا را به همان شکل به میراث فرهنگی واگذار کنند، که از نظر تامین اعتبار امکان آن وجود نداشت.