به گزارش ایسنا، "آرتور اشکین"(Arthur Ashkin) فیزیکدان آمریکایی در سال ۱۹۲۲ میلادی در نیویورک متولد شد.

وی تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه "کلمبیا" آغاز کرد و در همان دانشگاه تکنسین آزمایشگاه "پرتو" شد. اشکین با گذراندن رشته "فیزیک " در دانشگاه "کلمبیا"، به دانشگاه "کرنل" رفت و در آنجا به مطالعه "فیزیک هسته‌ای" پرداخت.
وی مدرک دکتری خود را از دانشگاه "کرنل" دریافت کرد و در آزمایشگاه‌های "بل" و شرکت تجهیزات مخابراتی آمریکایی"لوسنت" مشغول به کار شد. او در سال ۱۹۶۰ میلادی کار خود را در حوزه نورهای لیزری آغاز کرد که منجر به اختراع "انبرک‌های نوری" در سال ۱۹۸۶ شد.

"انبرک نوری" یکی از ابزارهای علمی است که در آن از پرتو لیزر با قابلیت فوکوس بالا برای ایجاد نیروی جاذبه‌ یا دافعه استفاده می‌شود. از کاربردهای این ابزار می‌توان به اندازه‌گیری خواص الاستیک دی.ان.ای با نگه داشتن زنجیره‌هایی از مولکول‌ها و کشیدنشان، مطالعه خواص تولیدکننده نیرو در موتورهای مولکولی،  بازکردن پروتئین‌ها، مطالعه ذرات، انجام میکرو جراحی‌ها با ترکیب دیگر پرتوهای لیزری و اندازه‌گیری خواص غشاء نورونی اشاره کرد.

اشکین پیش از این در سال ۱۹۷۷ میلادی در حوزه "توسعه روش‌های خنک‌کردن و تسخیر اتم با لیزر" با "استیون چو" همکاری کرد که منجر شد "استیون چو" به همراه دو فیزیکدان دیگر جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۹۷ را از آن خود کنند.

در ادامه متن مصاحبه"آدام اسمیت(Adam Smith) سرپرست علمی رسانه بنیاد نوبل را با "آرتور اشکین" یکی از سه برنده نوبل فیزیک ۲۰۱۸ می‌خوانید:

اسمیت: سلام، صبح بخیر. من آدام اسمیت هستم و از سایت نوبل‌پرایز تماس می‌گیرم.

اشکین: بله بفرمایید.

اسمیت: اول از همه، به شما به خاطر دریافت جایزه نوبل بسیار تبریک می‌گویم.

اشکین: سپاسگزارم.

اسمیت: می‌توانم حس شما را به عنوان مسن‌ترین فردی که موفق به دریافت جایزه نوبل شده است بپرسم؟

اشکین:(وی پس از خنده‌ای پاسخ داد) من متوجه نشدم که من مسن‌ترین فرد هستم. خب در هر صورت من برنده شدم. مسن هستم اما هنوز زنده‌ام و بنابراین شخصی جایزه تالار مشاهیر مخترعین ملی را دریافت می‌کند که هنوز زنده است. من چند سال پیش نیز موفق به کسب جوایزی شده‌ام و به آنها نیز افتخار می‌کنم اما می‌توانم بگویم مهمترین جایزه زندگیم را امروز دریافت کرده‌ام.

اسمیت: آیا هنوز در آزمایشگاه خانه خود آزمایش انجام می‌دهید؟

اشکین: بله، در واقع در حال حاضر من در حال نوشتن یک مقاله هستم و تماس شما باعث بر هم زدن کار من شد. من قصد دارم این مقاله را به آکادمی علوم ارسال کنم و امیدوارم که آنها آن را قبول کنند.

اسمیت: خب من حدس می‌زنم تمرکز بر روی پژوهش تنها راز یک کار تحقیقاتی موفقیت آمیز است.

اشکین: خب چه خوب چه بد این سرگرمی من است. من از کودکی به علم علاقه داشتم، بنابراین از همان اول به همسرم گفتم این تنها چیزی است که من واقعا در آن خوب هستم.

اسمیت: احتمالا شما از مشاهده انواع برنامه‌های کاربردی که از انبرک‌های نوری استفاده می‌کنند، شگفت زده و خوشحال هستید، درست است؟

اشکین: خب من از همان روز اول شروع این پروژه پیش‌بینی می‌کردم که این کاری بسیار مهم است. "آنتونی فیلیپس فان لیوونهوک"(Dutchman Antonie van Leeuwenhoek) دانشمند هلندی قهرمان من است، زیرا این مرد برای نخستین بار ساختار تک یاخته‌ای که خود آن را "انیمالکولس"(animalcules) می‌نامید را کشف کرد و سپس این کشف را در نامه‌ای و توسط ارسال چند تصویر به انجمن سلطنتی توضیح داد اما هیچ کس به او توجه‌ای نکرد تا اینکه چندی بعد آنها یک نمونه از میکروسکوپ او را می‌خواستند و او به آنها پاسخ منفی داد و گفت اگر شما خواستار یک میکروسکوپ هستید می‌توانید خودتان آن را بسازید. او  و "مایکل فارادی"(Michael Faraday) فیزیکدان و شیمیدان انگلیسی، قهرمانان من هستند.  

اسمیت: خیلی خوب است که هر شخصی چند قهرمان علمی برای خود داشته باشد. شما هنگام توسعه آن ابزار می‌دانستید که این ابزار در پژوهش‌های ملکولی موثر خواهد بود؟

اشکین: بله، خب می‌دانید من یک مدت طولانی به پژوهش درباره ارتباط مولکول‌ها با نور علاقه داشتم. مقاله‌ای که من در سال ۱۹۷۰ نوشتم، معروف‌ترین مقاله من تا به حال بوده است. در آن من درباره ارتباط مولکول‌های نامشخص با نور توضیح داده بودم. اما من هرگز تصور نمی‌کردم اجسام زنده‌ای مانند نور ممکن است یک بافت را از بین ببرند. آنها از نور برای درمان زخم استفاده می‌کردند. این بسیار شگفت انگیز بود و زمانی که من مطالعه کردم متوجه موضوعات زیادی در این باره شدم. هنگامیکه طی آن مقاله من درباره ارتباط مولکول‌های نامشخص با نور توضیح دادم مردم گفتند : " اشکین اغراق نکن".

اسمیت: چه هیجان انگیز، قطعا شما اغراق نمی‌کردید. ما مشتاقانه منتظر بیشتر شنیدن چنین داستان‌هایی از زبان شما در مراسم ماه دسامبر در استکهلم هستیم.

اشکین: اگر بتوانم خواهم آمد.

اسمیت: بسیار عالی، در جشن حضور خواهید داشت؟

اشکین: خب اکنون من در حال نوشتن یک مقاله هستم و در کل من در مورد موضوعات قدیمی جشن نمی‌گیرم. در حال حاضر من در حال مطالعه بر روی موضوع جدید و مهمی هستم. من در حال کار بر روی انرژی خورشیدی هستم و فکر می‌کنم به موضوعات مهمی پی برده‌ام و در نهایت باید بگویم جهان به شدت نیاز به علم تغییرات اقلیمی دارد.

اسمیت: دقیقا. خیلی از شما سپاسگزارم، این واقعا یک پیام مهم است. از صحبت با شما بسیار مفتخرم و بازهم این موفقیت بزرگ را به شما تبریک می‌گویم.

اشکین: بله، خواهش می‌کنم.

انتهای پیام