به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی خانه شاعران، در شب بیست و سوم شهریور مطابق با چهارم محرم، دومین شب شیدایی با قرائت قرآن توسط سیدحسین موسوی‌بلده آغاز شد.
همچون شب گذشته، سهیل محمودی سخنان خود را با شعری از سیدحسن حسینی شروع کرد و با تاکید بر اینکه شعر و ادبیات بیشترین حق‌گذاری را نسبت به سالار شهیدان و واقعه عاشورا داشته است، گفت: امام حسین(ع) و وقایع عاشورا جایگاه ویژه‌ای در ادبیات دارند و برگزاری چنین ویژه‌برنامه‌هایی در خانه شاعران ایران، به دلیل تعهد جدی شعر به این موضوع است.
او با اشاره به دغدغه‌های مصلحان دینی ادامه داد: مصلحان واقعی نگرانند که مبادا این سنت‌ها به عادت تبدیل شوند.
سهیل محمودی همچنین مهمترین اثر این واقعه را ارزش‌ها و آموزه‌های اخلاقی دانست و گفت: افرادی در لشکر امام حسین(ع) بودند که در زندگی خود تغییر مسیر دادند و به ایشان پیوستند و این تغییر چیزی است که جامعه امروز بسیار به آن نیاز دارد و هر کدام از ما باید از خود شروع کنیم.
در بخش ساز و آواز، زهرا عنابستانی شعرهایی در وصف واقعه عاشورا با همراهی نوای نی احسان لیوانی و آواز حسام‌الدین صحرایی خواند.
در ادامه برنامه ساعد باقری بخشی از مسلک یکم " اللهوف" سیدبن طاووس را روایت کرد. در این قسمت مولف به ذکر وقایع پیش از عاشورا پرداخته است.
ساعد باقری پیش از روایت این بخش، بحث پیشین را در موضوع مشکلات پیش روی مترجمان مقتل های عربی پی گرفت و به عنوان نمونه به کلام یکی از مترجمان اللهوف -مرحوم سیداحمد فهری - پرداخت که در مقدمه خود نوشته است که می خواسته به شیوه ای کار را ترجمه کند که مخاطب امروز با هر مایه از دانش قادر به فهم مطالب باشد.
باقری خاطرنشان کرد که این روش گرچه بر تعداد مخاطبان عام کتاب می افزاید اما آیینه تمام‌نمایی برای انعکاس شکوه مطالب و روح جاری و ساری در نثر سیدبن طاووس نیست و بسیاری ظرائف و دقایق متن از خواننده اهل فضل دریغ می‌شود.
او گفت توجه به همین نکته سبب شده است که آنچه در برنامه شب های شیدایی می خواند، بازنویسی خود او از مقابله ترجمه های پیشین باشد.
در بخش شعرخوانی شاعرانی شعرهای عاشورایی خود را به شرح زیر خواندند.
ساجده جبارپور:
چه نوری می‌خرامد در دل تاریک روشن ها
چه خونی می دود در جان قبلا ها و بعداها
مگر با بغض دارد می دمد در صورش اسرافیل
که برمی‌خیزد از هرسو صدای آه و شیون‌ها؟
بیاور کودکان تشنه را تا آب بردارند
از این دریای اشکِ پرتلاطم روی دامن‌ها
بیاور کودکان را تا در آغوشی بیارامند
که این‌سو تیغ خائن‌هاست، آن‌سو تیر دشمن‌ها
دریغا روبه‌روی لشکری از نور و آیینه
رها گردیده سنگ کینه از بند فلاخن‌ها
دریغا دفتر تاریخ غرق شرح تنهایی است
علی تنها، ولی تنها، پدر تنها، پسر تنها
خوشا صبحی که پایان می‌دهد شام غریبان را
چه نوری می خرامد در دل تاریک روشن‌ها
***
حسین نادری:
اگر سری مراست در هوای توست
و گر دلی مراست مبتلای توست
بهشت و روضة الجنان که گفته حق
به روضه‌ها قسم که روضه‌های توست
عجیب، غربت تو دوست‌پرور است
غریبی و جهانی آشنای توست
به جای اشک، گِل چکد ز چشم من
چرا که سرمه‌ام ز خاک پای توست
که گفته کربلاست بخشی از بهشت؟
بهشت قطعه‌ای ز کربلای توست...
پایان‌بخش برنامه‌های شب دوم سنت نغمه‌پردازی‌های عاشورایی بود که توسط ساعد باقری اجرا می‌شود. او با اشاره سنت‌های مختلف نوحه‌سرایی گفت: یکی از شیوه‌های آن بخش ادبیات عاشورایی که به آن نوحه و دم گفته می‌شود، خواندن رجزهاست. معمولا مطالب این رجزها که در نوحه‌های نواحی مختلف خوانده می‌شود از خطبه‌های اباعبدالله اخذ شده است.
این شاعر و پژوهشگر با تاکید بر اینکه محتوای این رجزها اغلب تدوام خط همیشگی مقابله نور و ظلمت با یکدیگر و تداوم عاشوراست، ادامه داد: اجرای این رجزها در هیئت‌های قدیم، تصویری بشکوه و جلالی به وجود می‌آوردند.
ساعد باقری در پایان، با ذکر مصیبت و دعا، دومین شب شیدایی را به پایان برد.
ویژه‌برنامه شب‌های شیدایی به مدت سه شب دیگر در محل خانه شاعران ایران به نشانی خیابان دکتر شریعتی، خیابان کلاهدوز (دولت)، نبش کوچه نعمتی برگزار می‌شود.
انتهای پیام