عباس امینی که در روزهای پیش رو در بخش «پانوراما»ی سی وهفتمین دوره جشنواره فیلم «ونکوور» فیلمش حضور دارد در گفت‌وگویی با ایسنا با بیان اینکه قصد دارد این اثرش را در ایران به صورت اینترنتی به نمایش دربیاورد، بیان کرد: «والدراما» اولین فیلم سینمایی‌ام بود که آن را در گروه سینمایی «هنروتجربه» اکران کردم. در آن زمان به خاطر شرایط اقتصادی که داشتم، نمی‌توانستم تبلیغات وسیعی برای این اثر انجام دهم و فکر کردم که این گروه سینمایی؛ این کار را انجام خواهد داد. اما متاسفانه در این گروه سینمایی نیز تبلیغات مناسبی صورت نگرفت، در حالیکه این اثر می‌توانست کارکرد اجتماعی خوبی داشته باشد و بیشتر دیده شود، زیرا موضوعی درباره کودکان بدون شناسنامه دارد.
او ادامه داد: شانسی که آورده‌ام این بود که در آن زمان، فیلمم توسط آقای ربیعی (وزیر وقت) دیده شد و به همین جهت کارگروهی در وزارت کار برای شناسایی بچه‌های بی شناسنامه تشکیل شد و طبق آمارهایی که به دست من رسیده است، ۱۴۰ هزار کودک به همین طریق شناسایی شدند و با در اختیار گذاشتن یک شناسه موقت برای آنها امکان ادامه تحصیل فراهم شد بنابراین اگر گروه "هنروتجربه" این امکان را ایجاد می‌کرد که این اثر در نقاط بیشتری از کشور به نمایش در بیاید قطعا تاثیرگذاری بیشتر و موفق‌تری داشت.
امینی با اشاره به اینکه «هندی و هرمز» هم موضوعی اجتماعی دارد و درباره ازدواج کودکان است، بیان کرد: متاسفانه این قبیل مسائل اجتماعی در بین خبرهای سیاسی و اقتصادی گم می‌شوند در حالیکه همین مشکلات است که باعث به وجود آمدن این مسایل اجتماعی شده است.
او تصریح کرد: در نهایت برای اکران فیلم «هندی و هرمز» به این نتیجه رسیدم که با نمایش آن در گروه سینمایی هنر و تجربه نمی‌توانم به هدفم که دیده شدن این فیلم توسط قشر بیشتری از مردم است برسم بنابراین به اکران اینترنتی آن روی آوردم.
این کارگردان با تاکید بر اینکه "اکران اینترنتی امکانی را ایجاد می‌کند که این فیلم در تمام نقاطی که اینترنت وجود دارد دیده شود"، اظهار کرد: هر فیلم سازی خواهان آن است که اثرش روی پرده نقره‌ای سینما به نمایش در بیاید و قطعا فیلمی که در محیط سینما اکران می‌شود به لحاظ تاثیر حسی شرایط بهتری دارد اما من از این خودخواهی چشم پوشی کردم و فقط می‌خواهم که این اثر به بهترین شکل ممکن و توسط مخاطبان بیشتری دیده شود.
او اضافه کرد: اکران فیلم در گروه "هنروتجربه" شرایط خاصی دارد و چون سالن‌های نمایش این آثار کم و پراکنده هستند نمی‌توان مردم را به راحتی تشویق به حضور در سینماها کرد. در این میان باید به این نکته هم اشاره کنم که قطعا بازگشت مالی از طریق اکران در گروه "هنر و تجربه" کافی نیست، مخصوصا برای ما که به صورت کاملا مستقل این فیلم را ساخته‌ایم. تنها چیزی که در این مسیر به ما کمک خواهد کرد، حضور و حمایت NGOهایی است که به نحوی با موضوع ما مرتبط هستند. امیدواریم از این طریق بتوانیم موجی ایجاد کنیم تا این فیلم علاوه بر تاثیرات اجتماعی خود بتواند بخشی از هزینه‌های تولید ما را هم جبران کند.
امینی با تاکید بر اینکه "ترجیح می‌دادم که اکران اینترنتی و سینمایی این اثر همزمان با هم اتفاق بیفتد" توضیح داد: بعید می‌دانم که گروه "هنر و تجربه" ما را در این امر همراهی کند زیرا آنها تصور می‌کنند که اگر اکران اینترنتی داشته باشیم دیگر در "هنر و تجربه" فروش خوبی نخواهیم داشت. این در حالیست که از نظر من قطعا این دو به بهتر دیده شدن هم کمک خواهند کرد.
این کارگردان یادآور شد: من از خردادماه برای اکران فیلم سینمایی «هندی و هرمز» در حال مذاکره با گروه هنر و تجربه هستم اما تاکنون جواب دقیقی دریافت نکرده‌ام. مشکل من شخص خاصی نیست بلکه کل این سیستم به درستی عمل نمی‌کند. مگر در یک سال چند اثر می‌توانند در جشنواره‌های جهانی موفقیت کسب کنند که برای آنها هم هیچ شرایط مناسبی جهت اکرانشان ایجاد نمی‌کنند! من نمی‌توانم فیلمم را در جای دیگری به غیر از گروه "هنر و تجربه" اکران کنم، زیرا که بازیگر چهره ندارم و البته فیلمم کمدی هم نیست. در نهایت می‌توانم بگویم که گویی سینما دست گروه خاصی قرار گرفته و ما اصلا دیده نمی‌شویم.
کارگردان «هندی و هرمز» با انتقاد از شرایط اکران فیلم در سینماهای «هنر و تجربه» ادامه داد: خود من نمی‌توانستم برای اثر قبلی‌ام به راحتی سالنی را پیدا کنم و حتی وقتی هم که به سینما مراجعه می‌کردم با این پاسخ مواجه می‌شدم که این اثر چون فروشی نداشته فیلمی دیگر را در این سانس جایگزین آن کردیم و حالا من باید این حرف را چگونه ثابت می‌کردم. قطعا راه حل‌های ساده‌ای برای هر چه بهتر شدن این گروه سینمایی می‌توان در نظر گرفت اما نمی‌دانم چرا هیچ کاری انجام نمی‌شود.
عباس امینی در پایان با تاکید بر اینکه "با ایجاد این روند فقط می‌خواستند بگویند که فیلم‌تان اکران شده و دیگر سر به سر ما نگذارید"، تصریح کرد: با این شرایطی که اکنون وجود دارد، ما فقط می‌توانیم بگوییم که فیلمم اکران شد اما اینکه چگونه و با چه میزان مخاطب و تاثیرگذاری نمایش داده شده است، اصلا قابل تشخیص نیست. در حقیقت اکران اصلی و عادی سینما، ذهن مخاطب را به این عادت داده که ببینند یک اثر چقدر فروش داشته و تعداد بازدید و مخاطب آن برایش مهم نیست. این برای یک رفتار فرهنگی در جامعه فاجعه است و فکر می‌کنم که با اکران اینترنتی آن، این امکان برایم به وجود بیاید که بدانم چند نفر فیلم را دیده‌اند و چقدر بر آنها موثر بوده بوده است.
انتهای پیام