به گزارش ایسنا، علی وجدانی- معمار و طراح شهری- در نشست و گفت و گو پیرامون «معماری تالار رودکی» به معماری برخی تالارها در انگلیس از جمله ساختمان رویال فستیوال هال در لندن اشاره کرد.

او ادامه داد: ساختمان رویال فستیوال هال نخستین ساختمان مدرن و سفید رنگ در لندن است که تا حد زیادی از معماری مدرن کشورهای اروپای شمالی گرفته شده است. در سال، دو هزار بلیت برای برنامه هایی که در این ساختمان اجرا می شود، فروش می رود و به همین تعداد بازدید کننده از برنامه های خیابانی که اطراف این ساختمان اجرا می شود، به صورت رایگان بازدید می کنند.

این معمار اظهار کرد: این پتانسیل در خیابان انقلاب به واسطه دانشگاه ها و مراکز فرهنگی اطراف آن وجود دارد. ما می توانیم یک راسته یا پاتوق فرهنگی در تهران و اطراف تالار وحدت، تئاتر شهر داشته باشیم. باید به این فکر کرد چطور می توانیم طرحی که آفتاندیلیان انجام داد را بسط دهیم.  

وجدانی در پاسخ به یکی از حاضران که اظهارکرد در حال حاضر از فضای تالار وحدت برای مراسم تشییع هنرمندان و مراسم‌های غمگین استفاده می کنند، روی صحنه آن ماشین می برند و از مقابل گروه کنسرت در حال اجرا گربه رد می شود یا از آن برای مراسمی که در خور تالار نیست استفاده می شود که رسالت این مجموعه را زیر سوال برده است، گفت: امروزه نهادهای مدنی و NGO ها که نسبت به ساختمان های ارزشمند یا ثبت ملی شده حساس هستند، حساسیت هایی در این زمینه در شبکه های اجتماعی ایجاد می‌کنند. در شرایطی که کاری از دست ما ساخته نیست این نهادها می توانند افکار عمومی را نسبت به این موضوع حساس کنند. از طرفی ثبت های ملی و فرهنگی این بناها می توانند در این زمینه موثر باشند.  

تاثیر ساختمان های ارزشمند روی فضای فعلی جامعه

بیژن شافعی- معمار- نیز در این نشست که ۱۳ شهریورماه در «مرکز نبشی» برگزار شد، درباره تاثیر ساختمان های قدیمی، از جمله تالار وحدت و ابعاد اجتماعی آن اظهار کرد: زمانی اطراف تئاتر شهر حصار فلزی داشت که آن را برداشتند و صحن و جلو خان مقابل آن ایجاد شد تا به فضای خیابانی تبدیل شد. بعدها ایستگاه مترو که جایش آنجا نبود، شکل گرفت. اگر حصار دور تالار وحدت را هم بردارند و آن را در اختیار مردم قرار دهند، ابعاد اجتماعی اطراف آن نیز شکل می گیرد.

او ادامه داد: در خیابان اطراف تالار رودکی و تئاتر شهر معماری هایی وجود دارد که ارزش دارند، تخریب نشوند و می توان از آنها به خوبی استفاده کرد. چرا نشود راسته فرهنگی را در این بخش عملی کرد؟گرچه گویا بحث هایی در این زمینه مطرح شده است.

طراح توسعه و بازسازی فضای خانه هنرمندان اظهار کرد: خانه هنرمندان توانست در اطرافش تاثیر بگذارد. ده ها گالری در اطراف آن شکل گرفت. محیط های مسکونی از لحاظ فرهنگی ارتقاء پیدا کردند. وجود چنین فضاهایی می تواند در شرایطی مثل حالا فشار روانی را کم و جامعه را بهبود ببخشد.  

می توان به این معمار لقب پرکارترین معمار معاصر را داد

آرماند درور- معمار-  نیز به عنوان سخنران دیگر این مراسم درباره یوگینا آفتاندیلیان- معمارتالار رودکی(وحدت) -بیان کرد: کمی بیشتر از ۵۰ سال از افتتاح تالار رودکی می گذرد. رودکی تنها تالار فاخر شهر برای اجرای برنامه های صحنه ای، موسیقی، تئاتر و اپرا بود و می توان به معمار آن لقب پرکارترین معمار معاصر را اعطا کرد.

او ادامه داد: این معمار دفتری در کوچه لولاگر در خیابان فرانسه داشت وپروژه های بی شماری در  آنجا طراحی کرد. زمینه پروژه های او آنقدر متعدد است که گاهی آدم تعجب می کند که همه ی این پروژه ها در آن شکل گرفته است، گرچه این اتفاقات در همان دفتر اتفاق افتاده است.  آفتاندیلیان از مهاجرانی بود که از روسیه وارد تبریز شد و اسم کوچکش هم روسی است. او در فرانسه تحصیل کرد و بعد از آنکه به ایران آمد در دانشکده فنی استخدام شد و اجازه تدریس در دانشکده هنرهای زیبا را پیدا کرد.

این معمار و طراح صنعتی اضافه کرد: آفتاندیلیان در سال ۱۳۳۲ یا ۱۳۳۳ به درجه استاد تمامی رسید. همچنین بعد از فروغی ریاست این آتلیه را بر عهده می گیرد. پروژه تالار رودکی نیز از سال ۱۳۳۶ شروع می شود و حدود ۱۰ سال زمان می برد. معماری ساختمان هایی که او انجام داده بسیار متنوع است از جمله ساختمان موزه ملی ایران، باشگاه امور وزارت خارجه در نیاوران، ساختمان وزارت فرهنگ، سالن اجتماعات حسینیه ارشاد، ۹ مدرسه از جمله دبیرستان رضا شاه، موزه کلیسای وانک در اصفهان، سینما گلدن سیتی(سینما فلسطین فعلی) و اجرای ترمینال فرودگاه مهرآباد را شامل می شود. تالار وحدت نیز بدون حصارکشی و دیوار بوده است.     

محمدرضا قدوسی نیز که گرداننده این جلسه بود، اظهار کرد: زمانی که تالار رودکی افتتاح می شود، نامی از معمار آن آورده نمی شود به همین دلیل ما تصمیم گرفتیم این برنامه را با معمار این تالار شروع کنیم.

به گزارش ایسنا، «تالار رودکی؛ گرافیک، معماری و هر چه» هشتمین پروژه آرشیوی استودیو کارگاه است. این پروژه به مجموعه پوستر، بروشور، عکس، فیلم و اسناد رویدادهای اجرایی، نمایشی و موسیقیایی تالار رودکی بین سال های ۴۶ تا ۵۷ می پردازد. این گردآوری و نمایش تلاشی است برای جلوگیری از فراموشی و حذف آنچه که بخشی از تاریخ فرهنگ تصویری این دوره است. این آرشیو با رویکردی بینارشته ای، همزمان با افتتاحیه رسمی مرکز نبشی به نمایش گذاشته شد.

این رویداد که از دوم شهریور ماه افتتاح شده تا ۲۳ شهریور ماه ادامه دارد. علاقمندان برای بازدید از آن می توانند از شنبه تا پنجشنبه از ساعت ۱۱ تا ۲۰ و جمعه ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ به مرکز نبشی واقع در خیابان ویلا، نبش کوچه خسرو، شماره ۵۱ مراجعه کنند.

انتهای پیام