به گزارش ایسنا، شرقی‌ترین بخش شهر دَیِر و در نزدیگی جنگل‌های حرا، فضایی بیابانی مانند و تقریبا بدون پوشش گیاهی وجود دارد، که هراز چندگاهی سرمایه‌گذاران بخش خصوصی با چشم طمع، به آن‌ها نگاه می‌کنند و گاهی اوقات آن‌قدر این طمع قلقلک‌شان می‌دهد که با هر زَر و زوری مجوز فعالیت در ان فضا را که امکان رشد و تقویت پوشش گیاهی از جمله گسترش جنگل‌های حرا را دارد، از ان خود می‌کنند.
اکنون نیز لودرهای یک سرمایه‌گذار شخصی که قصد پرورش نوع خاصی از میگو را دارد، بعد از چند سال دوندگی مجوز کار گرفته و حالا لودرهایش برای تسطیح منطقه که حتی شهرداری آن را به چشم یک منطقه نمونه گردشگری دیده بود، فعالیت می‌کنند.
اکبر شریفی، یک فعال مدنی شهرستان دیر در استان بوشهر در این زمینه به ایسنا می‌گوید: بخش شرقی جنگل حرا که امروز در تنها قسمت ساحل باقی مانده شهر دَیِر فضایی بکر و تقریبا بدون درخت است، که تا امروز هیچ ساخت و سازی در آن انجام نشده و تقریبا حالت تالاب دارد و حتی از آن به عنوان چشم‌انداز توسعه منطقه توریستی یاد می‌کنند.
او با بیان این‌که به نظر می‌رسد این محیط برای پرورش میگو فضای مناسبی نیز هست، تاکید می‌کند: یک پرروش دهنده میگو، چند سال پیش درخواست اشغال این فضا را با هدف پرورش نوع خاصی از میگو داد که محیط زیست استان با آن درخواست مخالفت کرد و مجوزی برایش صادر نشد، چون در محدوده جنگل حرا قرار دارد.
وی با تاکید بر این‌که اکثر فضاهای ساحلی دَیِر در طول چند سال گذشته به شرکت‌های خصوصی واگذار شده، ادامه می‌دهد: تنها منطقه‌ی باقی مانده برای منطقه گردشگری همین نقطه بود، بنابراین برای نخستین بار درخواست آن سرمایه‌گذار را رد کرده بودند، اما به نظر می‌رسد این بار به هر طریقی که بوده، توانسته کار خود را آغاز کند.
شریفی با تاکید بر این‌که این منطقه از نظر مدیریت شهری منطقه یک محوطه‌ی طبیعی با جنبه‌ی توریستی است، می‌افزاید: آن فضا را به عنوان یک منطقه گردشگری تعریف کرده بودند، شهرداری در طرح تفضیلی این بخش را به عنوان یک منطقه توریستی تعریف کرده بود. حتی انجمن‌های محیط زیست و میراث فرهنگی نیز با توجه به این که بستر خاک در منطقه به گونه‌ای است که امکان توسعه‌ی جنگل در آن وجود دارد، هر سال نهال در ان منطقه می‌کاشتند.
براساس اسناد موجود نخستین درخواست برای ساخت این مرکز پرورش میگو در سال ۹۲ مطرح شده است که کارشناسان محیط زیست استان و شهرستان نیز پس از بررسی منطقه، با این طرح مخالفت می‌کنند، حتی در بازدید کارشناسان محیط زیست شهرستان و استان با این طرح مخالفت و هشدار به تجاوز در حریم دریا داده می‌شود اما اداره منابع طبیعی که از سال ۹۴ به بعد متولی منطقه مورد نظر است در استعلام نامه مخالفت محیط زیست تائید می‌کند که پروژه در حریم دریا نیست!
مدیرعامل یک انجمن مردم‌نهاد نیز در مدتی پیش در گفت‌وگو با رسانه‌ای منطقه‌ای، اعلام کرده است: «کسی با احداث سایت مشکلی ندارد، اما با حضور آن در این منطقه مخالف هستیم و طی نامه‌نگاری‌های بسیار منطقه دیگری برای این سایت پیشنهاد شده که برای خود سرمایه‌گذار و تسهیل در روند طرح هم بهتر است اما اصرار بر احداث سایت در جوار حراها خود حکایت دیگری است. مشکل ما ارزیابی‌های محیط زیستی و رد شدن لوله‌ها از وسط حراهاست. با طرح مورد نظر آب به حراها نمی‌رسد و شاهراه آب اصلی بسته می‌شود. مخالفت ما با مشکل اکوسیستمی طرح است.»
با مطرح شدن این صحبت، به نظر می‌رسد در صورت اجرائی شدن پروژه پرورش میگو، جنگل‌های حرا به عنوان یکی از منابع طبیعی این منطقه به مرور از بین می‌رود .
خبرنگار ایسنا تلاش کرد تا لحظه انتشار این گزارش در تماس با فرهاد نظری، مدیر دفتر ثبت آثار تاریخی و طبیعی، درباره امکان ثبت این محوطه‌ی طبیعی در فهرست میراث طبیعی و با نصار یوسفی، رئیس شورای شهر دَیِر، درباره علت صدور مجوز برای فعالیت این بخش خصوصی صبحت کند، که تا کنون موفق به صبحت با آن‌ها نشده است.
انتهای پیام