به گزارش ایسنا، تابناک نوشت: صید ماهیان ایرانی توسط کشتی‌های چینی، واقعیتی است که باعث نارضایتی بسیاری از صیادان زحمت‌کش شده است. مرداد ۹۴ و تنها دو روز بعد از اعلام خبر توقیف «۱۰ کشتی ماهی‌گیری» چینی توسط کشورمان، سرپرست اداره کل شیلات استان سیستان و بلوچستان، علت توقیف آن‌ها را «ورود غیرمجاز به آب‌های سرزمینی ایران» عنوان کرد.
در حالی که استاندار وقت سیستان و بلوچستان از توقیف کشتی‌های چینی با هفتاد تا هشتاد خدمه و انتقال آن‌ها به بندر چابهار خبر داده بود، محسنعلی گلشنی، سرپرست وقت اداره کل شیلات این استان، اعلام کرد: دلیل توقیف این کشتی‌های صیادی، انجام «صید ترال» نیست، بلکه ورود و توقف غیرمجاز در محدوده آب‌های سرزمینی جمهوری اسلامی ایران است.
از آن روز‌ها سه سال گذشته، اما این گذشت زمان هم نتوانسته به ماجرای حضور چینی‌ها در آب‌های جنوبی کشورمان و صید ترال پایان دهد و همچنان زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که حکایت از آن دارد که صید ماهیان ایرانی (و دیگر گونه‌های کف زی دریا) توسط کشتی‌های چینی، البته با تمهیدات جدید و پیچیده ادامه دارد؛ این بار با یک تفاوت مهم: زیر پرچم ایران.
موضوعی که موجب واکنش برخی مسئولان و مقامات محلی هم شده است، از جمله امام جمعه اهل سنت بندر «سیریک» که می‌گوید: «متأسفانه آقازاد‌هها با دریافت پول‌های هنگفت، دریا را در اختیار چینی می‌گذارند و حق و حقوق مردم ساحل نشین هرمزگان را به تاراج می‌برند.»
هشتم اردیبهشت ماه امسال نیز امام جمعه «جاسک» خبر داد: «قریب به ۶۰ فروند کشتی صیادی در این منطقه صید می‌کنند که ۱۶ فروند چینی و با پرچم ایران مشغول صید هستند. اخباری در دست است که نشان می‌دهد نه تنها جلوی صید آن‌ها [چینی‌ها] گرفته نشده، بلکه بناست به همین میزان شناور دیگر اضافه شود.»
این در حالی است که صید ترال در آب‌های ساحلی کشورمان موجب شده تا امکان صید برای لنج‌ها و کشتی‌های ایرانی تنها در فواصل دور از ساحل ممکن باشد؛ موضوعی که بارها مورد اعتراض صیادان وطنی قرار گرفته تا حتی به گوش دادستانی هم برسد. صیادانی که تأکید دارند اگر زیاد پاپیچ مسئولان شوند، ممکن است مجوز صیدشان باطل و به کل زندگیشان فلج شود. صیادانی که برخیشان مجبور شدهاند به سراغ شغل‌های دیگر بروند و چیزی نگویند تا اگر ورق برگشت و امکان دوباره صید و امرار معاش به واسطه آن را یافتند، بتوانند به دریا بازگردند.
اوضاعی پیچیده که حتی نمایندگان مجلس را نیز به نوعی مستأصل کرده است، تا جایی که می‌بینیم سید مصطفی ذوالقدر، نماینده مردم میناب در مجلس شورای اسلامی می‌گوید: «آنقدر درباره صیادان چینی صحبت کرده‌ام که خسته شدم و گوش کسی بدهکار نیست. مردم می‌گویند، کشتی‌های چینی در دریا هستند و شیلات می‌گوید، نیست؛ مشخص نیست باید چه کاری انجام داد.
وی در پاسخ به این که آیا مجلس نمی‌تواند صحت و سقم این موضوع را پیگیری کند، می‌گوید: «کشتی‌های چینی در ایران حضور دارند و ما هم هزاران بار پیگیری کرده‌ایم، اما رئیس سازمان شیلات حرف کسی را گوش نمی‌کند.» سخنانی به شدت ناامید کننده که نشان از مشکلاتی بسیار وسیع‌تر از حضور کشتی‌های چینی در آب‌های ساحلی کشورمان برای صید ترال و با پرچم ایران دارد.
اما چرا پرچم ایران؟ توضیحات احمد مرادی، نماینده مردم بندرعباس در مجلس می‌تواند در این زمینه راهگشا باشد. او می‌گوید: «کشتی‌های چینی در خلیج فارس و آب‌های جنوبی کشور حضور دارند که پیش از این سازمان شیلات ایران آن را انکار می‌کرد و امروز می‌گوید، کشتی‌های چینی با پرچم ایران به خلیج فارس می‌آیند و سیر می‌کنند. معلوم است هر کشتی که بخواهد در آب‌های ایران سیر کند، باید پرچم کشورمان را روی شناورش نصب کند!»
اما مگر می‌شود این صید در این ابعاد بدون مجوز باشد؟ اصلا مگر ممکن است مجوزی صادر شود که بر اساس آن ریشه کنی همه موجودات پهنه آبی مجاز باشد؟ اگر ممکن است، چگونه صیادان از آن بی خبرند و اگر ممکن نیست، چگونه برای کشتی‌های چینی ممکن شده؟ آیا با اتفاقی عجیب و ابهام برانگیز مواجه نیستیم که فوریت و ضرورت دارد، نهاد‌های نظارتی در خصوص آن تحقیق کنند؟!
به گفته مسئولان وقت، پس از بررسی‌های بسیار مشخص شد که این کشتی‌ها برای یک شرکت ایرانی، پیمانکاری در صید ماهی فعالیت می‌کرده‌اند، اما ظاهرا شرکت ایرانی اقدامات اداری را در زمان مقرر انجام نداده و باعث بروز این مشکل شده است. این در حالی بود که اخباری در خصوص بیکار شدن صیادان ایرانی منتشر می‌شد که نتیجه صید ترال توسط چینی‌ها بود؛ صیدی که می‌بایست غیرمجاز باشد، اما ظاهرا برای کشتی‌های خارجی این گونه نیست.
انتهای پیام