به گزارش ایسنا، این آهنگساز در حاشیه اختتامیه جشنواره امام رضا(ع) در جمع خبرنگاران با تاکید بر اینکه آنچه که بیش‌تر از تجربه هنری اهمیت دارد، تجربه تاریخی است، عنوان کرد: این مساله به شخصیت حضرت رضا(ع) مربوط می‌شود. هنگامی که به بنای حرم مطهر می‌نگریم، می‌بینیم که هر چه در معماری است، بهترین آن در این نقطه رخ داده است. این نشان می‌دهد که فقط حکومت‌ها نبودند که این هنر و آثار را عمق بخشیده‌اند بلکه مردم و افراد مختلف جامعه نسبت به این جایگاه حساسیت نشان می‌دهند. در حقیقت یک رابطه روحی معنوی بین مردم کشور ما با امام رضا(ع) وجود دارد. مساله جذاب‌تر این است که می‌توان دوره‌های مختلف هنری را در این منطقه دید.
وی ادامه داد: این هنرها در عین اینکه در توالی هم هستند، در تکامل یکدیگر نیز بوده و یک رقابت و کشمکش زیبا در آن وجود دارد. با این حال در زمینه موسیقی آنچه که باید رخ دهد، عملا رخ نداده و هر آنچه است حالات قلبی است و به شکلی گسترش یافته نبوده و تنها حالات شخصی است و اینکه ما شاهد یک توالی باشیم، رخ نداده است.
این آهنگساز با بیان اینکه دلیل این امر انقطاع موسیقی در فرهنگ ایرانی است، گفت: این امر جای تأمل دارد. در حقیقت در زمینه موسیقی در مجاری رسمی کشور از دانشگاه تا تلویزیون و وزارت ارشاد و کلاس‌های متعددی که در شهرها برگزار می‌شود، این توالی رخ نداده و آثار جنبه سفارشی صرف داشته است و احساسات در آن پررنگ بوده و جنبه‌های آکادمیک را در خود جای نداده است.
خلعتبری خاطرنشان کرد: فعالیت های من در حوزه موسیقی برای حضرت سفارشی بود و آستان قدس آن را از من خواست؛ این فعالیت کاملا یک فعالیت سفارشی بود. در واقع این امر در تداوم جریان فرهنگی نیست. مجموعه دیگری هم به سفارش آستان قدس نوشته‌ام که فقط نگارش شده و به نظر من نزدیک‌تر به آنچه که ذکر شد است چون موسیقی مقامی این منطقه در آن به کار رفته است. مبدا علمی این موسیقی‌ها جای دیگری است و خیلی زمان می برد که بین آنچه در روح و روان موزیسین‌های این کشور اتفاق می‌افتد، با آنچه تحصیل می‌شود رابطه ای ایجاد شود که به عنوان نمونه به سطح معماری دوران تیموری برسد.
این هنرمند تاکید کرد: باید ایجاد اعتماد کرد برای کسانی که مخالفت می‌کنند و هراس دارند که موسیقی طربناک باشد و با خلق زائر تباینی داشته باشد. باید توجه داشت هر احساسی معنوی نیست. گاهی اشتباه گرفته می‌شود که رفتارهای احساسی مشترک در تمام اداراکات انسان است. خراسان بزرگ نیز به نوعی این ظرفیت را داشته که چنین مطلعی شود.
وی ادامه داد: باید توجه داشت که برای رسیدن به این معنا فقط احساس کافی نیست ولی اخلاق و خلق، آیین و ... باید در هم تنیده شود. در این میان بیشترین توجه ما به احساس است. اینجا زائر باید به رستگاری معنوی در عین فرزانگی برسد و بنا نیست فقط چشم وی اشک بریزد.
خلعتبری با بیان اینکه اگر فکر کنیم رشد احساسی، رشد معنوی است، این مساله جای مخالفت دارد، گفت: این امری است که خیلی زمان می برد. لازم است که متولیان این ماجرا ادراک فلسفی و عارفانه داشته باشند. وقتی بنای حرم مطهر ساخته شد، عرفان و فلسفه در هم تنیده شد و در مقام ادبی و فقهی و صوفیانه یکی شد. باید متولیان را متوجه این رشد فرهنگی و فرزانگی کنیم؛ در غیر این صورت خطر تهدیدکننده ما مومن غیراندیشمند شدن ماست.
وی با اشاره به وضعیت برگزاری جشنواره امام رضا(ع) عنوان کرد: به هر صورت این جشنواره دیکته ای است که نوشته می شود و غلط‌هایی هم دارد و باید روز به روز بهتر شود. چیزی که من را کمی نگران می کند، این است که در این جشنواره از آنچه که هزینه می کنیم، کمتر به دست آوریم. اینکه پرونده‌ها پر شود و آثار پشت هم ردیف شود، کفایت نمی‌کند. این بنا و معماری و ماندگاری آن ریشه در معنویت داشته و کسانی که آن را خلق کرده اند، بهترین اثر خویش را ایجاد کرده اند.
خلعتبری عنوان کرد: این آثار فارغ از ویژگی‌های ایدئولوژیک قابلیت مصرف شدن در موقعیت مفهومی را نیز دارند. آیا ما توانسته‌ایم چیزی بیافرینیم که محتوا و فرم موجود را بر هم نزند؟ ما در یک بنای اسلامی نقاره‌خانه داریم که موسیقی در آن تولید می‌شود. در واقع موسیقی به جایی رسیده که توانسته آنجا بنشیند و زائر آن را با معنویت خویش عجین می‌بیند. آثار دیگر هم در کنج دیگری قرار می‌گیرد و سوغاتی برای زائر می‌شود. باید آنچه زائر با خود می‌برد، یک معنای دیگری داشته باشد.
این هنرمند اظهار کرد: لازمه همه این ها این است که وقتی ما سیر تحول معماری را در اختیار داریم، باید سیر تحول موسیقی را نیز در اختیار داشته باشیم. این بخش از کشور به جهت اینکه جزو بقاع متبرکه است و از دسترس و چپاول و تجاوز دور مانده، متر خوبی است تا بتوانیم جای خویش را پیدا کنیم.
انتهای پیام