به گزارش ایسنا، محله‌های متعدد اطراف شهر شیراز با باغ‌های متعدد، تفرجگاهی نشاط‌انگیز به‌شمار می‌رفت که نه تنها مالکان و همسایگان باغ‌ها بلکه تمام شهروندان این شهر را سرشار از روحیه‌ی زندگی و نشاط می‌کرد.
از منصورآباد و محمودآباد و پشت مله و قصردشت تا جوادیه و دینکان و گویم و قلات؛ اما حالا از آن صدها هزار هکتار باغ، اندکی باقیمانده که مدام مورد تهدید و تعرض و تخریب است و بعضا از خدمات شهری هم سهمی ندارند؛ اگر چه در گذشته با توجیه حفظ و احیای باغ‌ها بخشی از کوچه باغی‌ها به سیاهی آسفالت مزین شد اما این اقدام تسهیل‌کننده دسترسی به نقاط بکری بود که منشاء هوای پاک و زندگی نشاط آور شیرازی‌ها به‌شمار می‌رفت.
محله‌ی دینکان هم یکی از محله‌های شیراز جنت تراز بود و است که همیشه شهروندان و خصوصا جوانان برای دور شدن از هیاهو و شلوغی پر اضطراب شهر به باغ‌ها و درختان بلند و سایه‌سار زیبایش پناه می‌بردند.
دینکان و کوچه‌باغ‌هایش اما حالا روزگار خوبی ندارد و نه تنها از تهدیدهای گاه و بیگاه و تعرض‌هایی که قلع و قمع درختان و رشد سریع ساختمان‌های بلند رنج برده و بر خود لرزیده بلکه از خدمات منظم شهری هم بی‌بهره مانده است.
دینکان، در شمال انتهای بلوار شهید چمران قرار دارد، برای رفتن به این محله‌ی هنوز خوش آب و هوا باید از بلوار شهید چمران عبور کنی و پارک جنگلی و پروژه 32 هکتاری باغ بهشت را طی کنی و به‌جای رفتن به سمت ارتفاعات منصورآباد، خیابان پر ازدحام را پشت سر بگذاری.
ابتدای دینکان مجموعه‌ی موقوفه‌ی نمازی قرار دارد، جایی که آموزشگاه شبانه‌روزی بوده است و هنوز ساختمان‌های قدیمی‌اش را دارد، اگرچه محوطه‌ی مصفایش به خشکی رسیده است.
انتهای محله‌ی دینکان هنوز هم در مقایسه با دیگر بخش‌های شیراز، مصفا و سبز است؛ هرچند در میان ازدحام درختان سبز خوشبخت! درختان بلندی را می‌توان یافت که سرشاخه‌هایشان خشکیده ولی همچنان چشم به آسمان دارند!.
ابتدای کوچه باغ معروف یورد دینکان، رودخانه‌ای دائمی وجود دارد که از سر قنات‌های شیراز سرچشمه می گیرد.قدم‌ها برای دیدن آب رودخانه تندتر می‌شود، اما نزدیکتر که می‌شوی بوی تعفن مشام را آزار می‌دهد. رودخانه‌ای که به مانند سایت زباله می‌ماند تا رودخانه‌ای جریان دار.
اگرچه آب روان رودخانه در کوچه باغ یورد خشک نشده اما کم است و همین کمی آب هم زلال است و سکوت کوچه را در هم شکسته.ابتدای کوچه صندلی‌هایی گذاشته شده برای استراحت اما در مجاورت‌شان تپه‌های زباله جمع شده است.
به نیمه کوچه یورد می‌رسیم مالکیت این قسمت از کوچه باغ‌ها با بخش خصوصی است. کوچه‌هایی که هر دو طرف را درختان میوه پر کرده‌اند. بوی درخت گردو در طول مسیر کوچه باغ یورد به مشام می‌رسد.
یکی از رستوران داران این کوچه باغ گفت: این کوچه و دیگر کوچه باغی‌های زیبای شیراز برای هر گردشگر و رهگذری روح‌انگیز و نشاط آور است و می‌توان با کمی تغییر این نقاط و معابر را زیباتر کرد؛ می‌توان طرح‌های گردشگری را به این مناطق کشاند تا هم باغ حفظ شود و هم باغدار.
یکی از باغداران هم گفت: این همه کثیفی و زباله و ... حتی در دور افتاده‌ترین نقاط ایران هم با طبیعت اینگونه رفتار نمی‌شود که اینجا شده است.
وی ادامه داد: نه به عنوان یک باغدار که به عنوان یک شهروند شیرازی از مسئولان شهرداری منطقه 6 و شورای شهر شیراز می‌خواهم که این زشتی‌ها را از قلب شیراز بزدایند.
این شهروند با بیان اینکه مسئولان می‌خواهند در شیراز سرمایه‌گذاری‌های عجیب و غریب کنند تا گردشگر بیاید، افزود: نیازی به سرمایه چندانی نیست. مسئولان بیایند فضاسازی چنین مکان‌هایی را درست کنند تا گردشگر خودش بیاید.
این باغدار خاطرنشان کرد: در حالی‌که این کوچه باغ‌ها می‌تواند بهترین فضاها را برای جوانان رقم بزند اما تاکنون ترتیب اثری داده نشده است. متاسفانه فضاهایی در این شهر مانند این کوچه باغ‌ها گم شده که به سرمایه‌گذاری چندانی هم نیاز ندارد.
رهگذری که کوچه باغ یورد پاتوق آخر هفته‌اش است هم گفت: این محله مرا به یاد فرحزاد تهران می‌اندازد اما فرحزاد کجا و اینجا کجا؟
او با بیان اینکه می‌شود با حفظ بافت سنتی کوچه باغ‌ها فضایی دلنشین و گردشگری به وجود آورد، افزود: در دل شیرا و این همه پتانسیل؟ جای سوال از مسئولینی دارد که خودشان هم اوقاتی را با خانواده‌هایشان اینجا می‌گذارنند اما به فکر آسفالت و تمیزی کوچه باغ‌ها نیفتاده‌اند.
نوذر امامی، رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورا و ناظر منطقه شش شهرداری شیراز نیز در گفت‌وگو با ایسنا ضمن تایید دیدگاه‌های باغداران و شهروندان در خصوص اجرای طرح‌های گردشگری با استفاده از ظرفیت باغ‌ها خاطرنشان کرد: بارها در خصوص ساماندهی این کوچه باغ‌ها صحبت کرده‌ام. اما باز هم مثل همیشه می‌گویم خشک شدن باغ‌ها حاصل عملکرد مسئولین است.
وی با بیان اینکه در ابتدا باید باغ‌ها را اقتصادی کرد تا صرفه مالی و مادی برای باغداران این منطقه داشته باشد، گفت: به زودی این موضوع را در کمیسیون ماده 5 مطرح خواهم کرد.
این عضو شورای شهر شیراز عنوان کرد: باید بدبختی‌های شهر در این کمیسیون به تصویر کشیده شود شاید مسئولین دیگر هم به فکر بیفتند و چاره‌ای بیندیشند.
به انتهای راه رسیده‌ایم؛ جایی که باغش را به رستوران سنتی بدل کرده‌اند! نسیمی گرمایش را میان برگ‌های سبز درختان بلند جا می‌گذارد و سر و صورت‌مان را در عصر گرم تابستان شیراز می‌نوازد و خنک می‌کند تا بدانیم لطف درختان تا چه حد است!!
نگاهمان به آسفالت سیاه و تفت‌دیده گره می‌خورد و انتهای خیابانی که زمانی دو سویش باغ بود؛ آبی و بش! و حالا خیابان و پل و ماشین و گرما و ... است.
انتهای پیام