به گزارش ایسنا، «قدس»، نامی که با شنیدن آن اول از همه مظلومیت مردم و سرزمین بیت المقدس به ذهن می‌رسد. تصویری که شکل دادن به آن با نامگذاری خیابانی با اسم قدس در کنار یکی از فرهنگی و علمی‌ترین مسیرهای تهران یعنی خیابان انقلاب و دانشگاه تهران در طول چهل سال گذشته انجام شده است. مقوله‌ای که نشان می‌دهد زمان و استمرار عناصر یک پروسه فرهنگ سازی است.
پیش از این خیابان قدس به نام «آناتول فرانس» یکی از نویسنده‌های فرانسوی که آن را پادشاه نثر فرانسه لقب داده‌اند، شناخته می‌شد. این نویسنده جایزه نوبل سال 1921 را برای دو کتاب «پیر کوچک» و «زندگی در آغوش گل‌ها» گرفت. چاپ آثار او بعدها به دلیل حملاتش به مسیحیت تحریم شد. حالا قدس جایگزین این نام شده است، موضوعی که خودش می‌تواند سوژه داستان‌های زیادی باشد.
اما فرهنگ‌سازی در این باره تنها به نامگذاری یک خیابان با این نام ختم نشد بلکه «قدس» به عنوان یک روز رسمی نیز در تقویم ایران ثبت شد. روزی که به پیشنهاد حضرت امام (ره) به نام قدس نامگذاری شد و آن حضرت در این باره فرمودند: «روز قدس فقط روز فلسطین نیست. روز اسلام است؛ روز حکومت اسلامی است. روزی است که باید جمهوری اسلامی در سراسر کشورها بیرق آن برافراشته شود. روزی است که باید به ابر قدرت‌ها فهماند که دیگر آنها نمی‌توانند در ممالک اسلامی پیش روی کنند.»
برای انتخاب نام خیابان‌ها مسائل فرهنگی هم درنظر گرفته می‌شود. به جز خیابان قدس که در منطقه 6 تهران وجود دارد، خیابان دیگری با همین نام در منطقه 20 شهرداری تهران وجود دارد. همچنین شهرکی که در غرب تهران به نام شهرک غرب معروف است نیز به شهرک قدس تغییر نام داده شد.
قدس در لغت به معنی پاکی و پاک شدن است. همچنین اسم کوهی در حجاز است که از شمال این منطقه تا نزدیکی‌های راه مکه به مدینه کشیده شده است.
القدس یا بیت‌المقدس نام بزرگترین شهر فلسطین و یکی از شهرهای کهن جهان است که برای سه دین آسمانی یهود،مسیحیت و اسلام تقدس دینی و اهمیت تاریخی دارد. این شهر در 56 کیلومتری شرق دریای مدیترانه قرار دارد .
در کتاب «فرهنگ معابر تهران» نوشته مصطفی ایزدی آمده است: کنعانی‌ها که از قبایل عرب هستند حدود 4000 سال پیش از عربستان مهاجرت کرده و نخستین ساکنان این شهر به شمار می‌آیند. نام این شهر ابتدا اورشلیم یعنی خدای آرامش و صلح بوده است و به مرور به بیت‌المقدس که به معنای سرای پاک است، تبدیل شد. حدود 1000 سال پیش از میلاد مسیح، داوود پیامبر، بیت‌المقدس را پایتخت خود قرار داد و پسرش حضرت سلیمان معبد با شکوهی در آن بنا کرد.
بابلی‌ها در قرن ششم قبل از میلاد به این سرزمین حمله کردند و یهودیان ساکن قدس را به اسارت گرفته و به بین‌النهرین آوردند. 50 سال پیش از آن کوروش، شاه ایران بابل را تسخیر کرد و یهودیان را به اورشلیم بازگرداند. نزدیک به 40 سال پیش از میلاد مسیح، رومیان این شهر را تصرف کردند و به آن مسلط شدند.
پس از میلاد مسیح بخشی از یهودیان ساکن بیت‌المقدس مسیحی شدند. اما جمعی از یهودیان علیه رهبران مسیحی دست به شورش زدند .در سال 70 میلادی تیتوس شهر را گرفت و معبد آن را ویران کرد و تنها دیوار غربی آن باقی ماند که امروز یهودیان آن را دیوار ندبه می‌نامند.
سرگذشت شهر قدس یا بیت‌المقدس فراز و نشیب بسیاری دارد. در فاصله بین میلاد مسیح و بعثت پیامبر اسلام، این شهر بارها مورد هجوم حاکمان گوناگون قرار گرفت. در سال 17 هجرت، اسلام به بیت‌المقدس راه پیدا کرد اما پیش از آن، یعنی با بعثت پیامبر اسلام در حجاز، بیت‌المقدس به عنوان نخستین قبله مسلمانان تعیین شد. بعد از یک سال قبله مسلمانان رو به کعبه تغییر کرد.
مسجدالاقصی نیز نام مسجد اصلی بیت‌المقدس است. پیامبر اسلام در شب معراج از بیت‌المقدس به مسجد الاقصی رفت و گفته می‌شود آن حضرت از روی صخره که زیر گنبد این مسجد بوده به معراج رفته است.
بعد از حدود 500 سال که مسلمانان به بیت‌المقدس مسلط بودند، مسیحیان در جریان جنگ‌های صلیبی این شهر را از دست مسلمانان درآوردند. اما 80 سال پس از آن صلاح الدین ایوبی این شهر را در اختیار مسلمانان قرار داد. در دوره‌ای که عثمانی‌ها بر بیت‌المقدس حکمرانی می‌کردند،غربی‌ها در این شهر نفوذ کردند. با حضور انگلیسی‌ها و موافقت سایر کشورهای غربی، یهودی‌ها دولت نامشروع صهیونیست‌ها به نام اسرائیل را در فلسطین شکل دادند.در حال حاضر مسلمانان فلسطین خواستار بیرون کردن صهیونیست‌ها از بیت‌المقدس هستند.
مردم ایران نیز در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان به حمایت از مردم فلسطین در خیابانی به نام قدس راهپیمایی می‌کنند.
انتهای پیام