محمد عرب در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: ارزشمندترین بناهایی که امروز به عنوان تاریخ و بناهای موزه ای تاریخ به آن ها نگاه می کنیم، بناهایی هستند که حضور انسان و تجربه زندگی در آنها صورت گرفته است.

توجه به سطح رویی تاریخ خیانت به تاریخ است

وی ادامه داد: موزه آدم شناسی و آدمک و ماکت‌ها برای این شهر کافی است، انسان‌های این جامعه باید درون شهر زندگی کنند، خاطره بسازند تا حس تعلق خاطر به شهر خودشان افزایش پیدا کند. اگر این حس تعلق ایجاد شود برای تمام شهروندان مهم است که درون این شهر چه روی می دهد و اگر این حس تعلق ارتقا یابد آنگاه نگهداری از آثار تاریخی نیز به درستی صورت می گیرد. 

برنده جایزه معماری آسیا2017 افزود: سوال اساسی این است که تا چه اندازه توانسته‌ایم تاریخ را به مفهوم خود بازگردانیم. متاسفانه صرفا شکل تاریخ را تکرار کرده ایم، این در حالی است که باید بتوانیم اصل و مفاهیم تاریخ را زنده نگه داریم. توجه به سطح رویی تاریخ همچون آجر، سنگ و .... خیانت به تاریخ است، باید بتوانیم خاطرات و تجربه های تاریخی را نیز همزمان احیا کنیم.

عرب با اشاره به اینکه به احیای چهارباغ نقد جدی دارم، گفت: بدنه سازی را یک اتفاق ضد تاریخی می دانم، چون صرفا توهم ما از تاریخ است، چهارباغ تاریخی با خاطراتش از نسل‌های گذشته باقی مانده و در حال حاضر تمام این خاطرات را خراب می کنیم تا توهم معمارها جای آن قرار گیرد و این ضد تاریخی ترین کاری است که می توانیم انجام دهیم.

انتهای پیام