به گزارش ایسنا، امروز روز مناسبی است تا به مقوله امنیت و حیات اسرائیل نگاه کنیم و این سوال اساسی را یک بار دیگر مطرح کرده و بررسی کنیم که اگر روزی جنگی تمام عیار بین اسرائیل و همسایگانش یا کشورهای دوردست تر اتفاق بیفتد آیا این رژیم و ارتش نژادپرستش در استفاده از سلاح های کشتار جمعی و سلاح اتمی درنگ می‌کند یا نه؟

1-  روز گذشته ارتش اسرائیل به روی راهپیمایی مردم فلسطین در سالگرد تاسیس نکبت بار رژیم صهیونیستی آتش گشود و 60 تن را شهید و بیش از سه هزار نفر مجروح بر جای گذارد. مردم فلسطین در غزه نه سلاحی داشتند و نه به داخل سرزمین‌های اشغالی هجوم بردند بلکه فقط راهپیمایی، تظاهرات و آتش زدن لاستیک‌ها در داخل محدوده غزه را انجام دادند، با این حال ارتش اسرائیل بی‌درنگ و بی محابا ده‌ها تن را شهید و صدها تن مجروح بر جای گذارد. اگر این تظاهرات در داخل کرانه غربی رخ می‌داد می‌توان پیش بینی کرد که ارتش اسرائیل به راحتی آب خوردن صدها تن را دریای خون شناور می کرد.

2-  حفظ امنیت شهروندان اسرائیلی یک اصل مهم و غیرقابل تغییر در اسرائیل است. آنها از دوران کودکستان و مدارس تا دانشگاه آموزش می‌بینند که چگونه امنیت خود را با هر وسیله‌ای تامین کنند و وقتی خانه ای و آپارتمانی می‌سازند به آنها گفته می شود که چگونه ابتدا زیرزمین‌هایی بسازند که در برابر هرگونه حملات هوایی یا آتش توپخانه و یا شلیک موشک مقاوم باشد و یا آن که شهرها و شهرک‌های یهودی نشین و روستاها را با ساخت پناهگاه‌های مستحکم با هم می‌بینند. امنیت در برابر هرگونه هجوم نظامی یک اصل استراتژیک برای اسرائیلی‌ها است، از همین رو جامعه اسرائیل پیش از آن که متمدن، پیشرو، سیاسی و فرهنگی باشد یک جامعه صد درصد امنیتی است که اصول کلی آن را نژادپرستی اندیشه‌های صهیونیسم تشکیل می‌دهد.

3-  ساخت و انبار سلاح‌های اتمی در اسرائیل نیز مبتنی بر اندیشه حفظ امنیت اسرائیل است. به زبان ساده اسرائیلی‌ها سلاح اتمی درست نکردند که از آن به عنوان موازنه وحشت در خاورمیانه درست کنند زیرا زمانی که آنها سلاح های کشتار جمعی و موشک‌های بالستیک با قابلیت حمل کلاهک‌های اتمی ساختند هیچ کشور عربی در منطقه خاورمیانه مجهز به سلاح اتمی نبود تا اسرائیل مدعی حفظ موازنه وحشت شود بلکه اسرائیل این سلاح‌های کشتار جمعی را ساخت تا اگر در هر جنگی توانایی‌های سلاح‌های کلاسیک آنها پاسخگوی حملات کشورهای عربی نبود آنگاه از سلاح اتمی استفاده کند.

4-  حالا کشورهایی که در منطقه خاورمیانه حضور دارند، بلا استثناء، باید بدانند که اسرائیل برای حفظ موجودیت خود در استفاده از سلاح اتمی هرگز درنگ نمی‌کند و اتفاقا از زمان ساخت و انبار سلاح‌های اتمی در زرادخانه‌های اتمی اسرائیل این حق طبیعی کشورهایی بود که در اندیشه حفظ موازنه رعب و وحشت با اسرائیل بودند. فرض بگیریم که ترکیه یا مصر پس از کسب سلاح اتمی از سوی اسرائیل به سوی سلاح اتمی می‌رفتند تا بتوانند اسرائیل را از به کار گیری احتمالی سلاح‌های اتمی بازدارند و به اصطلاح همان موازنه وحشت با اسرائیل را در منطقه برقرار کنند، در چنین اوضاع و احوالی آیا کسی به مصر و ترکیه خرده می‌گرفت که چرا دنبال سلاح اتمی رفته است؟ قطعا خرده گرفتنی در کار نبود زیرا همه می‌دانیم که اسرائیل سلاح اتمی را برای حفظ موجودیت خودش درست کرده است و از زمان تولد تا مرگ هر شهروند اسرائیلی را با مقوله حفظ امنیت شهروندان یهودی گره زده است.

روشن است که خاورمیانه عاری از سلاح اتمی حالا و در زمان کنونی فقط و فقط باید مترادف با اسرائیل عاری از سلاح اتمی شود چرا که جز اسرائیل طرف دیگری در خاورمیانه وجود ندارد که چنین سلاحی داشته باشد، اسرائیل تنها طرف خاورمیانه است که موشک‌های بالستیک با قابلیت حمل کلاهک‌های اتمی دارد.

سوال این است به راستی اگر ارتش اسرائیل به روی کشورهای همسایه‌اش از سلاح اتمی استفاده کند، کشور مورد تجاوز قرارگرفته چه باید بکند؟آیا این فرضیه و این دلیل به تنهایی کافی نیست تا کشورهای متخاصم با اسرائیل به سوی ساخت سلاح‌های اتمی بروند تا مانع از استفاده اسرائیل از سلاح‌های کشتار جمعی و سلاح‌های اتمی شوند؟  

یادداشت از خبرنگار ایسنا: علی منتظری

انتهای پیام