فرانک طیاری، سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال سه نفره بانوان در گفتوگو با ایسنا، با اشاره به این که از کنار گذاشته شدنش از تیم ملی خبر نداشته، گفت: دوست داشتم قبل از این که خبر انتخاب سرمربی جدید در نشریات و رسانهها منتشر شود، به من هم میگفتند. سرمربی جدید را به بهانه جوانتر بودن و با انگیزهتر بودن انتخاب کردهاند، اما انگار ما پیر بودیم یا بیانگیزه شده بودیم. از اول قصدشان این بود که مربی را عوض کنند.
او ادامه داد: من دیدگاههای خاص خودم را داشتم. نه بیانگیزه بودم و نه سن و سالم آن قدر بالا رفته که نتوانم با بازیکنان ارتباط برقرار کنم. همچنین کار مربیگری زیاد انجام دادهام. من و برخی از مسئولان در مورد تشکیل جلسه با بازیکنان، ساعت چک کردن و بیرون رفتن آنها ایدههایی داریم. اگر یک فرد را به عنوان سرمربی میگذارند بابت رفت و آمد، هدایت کردن و سایر مسائل که به بازیکنان مربوط میشود نظر دارد. اما کسانی که مسئول هستند و در صدر قرار دارند، بیشتر از مربی به دنبال ارتباط گیری با بچه ها هستند که چنین رفتاری درست نیست.
طیاری افزود: وقتی میگویند مربی جوان با انگیزه این نوعی توهین به مربیان دیگر است که از نظر سنی بزرگتر و با تجربه تر هستند، اما بیانگیزه نیستند. یک مربی اگر انگیزه نداشته باشد نمیتواند در سوپر لیگ A تیم را قهرمان و نایب قهرمان کند. انگیزه به سن ربطی ندارد. میتوانیم یک جوان بیانگیزه یا یک صد ساله با انگیزه داشته باشیم. قضاوت کردن را باید به روانشناس ورزشی واگذار کنیم.
سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال سه نفره بانوان به مشخص نبودن نقش مسئولان اعزامی با تیم ملی بانوان به مسابقات قهرمانی آسیا اشاره و بیان کرد: برای سرمربیگری هر شرایطی را نمیپذیرم. باید جایگاه خود را ببینم که چند نفر دخالت دارند. چند نفر برای تیم تصمیمگیری میکنند یا در حاشیههای آن دخالت و از نظر روانی با یک بازیکن کار میکنند. جایگاهها باید مشخص باشد.
او ادامه داد: در مسابقههای آسیایی چون جایگاهها مشخص نبود همه میتوانستند برای تیم تصمیم بگیرند. مثلا در گرم کردن نمیدانستیم جایگاه خانم X که مسئول است چیست؟ جایگاه من کجاست؟ چون در تیمهای دیگر یک نفر این وظایف را انجام میدهد. در زمین هم بچهها خودشان باید بازی را هدایت کنند. یعنی از قبل باید با بازیکنان خیلی تمرین کرده باشیم و بینشان دوستی حاکم باشد تا تاکتیکهای مورد نظر را پیاده کنیم. اما در تیممان جایگاهها مشخص نبود و مسئول کمیته سه نفره بسکتبال بانوان که همراه تیم اعزام شده بود نیز تصمیمگیری میکرد. شاید حرفش این باشد که دلش برای تیم میسوزد و بلد است. اگر بلد است سرمربی به مسابقهها نبرند و خودشان تیم را هدایت کنند. اگر قرار باشد فرد جوانی را به مسابقه ببرند و خودشان هم تصمیمات را بگیرند، این چه رشدی است؟ چون آن مربی تصمیمگیری را یاد نمیگیرد و فقط میفهمد که باید تابع باشد تا دوستش داشته باشیم.
طیاری افزود: رییس و نایب رییس فدراسیون باید در جلسات شان و جایگاهها را مشخص کنند. چون اعزام تیم بسکتبال به مسابقههای بینالمللی تازه شروع شده، خیلی نمیتوانیم انتقاد کنیم. در عوض میتوانیم تیم را همراهی کنیم ولی کسی از من همراهی نخواست و در هیچ جلسهای نخواستند حضور داشته باشم تا حرف بزنم. حتی برای سفارش جوانان هم از من دعوت نکردند. به هر حال سالهای زیادی بسکتبال کار کردم و موضوعات تیمی را بلد هستم.
سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال سه نفره بانوان، بیان کرد: شاید مسئولان بر این باورند که بسکتبال سه نفره فان و تفریحی است که این موضوع را قبول ندارم. مربی نیوزیلند که تیم دخترانش اول و پسرانش سوم شد، خانمی بود که تقریبا 70 سال سن داشت. با انگیزه همراه آنها بود. وقتی یکی از بازیکنانش زانویش درد گرفت، با دست به او علامت داد که خودت را نگه دار اما اگر ما چنین کاری بکنیم، شاید بگویند چرا به بچهها زور گفتی و از حالت فان آن را درآوردی! شاید به لذت بردن و هیجان انگیزی بازی بتوان اشاره کرد ولی بسکتبال در هیچ مقطعی شوخی بردار نیست. بسکتبال سه نفره میتواند به پنج نفره کمک کند. مثلا سرعت سه نفره را میتوانیم به بسکتبال پنج نفره اضافه کنیم و خودمان را به سطح جهانی برسانیم.
او در مورد نیاز بسکتبال ایران به مربی با تجربه گفت: قرار بر رشد و توسعه بسکتبال است نه فقط برگزاری مسابقهها. سالها از شرکت در مسابقات بینالمللی محروم بودیم و خیلی از میادین را ندیدیم. درست است که میتوانیم جوانان را وارد کنیم ولی افرادی هستند که سالهای زیادی تجربه کسب کردهاند و جنگندگی دارند. میتوانند جنگندگی را به بازیکنان یاد بدهند. یعنی سرسختی که حرف اول در بسکتبال میزند را به بازیکنان منتقل کنند. این سرسختی چیزی نیست که بدون تجربه به دست بیاید، بلکه مربی باید در شرایط سخت امتحان پس داده باشد. صرف جوانگرایی کافی نیست. قدمهای اولمان است و نیاز به تجارب قوی مثل نگهداری تیم، هدایت و جدی گرفتن مبارزهها داریم. غیر از فنی بودن، نیاز به مسائل روانی و حرکتی هم داریم. تکنیک به تنهایی جوابگوی بسکتبالی که تازه وارد میدان شده نیست.
طیاری افزود: معتقدم باید جوانگرایی اتفاق بیفتد ولی این جوانان برای سرمربیگری تیم ملی باید امتحان بزرگتری را پس داده باشند. تیم ملی که جایگاه رساندن یک جوان به پختگی و تجربه نیست. مسئولان میتوانستند به جای یکی از اعضای دپارتمان سه نفره، سرمربی جدید که جوان و پر شور است یا هر گزینه دیگر را در کاپ آسیا همراه تیم اعزام کنند. یک جوان چند بار تصمیمگیریهای اساسی در شرایط سخت را تجربه کرده است؟
او در ادامه بیان کرد: هیچ انتقادی به جوانگرایی ندارم ولی مربی جوان چقدر حساب پس داده است؟ در تورنمنتها به جوانان فرصت بدهید نه در بازیهای جهانی و آسیایی که جای پس دادن تجربه است نه کسب تجربه. بسکتبال سه نفره رویدادهای بسیاری پیش رو دارد که میتوانستند جوانان را در آن رویدادها تست کنند. این حرکت، حرکت پختهای نبود.
طیاری با اشاره به سابقه انتخاب مربی بر اساس دوستی، گفت: جزو اولین مربیان بعد از انقلاب هستم که کار بسکتبال را شروع کردم. آن زمان جوان بودم. در خیلی موارد به خاطر جوان بودن ما را کنار میگذاشتند و کسی بر اساس داناییمان کسی تصمیم نمیگرفت، بلکه بر اساس آشنایی و قبول داشتن مربی انتخاب میکردند. نمیخواهم این اتفاق باز برای جوانان بیفتد. اتفاقی مربی نشدم. ابتدا بازیکن بودم و سپس در سختترین شرایط بسکتبال بدون پول و پشتیبان مربیگری کردم. در گذشته چیزی به عنوان جدی گرفتن آدمها نبود. الان هم انگار بزرگ شدیم و به این کار عادت کردهایم در حالی که باید درباره بسکتبال جلسه و تبادل نظر داشته باشیم که رشد و توسعه بسکتبال چیست و چگونه به دست میآید؟
او ادامه داد: من اطلاعی از انتخاب سرمربی جدید نداشتم و کسی چیزی نگفت. هر چند تمایلی نداشتم این مسئولیت را قبول کنم چون شرایط خاصی را که برای کار کردن انتظار دارم، در تیم ملی ندیدم. میخواستم کسی سرمربی باشد که آنها بیشتر قبولش دارند، به او فضا میدهند و میتواند نفس بکشد. انگیزه به سن نیست به محیط، شرایط و ساختارهای درونی افراد مربوط میشود.
سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال سه نفره بانوان ضمن اعلام این موضوع که حکم سرمربیگریاش برای مسابقات آسیایی بوده است ، بیان کرد: برای مسابقات کاپ آسیا خانم شجاعی معرفیام کردند اما در طول مسابقه رفتار هیچ کدام از مسئولان این را نشان نمیداد که ارزشی برای تجربه قائل شوند. حتی زمانی که در این مسابقات بودیم خواستند که برنامه جام جهانی را آماده کنم اما بعد از برگشتنمان منتظر جلسهای بودم تا در این دوره با مسئولان صحبت کنیم ولی جلسه برگزار نشد.
سرمربی سابق تیم ملی با اشاره به وضعیت بسکتبال سه نفره بانوان، گفت: بسکتبال سه نفره تا الان بد عمل نکرده است. ممکن است هنوز پختگی مدیریتی نداشته باشد که آن هم به قول خودشان درست میشود.
او ادامه داد: خانم کاکاوندپور در گذشته بازیکن ملی و توانایی بود. امیدوارم بتواند در پست ریاست کمیته بسکتبال سه نفره بانوان هم توانا عمل کند. یعنی شتاب زده تصمیم نگیرد. باید صبر کند. این که میگوید میخواهد رشد و توسعه با جوانان باشد تا مقدار زیادی غلط است. مربیان با تجربه باید حتما حضور داشته باشند. نه صرفا به عنوان سرمربی تیم ملی، بلکه میتوانند با آنها تبادل نظر کنند.
طیاری در مورد سختی و حساسبت اعزام های اول تیم ملی بسکتبال بانوان، بیان کرد: وقتی تیم اولین بار به مسابقهها اعزام میشود جگر میخواهد کسی سرمربی تیم ملی شود. این گونه نیست که هر مربی این را قبول کند. در کاپ آسیا با استرالیا بازی کردیم و اگر همان دخترها با پسرهای ما هم بازی میکردند تیم ملی پسرانمان را هم میبردند. با آن بازی نمیشود قضاوتمان کرد. اما با ژاپن توانستیم خودمان را نشان دهیم و اگر الان این بازیکنان در تیم ملی هستند، سالهای سال تجربه پشتشان بوده که این تجربه قابل احترام است. همه آدمها در هر پست و مقامی که هستند، باید به این افکار احترام بگذارند.
او در پایان گفت: دعا کنیم که بسکتبالمان به سمت روشنایی و تسخیر سکوها برود. فقط به فکر تغییر مربی و تمرین جوانی و ناجوانی نباید بود، بلکه به دنبال جایگاه جهانیمان باید باشیم. امیدوارم خداوند به همه اهالی بسکتبال دانایی، انگیزه و تحمل بیشتر بدهد تا با حرف زدن و اعتراض کوچک سرکوبت نکنند. در مورد اعتراضم فقط در جلساتشان حرف میزنم. اگر جلسه بگذاریم حرفم را میزنم. زمانی کسی اسمش مسئول است باید تحمل داشته باشد.
به گزارش ایسنا، فرانک طیاری، سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال سه نفره بانوان بود که بعد از مسابقات قهرمانی آسیا به صورت پنهانی و با دلایلی که شاید قابل دفاع نیست از سرمربیگری تیم ملی کنار گذاشته شد و هدایت تیم ملی بانوان را به نیکا بیک لیک لی مربی اهل گرگان سپردند.
انتهای پیام