یکبار همه این داده های اطلاعاتی ادعایی نتانیاهو را مرور کنیم :
۱- از زمان امضای برجام ( ۲۳ تیرماه ۹۴ ) ۷۷۲ روز می گذرد. اگر فرض بگیریم ادعای نخست وزیر رژیم صهیونیستی درست است (از نگاه حجم اطلاعات) می توانیم بگوییم که دستگاه اطلاعاتی و امنیتی اسرائیل موفق شده است از زمان امضای برجام روزی ۱۲۹ صفحه اطلاعات با عملیات جاسوسی درباره برنامه اتمی ایران از داخل کشور کسب کند. چنین فرضیه‌ای برای سازمان اطلاعاتی با مرزهایی در جغرافیایی کمتر از ۲۰ هزار کیلومتر مربع محال است. حجم ادعایی نخست وزیر اسرائیل به سخره گرفتن سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل است.
۲- حالا فرض بگیریم که این ادعای نتانیاهو درست باشد که وی این اطلاعات را در ظرف این دو هفته به دست آورده است، با این فرض می‌توان گفت نتانیاهو در هر روز در این دو هفته اخیر موفق شده است روزی ۷۱۴۳ صفحه از اطلاعات اتمی ایران را کسب کند.این ادعا مثل این است که کوهی از طلا و جواهرات ساخته شده در جایی در ایران نگهداری می‌شده و اسرائیل موفق شده آن را با هلی کوپتر یا کشتی به داخل منتقل کند. این فرض هم سبک کردن چهره موساد است و ریشخند همه دستگاه‌های مشابه اطلاعاتی را برمی انگیزاند.
۳- فرض دیگر این است که این اطلاعات در جایی در ایران ذخیره می‌شده و یک جاسوس اسرائیلی موفق شده است به این اطلاعات فایل شده دست پیدا کند و همچون عصای موسی معجزه کند. این فرض هم محال است؛ زیرا حتی یک شرکت معمولی و دست پا چلفتی هم اطلاعات خود بین انبار و مرکز فروش را در یک جا نگهداری نمی‌کند تا برسد به ایران که زیر ساخت اتمی و سایت‌های تابعه و مراکز تحقیقاتی و اکتشافی کیک زرد و دانشمندانش در سراسر ایران پراکنده است.
۴- فرض دیگر این است که یک نویسنده متبحر ایرانی ( یا خارجی ) که به اسناد اتمی ایران و سیر تحولات آن از سال ۲۰۰۳ (و حتی قبل از آن ) دسترسی داشته است کتابی (با حجم صد هزار صفحه) را به رشته تحریر در آورده و سخاوتمندانه آن را به نخست وزیر آشوبگر اسرائیل هدیه داده است. این فرض هم کاملا منتفی است زیرا اطلاعات تکنولوژی اتمی ایران با رویکرد حفظ مرزهای امنیتی بوده و هیچ نویسنده متبحری قدرت دستیابی این چنینی را ندارد مگر آن که براساس اطلاعات رسانه‌ای داستان سرایی کرده باشد.
۵- فرض دیگر این است که اسرائیل جاسوسی یا جاسوسانی در ایران داشته که آنها بر همه برنامه اتمی ایران از کیک زرد و یو سی اف اصفهان و غنی سازی نطنز و پروژه های تحقیقاتی در فردو و برنامه علمی راکتور اتمی در تهران اشراف داشته به گونه ای که ۱۵ سال از جایشان هم تکان نخورده اند و بر همین اساس توانسته اند کتاب معهود ۱۰۰ هزار صفحه ای را به نتانیاهو هدیه دهند. فرض وجود جاسوس هرگز منتفی نیست؛ چنانچه ما در طول سال‌های اخیر شاهد نمونه‌هایی از آن بوده‌ایم اما با توجه به تنوع اطلاعات در حوزه برنامه اتمی ایران هیچ جاسوسی وجود ندارد که قدرت دسترسی به همه حوزه ها را داشته باشد زیرا رشته ها و شاخه های اتمی بسیار گسترده است.
۶- فرض دیگر می تواند این باشد که اسرائیل با رخنه اطلاعاتی به آژانس بین المللی انرژی هسته ای تمام اطلاعات بایگانی شده این آژانس را به دست آورده و سپس با تدوین آن موفق شده است اطلاعاتی صد هزار صفحه ای را در قالب یک گزارش سحر آمیز به نتانیاهو هدیه دهد. این می تواند فرض قابل قبولی باشد که مبنای اطلاعات صد هزار صفحه ای نتانیاهو داده‌های آژانس باشد (ایران هم پیشتر اخطار کرده بود که اطلاعات آژانس باید سری بماند و به دولت‌های متخاصم با ایران ارائه نشود) اما این فرض با این فرضیه تعارض دارد که اگر آژانس چنین اطلاعاتی دارد پس چرا صلح آمیز بودن برنامه اتمی ایران را در چند دوره متوالی تایید می‌کند؟
۷- فرض دیگر این است که اطلاعات ادعایی نتانیاهو مجموعه اطلاعات بایگانی شده دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکایی و غربی است که در طول بیست سال اخیر درباره برنامه اتمی ایران جمع آوری و مبادله شده است و خروج جمعی این اطلاعات همانی است که نتانیاهو ادعا می کند. این فرض هم شاید قابل قبول باشد اما مثل مورد قبلی با رویه و مواضع دولت‌های غربی حاضر در برجام در تضاد است؛ چرا که دولت اوباما براساس دستاوردهای اطلاعاتی ۱۰ موسسه اطلاعاتی و امنیتی‌اش تایید کرد که ایران به طور قطع از سال ۲۰۰۳ هیچ برنامه نظامی در برنامه اتمی صلح آمیزش نداشته است. علاوه بر این اگر این کشورها چنین اطلاعاتی داشته‌اند پس چرا برنامه صلح آمیز اتمی ایران را تایید کرده‌اند؟
۸- فرض دیگر می تواند آن باشد که دستگاه های اطلاعاتی اسرائیل با جعل برخی اطلاعات منسوب به برنامه اتمی ایران و با مخلوط کردن واقعیت‌ها و دروغ‌ها مجموعه‌ای مدون شامل صد هزار صفحه آماده و تقدیم رییس دولت خود کرده است. این فرض هم می‌تواند پذیرفتنی باشد که خود باعث ریشخند و تمسخر کارشناسان امنیتی در همه جای دنیا می‌شود.این فرض پیشتر در طول دوران مذاکرات اتمی ۵+۱ با ایران صورت گرفته بود و شبیه همان نمایش و تئاتری بود که نتانیاهو با در دست داشتن عکسی از بمب اتم در سازمان ملل انجام داد.
اما آن چه در این ادعای نتنیاهو محرز و آشکار است :
۱- اطلاعات ارائه شده حتی اگر ظرف دو هفته قبل از آن توسط سرویس های اطلاعاتی اسرائیل تهیه شده باشد، بخش اعظم آن مربوط به سال های گذشته بوده است و مثل همین اطلاعات قبلا به کشورهای ۵+۱ یک ارائه شده بود که مورد تایید قرار نگرفت. به همین دلیل ادعای این که این اطلاعات مربوط به بعد از امضای برجام است باعث رسوایی نتانیاهو و سازمان های اطلاعاتی‌اش است.
۲- نام‌هایی از برخی دانشمندان اتمی ایران و با همان عناوین جعلی قدیمی در اطلاعات صد هزار صفحه‌ای نتانیاهو و سازمان اطلاعاتی اسرائیل وجود دارد. هدف از ذکر این نام‌ها تجدید خاطره اتهاماتی قدیمی و باطله است. از جمله این افراد محسن فخری زاده است که نه یکبار بلکه صدها بار از طرف کشورهای غربی و همین طور رژیم اشغالگر قدس مطرح شده است و نه تنها جدید نیست بلکه پرونده و اتهاماتی کاملا قدیمی و کهنه است و از قضا همه این دانشمندان در لیست ترور رژیم صهیونیستی قرار داشته و دارند. پیشتر هم نام‌هایی همچون مسعود علی محمدی (شهادت ۲۲ دیماه ۱۳۸۸ )، مصطفی احمدی روشن (شهادت ۲۱ دیماه ۱۳۹۰) فریدون عباسی و مجید شهریاری در لیست اعلامی اسرائیل قرار داشتند که هر دو آنها در یک روز ( ۸ آذر ۱۳۸۹) هدف تیم های ترور اسرائیل با همکاری سازمان منافقین قرار گرفتند که شهریاری شهید و عباسی مجروح شد. با کمال تاسف کشورهای غربی حاضر در مذاکرات ۵+۱ با تکیه بر اسناد جعلی اسرائیلی بارها اتهامات مشابه را مطرح اما در نهایت کذب بودن آن برایشان ثابت شد و تابع همین سیاست بود که در تحریم های اعمالی علیه ایران در طول سال‌های اخیر نام دانشمندانی مانند فخری زاده، فریدون عباسی و شهریاری‌ها در لیست تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل قرار می گرفت و سپس آنها توسط تیم های ترور اسرائیل در ایران ترور می شدند.
۳- اتهامات جدید اما قدیم اسرائیل بارها در گذشته درباره مناطقی همچون پارچین وارد شده بود که در پایان باعث مضحکه سازمان اطلاعاتی اسرائیل شده بود به گونه‌ای که پس از بررسی های آژانس بین المللی دیگر وقعی به اتهامات اسرائیل علیه برنامه اتمی صلح آمیز ایران نهاده نمی‌شد.
۴- نتانیاهو از اطلاعات جدیدی صحبت می‌کند که بخش اعظم آن قدیمی و پیش از برجام است، با این وجود این سوال عادی و طبیعی مطرح می شود که این اطلاعات موسوم به دقیق و گرانبها چرا پیش از امضای برجام به کشورهای ۵+۱ ارائه نشد تا مانع توافق اتمی بین ایران با آن کشورها شود؟
اما شیوه ای که نتانیاهو برای ارائه این اطلاعت در پیش گرفت هم بسیار جالب بود :
۱- وی بجای زبان عبری از زبان انگلیسی استفاده کرده است تا مخاطبین خود در آمریکا و اروپا را قانع کند. وی به شدت حماسی صحبت می‌کرد به گونه ای که انگار بزرگترین ذخایر نفتی جهان را در اسرائیل پیدا کرده است. شیوه تشریح این اطلاعات نشان می‌داد که وی عجله‌ای دو چندان دارد تا ترامپ را متقاعد به برچیدن برجام و اروپایی‌ها را متزلزل در ادامه توافق کند.
۲- بهتر بود سازمان های اطلاعاتی اسرائیل نتانیاهو را مجاب می‌کردند تا فردی غیر از او (مثلا رییس تشکیلات اطلاعاتی اسرائیل یا یکی از معاونینش ) این اطلاعات را ارائه می کرد زیرا نتانیاهو هم سابقه رسوایی دروغگویی در باره مسائل داخلی اسرائیل را دارد هم در نگاه افکار عمومی جهان فردی با پرونده‌های جنایات جنگی محسوب می‌شود و حتی اروپایی‌ها هم از روی او خوششان نمی‌آید؛ زیرا یادآور اتهامات دروغین او پیرامون برنامه اتمی صلح آمیز ایران است. علاوه بر این اعلام این اطلاعات توسط وی نشان می‌داد که این اطلاعات بیش از آن که اطلاعات امنیتی و سری باشد یک نمایش سیاسی با اتهامات اطلاعاتی قدیمی است. نمایشی که نخست وزیر رژیم صهیونستی اجراء کرد باعث شده است تا سازمان های اطلاعاتی اسرائیل مورد ریشخند قرار گیرند.
حالا که"مارک پومپئو" وزیر خارجه آمریکا (رییس سابق سازمان سیا) نیز اعلام کرده است که از پیش در جریان این اطلاعات صد هزار صفحه ای بوده روشن می شود که نمایش نخست وزیر اسرائیل از پیش با رییس سابق سیا هماهنگ شده است. جالب است که پومپئو مدعی است که اطلاعات اسرائیلی‌ها درست است و معلوم نیست او در ظرف یک روز اقامت در سرزمین‌های اشغالی و در طول دیدارهای رسمی قبل از سفر به ریاض، چگونه موفق شده است صدهزار سند را مطالعه و از حقیقی بودن آنها مطلع شود؟
روشن است که اطلاعات اتهامی ارائه شده توسط نتانیاهو چند هدف را سر لوحه خود قرار داده است:
۱- خروج آمریکا از برجام
۲- متزلزل کردن اروپا در ادامه تعهدات در برجام
۳- زمینه سازی برای اجرای تحریم های اقتصادی جدید علیه ایران
۴- متشنج کردن روابط ایران با کشورهای عربی همسایه
۵- جلوگیری از حضور ایران در سوریه
۶- وادار کردن کشورمان برای ورود به مذاکرات پیرامون نظام دفاعی ایران و برنامه موشک های بالستیک.
یادداشت از خبرنگار ایسنا: علی منتظری
انتهای پیام