به گزارش ایسنا، مهرداد خدیر در ادامه یادداشت خود در «عصر ایران» نوشت: این سخن درستی است اما بخشی از واقعیت است و همۀ واقعیت نیست. در برخی کشورهای غربی سنت نیکویی رایج است به این صورت که وقتی شاهدی را به دادگاه فرامی‌خوانند از او می‌خواهند اولا «واقعیت را بگوید»، ثانیا «جز واقعیت را نگوید» و ثالثا «همۀ واقعیت را بگوید». چون ممکن است واقعیت را بگوییم اما «همۀ واقعیت را نگوییم». بر این پایه و به این بهانه می‌توان این نکات یا پرسش‌ها را هم دربارۀ این گفتۀ آقای ابوالحسن فیروزآبادی مطرح کرد؛ نکاتی که کمک می‌کند نه بخشی از واقعیت که همۀ واقعیت را ببینیم:
1- آیا در کشورهای دیگر هم ممکن است در عین اینکه پارلمان و نهاد قانون‌گذار داشته باشند یک شورای عالی دربارۀ پیام‌رسان‌ها تصمیم بگیرد یا از این نظر هم ایران ما مُستثناست؟
2- آیا در کشورهای دیگر هم رسانۀ دیداری - شنیداری آنان انحصاری است و اجازۀ تأسیس رادیو و تلویزیون خصوصی نمی‌دهند تا مردم ناگزیر از مراجعه به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی برای کسب خبر نشوند یا همه جا این طور است به جز ایران؟
3- آیا جاهای دیگر هم رییس جمهوری و وزیر ارتباطات قول و تعهد می‌دهند فیلتر نکنند و دیگران از فیلترینگ قریب‌الوقوع سخن می‌گویند یا ما از این نظر هم متفاوتیم که درباره نرم‌افزار پیام‌رسان به جای نمایندگان قانون‌گذار و وزیر مجری، دیگران نظر می‌دهند؟
4- آیا جز این است که بخشی از غلبۀ تلگرام به خاطر فیلترینگ توییتر و فیس‌بوک و یوتیوب است و نمی‌توان تأکید رئیس‌جمهوری بر انحصاری نبودن را به این معنی دانست که وقتی دیگران فیلتر می‌شوند تلگرام به صورت انحصاری درمی‌آید؟
5- یک‌جای دیگر را هم نشان بدهید که رئیس‌جمهوری آن که هم‌تراز سران جهان می‌نشیند، فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و نرم‌افزارهای پیام‌رسان را شغل‌آفرین بداند و رئیس شورایی که به موازات مجلس، قانون‌گذاری می‌کند و به موازات وزارت ارتباطات می‌خواهد اجرا کند عامل بیکاری و ضد اقتصاد بداند.
انتهای پیام