نوذر شفیعی در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص اتفاقات و ناآرامی‌های اخیر در کشمیر اظهار کرد: ریشه بحران کشمیر حداقل به سال 1947 برمی گردد. در واقع دو موضوع کشمیر و فلسطین جزو قدیمی‌ترین بحران‌های جهان هستند.
وی افزود: علت بحران کشمیر این است که پاکستان وهند نسبت به این منطقه مدعی هستند و پاکستان معتقد است براساس معیارهای تقسیم شبه قاره هند، کشمیر باید بخشی از پاکستان باشد در مقابل هند هم معتقد است چنین معیارهایی وجود ندارد؛ بنابراین این اختلاف نظر باعث شکل گیری یکی از طولانی‌ترین بحرانها در جهان شده و تقریبا دو جنگ به طور مستقیم و یک جنگ به طور غیرمستقیم بین هند و پاکستان بر سر مسئله کشمیر اتفاق افتاده است.
وی همچنین بیان کرد: اختلافات ارضی یا سرزمینی از مهمترین یا سخت ترین اختلافات در سطح جهان به شمار می‌روند و کشمیر هم یک بحران سرزمینی است و لذا به سادگی قابل حل نیست. در واقع دو موضع در مسئله کشمیر وجود دارد. یکی اینکه پاکستان معتقد است کشمیر باید به این کشور تعلق داشته باشد و موضع دیگر نیز این است که هند می گوید کشمیر جزو لاینفک خاک هند است.
این کارشناس مسائل آسیا تصریح کرد: البته جریان‌های استقلال‌طلب کشمیری هم وجود دارند که معتقدند بهترین گزینه استقلال است. چون بحران به این شکل ایجاد شده تحت تاثیر عوامل مختلف دچار فراز و نشیبهایی شده است.
وی با بیان اینکه «تاکنون هفت سناریو برای حل بحران کشمیر پیش بینی شده است»، گفت: یکی از آن‌ها حفظ وضع موجود است. یعنی آتش بس بین هند و پاکستان و مرز رسمی به رسمیت شناخته شود تا اینکه دو کشور به صلح برسند، سناریوی دیگر ایجاد کشمیر بزرگتر یا گزینه استقلال است و براساس این سناریو تمام منطقه کشمیری نشین به یک دولت مستقل تبدیل شود.
وی اظهار کرد: سناریوی دیگر ایجاد کشمیر کوچکتر است و بخشی که به هند یا پاکستان مربوط می شود به همان منطقه تعلق داشته باشد و یا اینکه رودخانه‌ای که کشمیر را به دو منطقه تقسیم می‌کند، ملاک حل مسئله قرار گیرد، در واقع این سناریوها فرصت‌ها و تهدیدهایی دارد اما تاکنون گزینه‌ای که بتواند به حل اختلاف پایان دهد، نتوانسته در دستور کار دو طرف قرار گیرد.
این کارشناس مسائل شبه‌قاره با اشاره به نقش ایران به عنوان میانجی در حل مسئله کشمیر گفت: اساسا هندی ها مخالف هرگونه میانجیگری هستند و ایران هم اگر می خواهد نوعی مساعی انجام دهد باید طرفین را به خویشتنداری دعوت کند؛ زیرا مذاکره به این دلیل نمی‌تواند از طرف ایران مطرح شود چون هندی‌ها معتقد هستند اگر مذاکره‌ای در مورد کشمیر اتفاق افتد، به این معنی است که کشمیر به یک بحران بین‌المللی تبدیل شده است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: ایران به دلیل رابطه تاریخی که با هند و پاکستان داشته و دارد، می تواند به نوعی این کار را انجام دهد و این شان و منزلت را هم دارد اما این مسئله بستگی دارد به اینکه تا چه اندازه طرفین این فرصت را به ایران دهد تا به عنوان میانجی وارد عمل شود و طرفین را به آرامش و تلاش برای حل اختلاف تشویق کند.
انتهای پیام