محمود دارایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به اینکه گفته می‌شود سیستم آب‌پخش‌کنی سمنان 700سال سابقه دارد اظهار کرد: براساس نظر برخی از کارشناسان و از جمله دکتر مقدسی قدمت ان به بیش از 1000 سال می‌رسد لذا به نظر می‌رسد که در قرن هشتم توسط شیخ علاءالدوله سمنانی اصلاح و بازسازی شده است.
مسئول واحد گردشگری شهرداری سمنان از آب‌پخش‌کن تاریخی سمنان و به تعبیر محلی‌ها(پارا) به عنوان یک جاذبه تاریخی در شهر سمنان نام برد و افزود: آبی که از بالادست شهر قدیمی سمنان می‌آمده در واقع عامل حیات ، سرسبزی و زندگی مردم این شهر در ادوار مختلف بوده است.
وی با بیان اینکه بخش‌های زیادی از این اثر تاریخی همچنان دست‌نخورده باقی مانده است، گفت: هنوز ورود آب و تقسیم آن در شهر تقریبا به همان سبک و سیاق گذشته در حال انجام است اگرچه کاربری آب آن امروزه محدود به کشاورزی و باغداری شده است.
این کارشناس با اشاره به واقع شدن بخش اصلی سیستم آب‌پخش‌کن در پارک فعلی شقایق تصریح کرد: در گذشته و در ادواز تاریخی مختلف، همه نیازهای آبی شهر سمنان و از جمله آب مورد نیاز کشاورزان و باغداران، آب شرب، آب مورد نیاز خزینه گرمابه‌ها، آب‌انبار محلات، باغچه‌ها و باغات خانگی و...از محل همین آب تامین می‌شده است.
وی با بیان اینکه آب‌هایی که از بالادست می‌آمد، در آب‌پخش‌کن توزیع و بعد از ذخیره‌سازی در استخرهای تعبیه شده به محلات مختلف شهر و از جمله محلات ثلاث، کدیور، زاوقان، کوشمغان و...سرازیر می‌شد، خاطرنشان کرد: احتمالا یک نهاد مردمی شبیه سازمان‌های مردم‌نهاد امروزی بر روند توزیع این مایه حیات در شریان‌های شهر نظارت داشته است.
دارایی با بیان اینکه سهامداران بعد از دپو و انبار آب در اسخترهای تعبیه شده، حق‌آبه خود را از این سازمان مردم‌نهاد دریافت می‌کردند افزود: میزان سهم محلات و سهامداران هنوز در طومار تاریخی که وجود دارد، ذکر شده است.
وی با اشاره به بهم‌پیوسته بودن شبکه توزیع آب در سمنان اظهار کرد: این سیستم توزیع تاریخی آب می‌تواند به عنوان یکی از جاذبه‌های تاریخی شهر بیش از این‌ها مورد توجه قرار گیرد.
به گزارش ایسنا، آب پخش‌کن تاریخی سمنان در واقع آبی که از مناطق شمالی شهر و سرچشمه‌های گل رودبار به سمت اراضی پایین‌دست جاری می‌شد را پس از ذخیره‌سازی در استخرها و مخازنی که گفته می‌شود تعداد آنها 6 استخر بوده و در بین مردم محلات مختلف سمنان توزیع می‌کرده است. این سیستم توزیع، با توجه به اهمیت آب، همواره از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده و فردی که "انگارنویس" گفته می‌شده بر نحوه توزیع آب نظارت داشته تا سهم هر شخص یا محله و همچنین روز آب آنها را تعیین و در کاغذ و دفتری ثبت کند.
انتهای پیام