حبیب‌الله طاهرخانی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: سیاست‌های کلیدی و اساسی ما برای جبران کمبود خدمات روبنایی در شهرهای جدید این است که بتوانیم از ظرفیت‌های بخش خصوصی در شقوق مختلف استفاده کنیم. در این خصوص در تالار گفت‌وگویی که هفته قبل به منظور معرفی فرصت های سرمایه‌گذاری در شهر جدید پردیس راه‌اندازی کردیم سایر شهرها هم مشارکت و پروژه‌های خود را به سرمایه‌گذاران ارایه کردند. بخصوص با تاکید بر حضور سرمایه‌گذاران داخلی قصد داریم با بسته‌های جذاب، مشارکت آنها را جذب می‌کنیم تا بتوانیم بخش عمده عقب ماندگی‌هایمان را در خدمات روبنایی، شکل‌گیری مراکز محلات و نواحی شهری جبران کنیم.

وی درباره استقبال از این طرح گفت: تفاهم‌نامه‌های متعددی در تالار گفت‌وگو مبادله شد که مذاکرات باید ادامه پیدا کند تا این تفاهم‌نامه‌ها به اجرا برسد. عموما در حوزه سرمایه‌گذاری باید گفت‌وگوهای اولیه صورت گیرد، بعد چارچوب کارها تبدیل به قرارداد شود.

طاهرخانی، استقبال شرکت‌های خارجی از جمله چینی‌ها، کره‌ای‌ها و ایتالیایی‌ها را در تالار گفت‌وگوی پردیس، مناسب ارزیابی کرد و افزود: چینی‌ها با توجه به این‌که در ایران بیشتر کار کرده‌اند و با نظام قانونی جاری کشور آشنا هستند استقبال بیشتری از این طرح نشان دادند. یک گروه ایتالیایی نیز در حوزه فضاهای تفریحی تفاهم‌نامه امضا کردند. گروهی از کره جنوبی نیز اقبال نشان دادند. سرمایه‌گذاران داخلی هم تفاهم‌نامه‌های متعددی را امضا کردند.

معاون وزیر شهرسازی در توضیح مدل اقتصادی این طرح‌ها گفت: مجموعه شرکت‌های داخلی که مطابق قانون حمایت از سرمایه‌گذاری خارجی می‌توانند این‌جا شرکت تاسیس  کنند. بعد همه قوانین و چارچوب‌های بحث‌های مربوط به شرکت‌های داخلی برای آنها حاکم است. در بحث مرکز محلات که تاکید ما است و بیشتر مشارکت‌کنندگان در این زمینه هستند، زمین به اضافه پروانه ساخت بخش عمده آورده ما است. جذابیت دیگر اینکه ما قبلا فقط کارهای انتفاعی را به مشارکت می‌گذاشتیم ولی بسته‌های جدید متشکل از کارهای انتفاعی و غیرانتفاعی است. در کنار مجموعه‌های تجاری فضاهایی همچون پارک، مدرسه، مسجد، مرکز محله، خدماتی است که در این بسته‌ها دیده می‌شود. پیمانکاران صاحب صلاحیت و توانمند می‌توانند به نوعی از ظرفیت پیمانکاری خود برای سایر بخش‌ها نیز استفاده کنند که سرمایه‌گذاری را جذاب می‌کند.

مدیرعامل شرکت عمران شهرهای جدید ادامه داد: در مدل مشارکتی، کار را به دو دسته تقسیم می‌کنیم. به طور مثال فضاهایی مثل پارک و مدرسه سهم ما است که بعد از ساخت، آن را به شهرداری و آموزش و پرورش تحویل می‌دهیم. هزینه ساخت فضاهای تجاری که انتفاعی است و فضاهای غیرانتفاعی همچون فضای سبز را سرمایه‌گذاران بر عهده می‌گیرند که از مجموعه تجاری، سهم خود را برمی‌دارند. البته در بعضی موارد، مشارکت کننده تمایل دارد از فضای درمانی هم سهم ببرد یا اگر مجوز لازم را داشته اشد می‌خواهد در فضای آموزشی، مدرسه غیرانتفاعی ایجاد کند که ما این امکان را هم برای آنها فراهم می‌کنیم. ولی رویه کلی این است که فضاهای غیرانتفاعی متعلق به شرکت عمران خواهد بود.

به گفته طاهرخانی، عموما گلایه‌مندی سرمایه‌گذاران این است که هزینه پروانه بخش عمده‌ای از نقدینگی آنها را می‌بلعد و توان خود را از دست می‌دهند. به همین دلیل ما برای این‌که جذابیت را بالا ببریم با شهرداری هماهنگ کردیم که با ارایه مجوز یا به عنوان یک شریک وارد شوند و سهمی از واحدهای تجاری را بردارند یا این‌که ما پروانه را از شهرداری می‌خریم و زمین را در اختیار مشارکت کنندگان قرار می‌دهیم.

انتهای پیام