به گزارش ایسنا، «آرمان» با این مقدمه نوشت: ضرغامی پس از پایان صبحانه و خداحافظی با ابطحی نوشت: «مصاحبت با آقای ابطحی شیرین و لذت‌بخش است. اطلاعات فراوان و تجربیات شخصی‌اش برخی خانه‌های خالی پازل ذهنی‌ام را کامل کرد. مثل من معتقد است چهره جمال رهبری در محاق چهره جلال ایشان قرار گرفته است. (مستندات زیادی داشت) در مورد فتنه ۸۸ می‌گوید چون هرگز به مبارزه علیه نظام فکر نمی‌کند سختی دوران حبس برایش مضاعف بود. معتقد بود که بخش زیادی از راهپیمایان ۲۵ خرداد ۸۸ در راهپیمایی حمایت از ولایت در ۹ دی ۸۸ شرکت کرده‌اند. می‌گفت برخی برنامه‌های تبلیغی در مورد حوادث ۸۸، نه تنها اقناع نمی‌کند بلکه لج یک عده را هم در می‌آورد و آنان را تحریک می‌کند. بیانیه مجمع روحانیون مبارز پس از اغتشاشات اخیر را حرکتی صادقانه و به تعبیر من جبران مافات ۸۸ می‌داند. خیلی علاقه‌مند است در ملاقات‌های عمومی رهبری شرکت کند. نمی‌دانم چرا تا به حال انجام نشده است. مردانگی رهبری را بیشتر از خیلی مدعیان چپ و راست می‌داند و معتقد است مردم به ویژه بعد از حوادث سوریه و مخاطرات امنیتی در منطقه بیش از هر زمان دیگری قدر ایشان را می‌دانند. در ماجرای عزل محمد هاشمی رئیس اسبق صدا و سیما توسط آقایان روحانی، جنتی و مرحوم دعاگو و انتصاب محمدجواد لاریجانی و برخورد سریع و قاطع امام در وتوی این تصمیم‌گیری قرائت شیرینی داشت. من هم حرف‌های مهمی داشتم که فکر می‌کنم دانستنش برای او ضروری بود. معتقدم اگر مشابه اعلامیه آقای خاتمی و مجمع روحانیون در سال ۹۶ در سال ۸۸ صادر شده بود، تاریخ به‌گونه دیگری نوشته می‌شد.»

روایت ابطحی اما کمی متفاوت از ضرغامی است؛ چنان‌که نوشت: «آقای ضرغامی مهمانی هدفمند صبحانه هفتگی دارد. راحت و بی‌ملاحظه می‌شود با او حرف زد. به همین دلیل دل تنگمان هرچه اراده کرد، گفت: در مورد فضای مجازی، در مورد دفتر رهبری که تلاش دارند فقط اقتدار ایشان را به نمایش بگذارند و صفات دیگر ایشان که حکایت نگاه مهربانانه ایشان باشد، دیده نمی‌شود. در مورد اتفاقات سال ٨٨ و آنچه بر من رفت و دلایل روز تلخ دادگاه و دستپاچگی و انتقام‌گیری مسئولان در ماجرای ٨٨ و پس از آن، در مورد رفع حصر، در مورد علاقه‌ام به رئیس دولت اصلاحات که او هم علاقه زیادی به ایشان ابراز می‌کرد. در مورد ادبیات مغرورانه مسئولان. در مورد مدیران مادام‌العمر. در مورد دیدار رهبری و خیلی چیزهای دیگر. علیرغم اختلاف نظر‌های سیاسی که هیچ‌کدام را مخفی نمی‌کردیم، آقای ضرغامی با سعه صدر حرف‌های صریح من را گوش کرد و همدلانه در موارد فراوان تایید می‌کرد و بعضی جاها هم نظر مخالفش را ارائه می‌کرد. یقین دارم شهامت انتقال نظرات دیگران به مسئولان را دارد. در بالاتر‌ها اثر کرد که چه بهتر. نکرد هم گفت و شنود راهی است که مسیر جامعه مدنی و اصلاح‌طلبی از آن می‌گذرد.»

نباید فراموش کرد که این گفت‌وگو دراوج طرح بحث گفت‌وگوی ملی صورت گرفته است یعنی زمانی که سران جناح‌های سیاسی کشور به لزوم وحدت بیشتر برای ایرانی بهتر هم نظر هستند اما گروهی پیشقدم نمی‌شود. شاید دعوت ضرغامی از ابطحی برای صرف صبحانه آغازی برای گفت‌وگو میان جریان‌های سیاسی باشد.

انتهای پیام