مسعود خرابات در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه راهکار برون رفت جودوی ایران از وضعیت حال حاضر، کنار گذاشته شدن اختلافات و کینه جویی های شخصی است، اظهار کرد: جودوی ایران چوب اختلافات شخصی را می‌خورد و به همین خاطر به این حال و روز افتاده است. چرا باید در جایی که ما مربیان بزرگی همچون محمود میران، آرش میراسماعیلی، مسعود خسروی نژاد، امیر قمی، مجید بهاروند، مسعود حاجی آخوندزاده، مجید زارعیان، حامد ملک محمدی و ... را داریم که هر کدام افتخارات زیادی را برای جودوی ایران رقم زده‌اند، آنوقت محمد منصوری که بهترین عنوانش سومی استان تهران است سرمربی تیم ملی بزرگسالان باشد و برای تیم های ملی نوجوانان و جوانان هم او تعیین تکلیف کند و بشود همه کاره جودوی ایران. از سوی دیگر آرش میراسماعیلی که ۴ مدال جهانی دارد یا افراد دیگر که همه کارنامه جودوی ایران هستند باید خانه نشین شوند و آنوقت فدراسیون کل جودوی ایران را به دست کسی بدهد که چیزی بلد نیست که بخواهد به جودوکاران اضافه کند.
جودوکار سابق تیم ملی افزود: چرا مسوولان فدراسیون نباید از همه پتانسیل جودوی ایران استفاده کنند؟ تا کی می‌خواهیم منافع ملی را قربانی اختلافات شخصی کنیم؟ مگر این همه مدال جهانی و آسیایی را چه کسانی برای جودوی ایران گرفتند که حالا باید خانه نشین شوند و شاهد این وضعیت باشند. شما سرمایه های قبلی جودوی ایران را با نفرات حال حاضر مقایسه کنید ببینید که جودوی ما به چه حال و روزی افتاده است. الان جوانی که در تیم ملی است نمی‌تواند بیشتر از ۲ دقیقه مبارزه کند و روی حریفانش فن اجرا کند. مگر جودوکاران ژاپنی و روس و ...چه فرقی با جودوکاران ما دارند؟ فرق آن ها با ما این است که عنوان داران جهان و المپیک بالای سر تیم‌شان است و به علم جودوی روز دنیا آشنا هستند اما در ایران کار دست افرادی است که چیزی ندارند که به جودوکارشان اضافه کنند. آخر مگر منصوری که هیچ جایی در جودوی ایران نداشته و هیچ افتخاری بدست نیاورده می‌تواند به سعید ملایی و جواد محجوب چیزی اضافه کند؟
خرابات افزود: شما ببینید در همین یک‌سال گذشته جودوکاران ما به چندین تورنمنت و مسابقه اعزام شدند اما باز هم تنها مدال آور ما همان سعید ملایی است. پس چرا کادر فنی نتوانسته تاثیری بر روی جودوکاران جوان داشته باشد تا به مرور بهتر شوند. ملایی ۱۲ سال است به سفر می‌رود معلوم است که دیگر وقت مدال گرفتنش در مسابقات جهانی است اما این افراد فقط پشت مدال های ملایی پنهان شده‌اند و آنقدر او را به تورنمنت و مسابقه فرستادند که او دیگر خسته شده و وارد روال فرسایشی شده است. نتیجه آن را هم چند روز پیش در مسترز روسیه دیدیم که نتوانست به مدال برسد. جودو رشته خیلی سنگینی است و اگر تیرآهن ۱۸ باشی با یک مسابقه رفتن میلگرد می شوی اما کل بار تیم ملی را روی دوش ملایی گذاشته اند و نتوانستند چهره جدیدی رو کنند.
وی خاطرنشان کرد: من سال گذشته به سرمربی تیم ملی زنگ زدم و گفتم حاضرم به اردوهای تیم ملی بیایم تا تجربیاتم را در اختیار جودوکاران جوان بگذارم و در کنار آن خودم نیز تمرین جودو داشته باشم. خداشاهد است هدف من فقط کمک به تیم ملی بود حتی به منصوری گفتم نه سفر خارجی و نه پول و ... می‌خواهم اما او در جواب به من گفت سیاست فدراسیون این است که افراد بالای ۳۰ سال را به اردو دعوت نکنیم! پس آنها نمی‌خواهند افراد دیگری غیر از خودشان وارد کار شوند و به جودو کمک کنند.
خرابات با بیان اینکه متاسفانه جودوی ایران در مسیر درستی قرار ندارد و مسوولان ورزش ایران نیز این رشته را به حال خود رها کرده اند گفت: چند روز پیش در مسابقات قهرمانی کشور بگونه‌ای سیدبندی کردند که من نتوانستم در سیدی یک تا چهار قرار بگیرم و با اینکار باعث شدند فقط نفراتی که مدنظر خودشان است وارد تیم ملی شوند. مثلا من را که ۸ مرتبه روی سکوی قهرمانی کشور رفته‌ام را در سید پنج قرار دادند اما علی پرهیزگار را که عنوانی در قهرمانی کشور بزرگسالان نداشته در سید ۲ گذاشتند. اصلا چرا باید سرمربی تیم ملی در نحوه سیدبندی این رقابت‌ها نقش داشته باشد؟ این کارشان باعث اعتراض برخی تیم‌ها شد و حق برخی جودوکاران مثل من را ضایع کردند که من هم وقتی دیدم اعتراضم فایده‌ای ندارد وزن کشی نکردم. در همین مسابقات جودوکار ۳۵ ساله‌ای به نام آهن فروش در وزن ۱۰۰+ کیلوگرم ملک زاده جوان را که یک ماه در کمپ ژاپن حضور داشت را شکست داد.
وی افزود: از سوی دیگر از هیچ کدام از جودوکاران تیم ملی تست دوپینگ نگرفتند اما از جودوکارانی تست گرفتند که اصلا نمی خواستند به تیم ملی بیایند و هدف‌شان فقط حضور در مسابقات قهرمانی کشور بود.
خرابات در ادامه به موضوع پناهندگی رشنونژاد اشاره کرد و گفت: رشنونژاد یکی از آینده داران جودوی ایران بود اما سال پیش وقتی اعلام کرد بدلیل بی پولی و بی توجهی مسوولان قصد دارد مدال هایش را به حراج بگذارد هیچ کس نیامد حرف هایش را بشنود که در نهایت باعث شد وی یک ماه پیش از تیم ملی در هلند فرار کند و به ایران نیاید. وقتی اشخاصی که خود به دیگر کشورها پناهنده شده‌اند و به راحتی به اردوی تیم ملی در سفرهای خارجی نزدیک می شوند و حتی با استقبال کادر فنی مواجه می شوند معلوم است که می‌توانند باعث گول خوردن جودوکار جوانی مثل رشنونژاد شوند. چرا پس از این اتفاق هیچ برخوردی با کادر فنی تیم ملی صورت نگرفت؟ وقتی جودوکارانی که از ایران فرار کرده‌اند و پناهنده شده‌اند به راحتی به جودوکاران تیم ملی نزدیک می شوند چنین عواقبی هم دارد.
انتهای پیام