به گزارش ایسنا، علیرضا کریمی آزادکار وزن ۸۶ کیلوگرم کشتی ایران در جریان رقابت‌های امیدهای جهان و در اولین مبارزه خود در حالی که تا یک دقیقه مانده به پایان مبارزه از حریف روس خود پیش بود، با دستور مربیان تیم ملی به عمد شکست خورد تا در مبارزه دوم برابر نماینده رژیم صهیونیستی به روی تشک نرود. نحوه‌ی اعتراض ورزشکاران ایران به رژیم صهیونیستی در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی بر این اصل استوار بوده که نمایندگان رشته‌های مختلف ورزشی ایران حق مبارزه با نمایندگان اسراییل را ندارند تا بدین شکل نشان دهیم رژیم صهیونیستی را به رسمیت نمی‌شناسیم، روشی که به اعتقاد بسیاری موقعیت ورزش ایران در رویدادهای مختلف را به خطر انداخته و با توجه به برنامه‌ریزی اسراییل برای به خدمت گرفتن ورزشکاران دیگر کشورها مخصوصا در رشته‌ای نظیر کشتی، ادامه این سیاست می‌تواند لطمات جبران ناپذیری را در رویدادهای جهانی و المپیک به ورزش کشور وارد کند.
در این میان ورزشکاران مسلمان و کشورهای عرب نیز همواره در رویدادهای مهم جهانی اعتراض‌شان را به نمایندگان ورزشی رژیم صهیونیستی نشان داده‌اند. آنها علیرغم رویارویی با ورزشکاران اسراییلی به ماهیت مجعول این رژیم اعتراض کرده‌اند که اتفاقا این اعتراض‌ها بازتاب گسترده‌تری در رسانه‌های مختلف جهان داشته و بیشتر باعث شرمساری رژیم صهیونیستی در مجامع جهانی شده است.
نمونه این اتفاق در رقابت‌های المپیک ریو ۲۰۱۶ رخ داد جایی که "اسلام الشهابی" جودوکار مصری برابر نماینده رژیم صهیونیستی به میدان رفت ولی حاضر به دست دادن به این ورزشکار نشد و اعتراض خود را به رژیم صهیونیستی به این شکل نشان داد که بازتاب زیادی در رسانه‌های جهان داشت.
همچنین اعضای کاروان لبنان در المپیک ریو نیز ترجیح دادند تا برای مراسم افتتاحیه المپیک در یک اتوبوس و در کنار ورزشکاران رژیم صهیونیستی نباشند.
اعتراض به رژیم صهیونسیتی یک باور و حق وجدانی برای هر مسلمانی است اما اینکه ورزشکاران ما در رویدادهای مختلف بخاطر محروم نشدن از سوی فدراسیون‌های جهانی به بهانه آسیب‌دیدگی و نه اعتراض مقابل نمایندگان اسراییل حاضر نمی‌شوند نه تنها اقدامی عملی علیه رژیم صهیونیستی تلقی نمی‌شود بلکه منافع ورزش ایران و جایگاه آن را در جهان را نیز به مخاطره می‌اندازد.
این روش تاکنون به هیچ وجه بازتابی در رسانه‌های بین‌المللی به نفع ملت مظلوم فلسطین و آرمان‌های مقدس ورزشکاران ایرانی برای عدم رویارویی با اسراییلی‌ها نداشته است، چرا که همه فکر می‌کنند ورزشکاران ایران غیرعمدی شکست خورده‌اند یا اگر هم مبارزه نکرده‌اند حتما دچار آسیب‌دیدگی بوده‌اند. بنابراین به نظر می‌رسد ادامه این شیوه اعتراض به رژیمی کودک کش، تنها منافع رژیم صهیونیستی را در ورزش جهان تضمین می‌کند و باعث بهبود جایگاه آنها می‌شود.
نمونه بارز این اتفاق نیز در جریان همین مسابقات جهانی کشتی روی داد. جایی که علیرضا کریمی بدون آن که کشورهای دیگر و حتی فلسطینیان متوجه شوند از رویارویی با کشتی‌گیر اسراییل خودداری کرد اما نتیجه آن حذف کریمی از این رقابت‌ها و سومی و برافراشته شدن پرچم اسراییل در سالن مسابقات جهانی شد و این مهم هیچ بازتابی نیز در رسانه‌های خارجی به نفع آرمان‌های انقلاب و ملت فلسطین نداشت!
به نظر می‌رسد پیش از حساس‌تر شدن موضوع باید برای حل این مهم فکری کرد، برای مثال بعد از ۴۸ تیمی شدن جام جهانی امکان حضور اسرائیل در جام جهانی فوتبال بسیار بالاست و در صورت همگروهی با تیم ملی ایران، آن زمان تازه آغاز مشکلات خواهد بود. یا اگر در مسابقات جهانی و المپیک کشتی‌گیران رژیم صهیونیستی با کشتی‌گیران ایران همگروه شوند آنوقت چه تبعاتی برای کشتی به عنوان رشته اصلی ایران بوجود خواهد آمد.
با توجه به وجود اشکال مختلف نشان دادن اعتراض به ماهیت پلید رژیم صهیونیستی به نظر می‌رسد شاید بتوان با تجدید نظر در نحوه اعتراض ورزشکاران کشورمان به نمایندگان رژیم صهیونیستی بگونه‌ای رفتار کنیم که منافع ملی کشورمان نیز به خطر نیفتد و ورزشکاران اسراییل و مخالفان جمهوری اسلامی نیز از این موضع به نفع خود بهره‌برداری نکنند.
انتهای پیام