فرید براتی سده در گفتگو با ایسنا، با اشاره به اینکه براساس همین پژوهش خشونت جسمی سبک در زنان نزدیک به 4.2 درصد به شکل زیاد و خیلی زیاد برآورد شده است، گفت: میزان خشونت جسمی شدید که منجر به ضرب و جرح در زنان شده 1.4 درصد بوده است. همچین 9 درصد از زنان خشونت عاطفی را به شکل خیلی زیاد و زیاد تجربه کرده اند.
وی در ادامه با بیان اینکه خشونت کلامی، رقمی نزدیک به 7.9 درصد را میان زنان تهرانی نشان می‌دهد افزود: این پژوهش خشونت جنسی را نیز در حدود  5.4 درصد برآورد کرده است. همچنین خشونت کل، میان زنان تهرانی 5.5 درصد به شکل زیاد و خیلی زیاد اتفاق افتاده است.
این روان‌شناس با اشاره به اینکه خشونت جسمی در ایران به نسبت به بسیاری  از کشورها ارقام باالایی را نشان نمی دهد توضیح داد: پژوهش ها میزان خشونت کلامی در کشور ترکیه را  54 درصد، خشونت جسمی 30 درصد و خشونت جنسی را 6.3 درصد اعلام کرده اند. همچنین در پاکستان شیوع خشونت عاطفی 81.8  ، جسمی 56.3 و جنسی 53.4 درصد برآورد شده است.
وی با اشاره به اینکه در تهران شیوع خشونت بین 25 تا 40 درصد اعلام شده است تصریح کرد: براساس مطالعات اولیه خشونت عاطفی بین 50 تا 60 درصد در پایتخت رواج دارد. این درحالیست که در سوئیس یک پنجم زنان گزارش کرده اند که قربانی خشونت جسمی روانی در طول زندگی شده اند.

برخی از زنان فکر می کنند خشونت یک مساله عادی در زندگیشان است

رئیس مرکز توسعه، پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور ، با بیان اینکه سازمان جهانی بهداشت در سال 2013 خشونت علیه زنان از سوی شرکای زندگی را حدود 30 درصد اعلام کرده است، افزود: این آمار نشان می دهد در کشور ما میزان خشونت چندان خیلی بالا نیست اما با این وجود روند رو به گسترش خشونت نگران کننده است. زنان ایرانی هنوز نمی دانند باید موارد خشونت را  به کجا گزارش کنند و ممکن است نگاه فرهگی و سنتی باعث شود آنان فکر کنند خشونت بخشی از زندگشان است که باید آن را تحمل کنند.
این روانشناس با تاکید بر اینکه این اعداد ارقام بالایی را نشان می دهند اظهار کرد: اگر این رقم در سطح کشور مبنا قرار بگیرد قطعا میزان بالاتری را در بسیاری از استان ها نشان خواهد داد. نباید فراموش کرد که تهران نمونه کاملی از کل کشور نیست، چراکه در تهران زنان نسبت به حق و حقوق خودشان آگاه ترند. همچنین رابطه زنان و مردان نیز به لحاظ سطح فرهنگی با خشونت کمتری همراه است. اما در همین شهر هم آماری که دیده می شود که کم نیست و برای کاهش آن باید کاری کرد.
براتی سده با اشاره به اینکه برخی از زنان فکر می کنند خشونت یک مساله عادی در زندگیشان است، افزود: این آسیب گریبانگیر بسیاری از زنان ایرانی است. بسیاری فکر می کنند خشونت تنها شامل آسیب‌های جسمی می شود درحالیکه انواع خشونت جسمی، عاطفی و کلامی و روانی نیز در این دسته بندی قرار می گیرند.
این روانشناس در ادامه با بیان اینکه آنچه در کشور ما بیشتر رواج دارد و به چشم می آید خشونت های شدید است، توضیح داد: انواع دیگری از خشونت وجود دارد که معمولا خیلی مورد توجه قرار نمی گیرد. برای مثال خشونت عاطفی و کلامی نیز به همان اندازه مضر هستند و باید آنها را هم در بحث خشونت در نظر گرفت.
رئیس مرکز توسعه، پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور با انتقاد از اینکه گاهی خشونت های کلامی و عاطفی از جانب زنان پذیرفته شده است، تصریح کرد: نبود حمایت قانونی کارآمد یک سوی این ماجرا قرار دارد و پذیرش زنان نسبت به خشونت اعمال شده نیز، سوی دیگری از این ماجراست. گاهی زنان فکر کنند خشونت بخشی از زندگی است و به همین دلیل به دنبال مطرح کردن آن نیستند.

وی با تاکید بر اینکه زنان ایران معمولا زمانی برای طرح شکایت از خشونت به مراجع قانونی مراجعه می کنند که خشونت جسمی شدیدی نسبت به آنها اعمال شده باشد اضافه کرد: زنان گاهی خشونت های جسمی ملایم تر را بخشی از زندگی روزمره و سرنوشتشان می‌دانند.

این روان شناس انواع سرکوفت ها، تحقیرها، مقایسه کردن‌ها؛ تاکید بر نقایص، تمسخر و یا اهانت کردن را از جمله انواع مصادیق خشونت های کلامی دانست و افیزود: برای  واکنش مناسب در مقابل خشونت نمی‌توان یک نسخه واحد ارائه کرد. اگر کسی بخواهد نسخه ای بپیچد باید دقت کند ما در فرهنگی هستیم که در آن پذیرفته شده زنان باید در مقابل رفتارهای همسرشان سکوت کنند؛ چه این رفتارها درست باشد و چه نادرست  نباید به بیرون درز کنند.

زنان نباید در قبال خشونت سکوت کنند

براتی سده با اشاره به اینکه پذیرش خشونت، تقصیر زنان نیست و ریشه فرهنگی دارد، اضافه کرد: این اتفاق درست نیست و زنان باید خشونت را اعلام کنند و دستگاه های متولی که پیگیر خشونت هستد نیز باید به دنبال احقاق حقوق این زنان باشند. از سوی دیگر زنان در یک وضعیت متناقض قرار گرفته اند از یک طرف جنبه های فرهنگی باعث شده خیلی از زنان تمایل نداشته باشند زندگیشان از هم بپاشد به همین دلیل سطح بالایی از خشونت را تحمل می کنند اما از طرف دیگر شرایط روز و رسانه ها و فضای مجازی هم اعلام می کنند که آنان نباید سکوت کنند.

رئیس مرکز توسعه، پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور ادامه داد: یکی از این دو قطب به آنها می گوید باز هم تحمل کن و زندگی خانوادگی را ادامه بده و سر دیگر هم  مدعی است که زن ها باید اعتراض کنند. این انتخاب هم از نظر روانشناسی آنها را به هم میریزد اما به نظر می رسد زنان باید کمک بخواهند و این کمک را از دستگاه های مربوطه مطالبه کنند.

براتی سده در خاتمه گفت وگو با ایسنا با اشاره به اینکه در قانون برنامه ششم حکمی وجود داردکه در آن دولت مکلف شده سامانه آسیب های اجتماعی و عوامل تعیین کننده آنها را مشخص کند، اظهار کرد: در حال حاضر سازمان بهزیستی در این راستا اقدام کرده و این سامانه آماده شده و به مرحله اجرا در آمده است. برای مثال بهزیستی مراکز مشاوره، خانه های امن، اورژانس اجتماعی و خط تلفن 1480 را برای کمک به زنان راه اندازی کرده است. مجموعه این تلاش ها نشان می‌دهد که زنان نباید در قبال خشونت سکوت کنند.

انتهای پیام