به گزارش ایسنا، یکی از اصلی‌ترین چالش‌هایی که در طول ماه‌های گذشته پیشروی شرکت راه‌آهن و شرکت ساخت قرار داشته بحث تامین ریل‌های مورد نیاز در خطوط ریلی جدید بوده است. موضوعی که هر چند در ماه‌های ابتدایی آغاز به کار دولت یازدهم شرکت ذوب‌آهن اصفهان برای تامین بخش قابل توجهی از آن اعلام آمادگی کرد اما آنچه تاکنون مشخص شده، این است که این کارخانه داخلی نمی‌تواند نقش جدی در طرح‌های توسعه‌ای ریلی ایران ایفا کند.
به دنبال این تعلل، وزارت راه مجبور شد برای تامین خطوط ریلی خود با شرکت‌های هندی قرارداد امضا کند و بخشی از نیازهای روز کشور در این حوزه را از این طریق تامین و به ایران وارد کند. در شرایطی که دولت یازدهم برنامه‌ریزی کرده در سال جاری نزدیک به هزار کیلومتر ریل‌گذاری جدید انجام دهد قطعا نمی‌توان انتظار داشت این فرآیند مهم در انتظار رسیدن ریل ملی پس از سال‌های طولانی بلاتکلیفی باشد.
مساله دیگر نیز که در طول سال‌های گذشته گریبان‌گیر صنعت ریلی ایران بوده، نیاز جدی به نوسازی ناوگان در دو حوزه باری و جاده‌ای است؛ هر چند در این زمینه چند شرکت واگن ساز داخلی فعالیت خود را از سال‌ها قبل آغاز کردند و حتی نخستین محصولات آنها نیز به شرکت‌های ریلی تحویل شده و به مرحله استفاده رسیده‌اند اما به نظر می‌رسد نیاز جدی ایران به نوسازی ناوگان در کوتاه مدت شانسی جز استفاده از توانایی خارجی ندارد.
هر چند مسائلی مانند تامین مالی شرکت‌های واگن‌ساز، ارائه تسهیلات بانکی به آنها و همچنین به وجود آوردن بازارهای مطمئن جزو دغدغه‌هایی است که هنوز برای واگن‌سازی‌های داخلی حل نشده و آنها درگیری جدی تا نزدیک شدن شرایط‌شان به طرف‌های خارجی دارند اما به نظر می‌رسد در شرایطی که برجام امکان استفاده از بازارهای بین‌المللی را به وجود آورده و البته ناوگان ایران باید در زمان کوتاه به سمت نوسازی حرکت کند چاره‌ای جز بهره بردن از توان خارجی وجود ندارد.
از این رو وزیر راه و شهرسازی ایران در جریان دیدار خود با همتای کره جنوبی‌اش اعلام کرده ایران قصد دارد در آینده نزدیک خرید ۴۵۰ ریل‌باس از کره جنوبی را نهایی کند تا با استفاده از توانایی آنها شرایط برای نوسازی ناوگان کشور فراهم شود.
هر چند به نظر می‌رسد برای واردات نهایی این ریل‌باس‌ها به عقد قرارداد نهایی میان شرکت‌های کره‌ای با شرکت‌های ایرانی نیاز است و باید شرایط و جزئیات دقیق معاملات در این حوزه اعلام شود اما آنچه بیشترین اهمیت را خواهد داشت نهایی شدن این قرارداد پس از مدت‌های طولانی دوری ایران از حوزه بازار ناوگان بین‌المللی ریلی است؛ موضوعی که می‌تواند در آینده از یک سو به بهبود اوضاع ناوگان کشور و از سوی دیگر به وارد شدن فناوری‌های نوین بین‌المللی به ایران و استفاده شرکت‌های داخلی از آنها منجر شود.
انتهای پیام