محمد شهروز در گفت‌وگو با ایسنا پیرامون وضعیت خوشنویسی، چگونگی تدریس این هنر و شیوه‌های خوشنویسی اظهار کرد: وقتی کسی وارد حوزه خوشنویسی می‌شود بعد از مدتی فعالیت به حالت تکرار و یک‌نواختی می‌رسد که برایش خوشایند نیست؛ چون این تکرار جاذبه خوشنویسی را از بین می‌برد و خوشنویس خودش را در یک دایره بسته می‌بیند که قدرت فرار از آن دایره محدود را ندارد که علت آن هم ارائه نشدن شیوه نوین و جدیدی از خوشنویسی است.

وی با اشاره به آسیب زدن تکنولوژی‌های جدید به هنر خوشنویسی ادامه داد: وجود نرم‌افزارهای جدید در این زمینه باعث شده که مردم کمتر از هنر خوشنویسی دستی استفاده کنند؛ ولی این نرم‌افزارها اغلب ضعیف هستند و بیشتر کلیتی از خوشنویسی را به نمایش می‌گذارند و به‌عبارتی تبلیغاتی عمل می‌کنند و خیلی جاذبه ندارند.

این استاد خوشنویسی تصریح کرد: از آنجا که ما خوشنویسی را هنر می‌دانیم، پس هنر باید از قاعده هنر پیروی کند؛ مگر این‌که ما خوشنویسی را هنر ندانیم. از قاعده هنر پیروی کردن یعنی خوشنویسی در فضای تاریخی هنر قرار بگیرد و ما با مطالعه تاریخ هنر دنیا متوجه می‌شویم که هنر ارائه شده و هیچ وقت، هیچ هنری تحمیل نشده است ولی خوشنویسی امروز ما فقط در یک شیوه آمده و این شیوه هم متاسفانه به خوشنویسی تحمیل شده است؛ درحالی که باید ارائه شود تا هنرجویان و طرفداران خوشنویسی شیوه‌ها را ببینند و در صورت مقبول واقع‌شدن با آن دست‌وپنجه نرم کنند.

شهروز افزود: عادلانه‌ترین حالت هنر، این است که بتوان آن را ارائه داد؛ درحالی که تمام هنرجویان ما مجبور به استفاده از یک نوع شیوه خوشنویسی هستند.

وی اضافه کرد: ارائه هنر خوشنویسی در مملکت ما، تحمیل شدن یک شیوه است و این تحمیل شدن در سراسر نهادها و انجمن‌های هنری ریشه دارد و نه تنها با روح هنر مغایرت دارد بلکه به خوشنویسی هم آسیب می‌زند.

این استاد خوشنویسی با تاکید بر این‌که ما فضای باز هنری در ایران نداریم، عنوان کرد: ما نگاه آزادی به خوشنویسی نداریم و این مقداری از اصالت، روحانی بودن و عرفانی بودن هنر را کم کرده و خوشنویسان را دچار یک جنگ شیوه‌ای، تعصبی و... کرده است.

شهروز تاکید کرد: همه شیوه‌ها باید به موازات هم و با رعایت حق تقدم و منصفانه ارائه شوند و نه این‌که با تبلیغات شیوه‌ای به ناحق غالب شوند که هنرجو راهی به جز انتخاب یک شیوه خاص را نداشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: متاسفانه ما در این حوزه یکپارچگی نمی‌بینیم و خیلی پراکنده عمل شده است، علاوه بر آن روش‌های آموزشی نیز به‌روز نیست؛ البته اساتیدی هستند که سعی می‌کنند شیوه‌های نوینی را در بحث آموزش بیاورند اما باز هم در یک مسیر مشخص کار شده و سعی نشده که شیوه‌های مختلف به‌کار گرفته شود.

شهروز گفت: طیف گسترده خوشنویسان از اقتصاد هنر محروم هستند در حالی که ما می‌توانیم پتانسیل فوق‌العاده‌ای هم در داخل و هم در خارج از کشور داشته باشیم.

وی ادامه داد: کسانی که وارد انجمن خوشنویسان می‌شوند، بعد از کلی فعالیت، هیچ حمایتی از آن‌ها نمی‌شود و انجمن خوشنویسی هم هیچ سیاست اقتصادی ندارد و نهایت کاری که انجام می‌دهد، آموزش خوشنویسی است.

این استاد خوشنویسی با بیان این‌که قشر خوشنویس، آسیب‌پذیر هستند، افزود: ما خوشنویس حرفه‌ای کم داریم و از آنجا که خوشنویسی جزو کاربردی‌ترین و پرکارترین هنرهاست، باید بستری آماده شود تا اقتصاد خوشنویس بهبود یابد چون خود خوشنویس به‌تنهایی نمی‌تواند کاری انجام دهد.

انتهای پیام