به گزارش ایسنا، بخش ساختمان و مسکن بزرگترین مصرف کننده انرژی در ایران است. به رغم نوسانات سالهای اخیر، درصد سهم مصرف انرژی در بخش خانگی و تجاری از ۳۰ درصد در سال ۱۳۶۹ به ۴۱.۴ درصد در سال ۱۳۸۸ و ۴۰.۷ درصد در سال ۱۳۸۹ افزایش یافت.
نه تنها بخش خانگی و تجاری سهم بالایی در مصرف انرژی کشور دارد بلکه میزان مصرف نسبی انرژی ساختمانها در ایران در مقایسه با دیگر کشورها و استانداردهای جهانی بالاست. بنابراین کاهش مصرف انرژی ساختمانها در ایران امری ضروری است؛ زیرا رشد سریع مصرف انرژی در دو دهه گذشته سبب شده تا امنیت عرضه داخلی انرژی با مشکلات جدی مواجه شود.
همچنین افزایش قیمت‌های بین المللی انرژی از یک سو و نیاز به واردات بنزین، گازوئیل، گاز طبیعی و برق نیز سبب شده تا بیش از هر زمان دیگر نیاز به صرفه جویی انرژی احساس شود.
بر اساس آمارهای منتشر شده، امروزه بیشترین سهم مصرف انرژی کشور در گروه غیرصنعتی و بیش از ۳۰ درصد اتلاف انرژی در کشور مربوط به بخش خانگی و در صنعت ساختمان است که در این میان گاز طبیعی و انرژی الکتریکی به خاطر مزیتهایی که نسبت به سایر حاملهای انرژی دارند دارای بالاترین مصرف هستند.
از عوامل موثر بر مصرف انرژی مسکونی، ویژگیهای فیزیکی ساختمان و ویژگیهای جمعیتی خانوار است که در مطالعات بهره وری انرژی حائز اهمیت خاص است. اندازه گیری رفتار ساکنان واحدهای مسکونی بسیار پیچیده بوده و اغلب مطالعات درخصوص نقش رفتار و سبک زندگی بر مصرف انرژی خانوار به جای آنکه بیان کننده علت باشند، توصیفی هستند.
با توجه به اینکه میزان مصرف انرژی و خصوصا گاز طبیعی در سطح کشور و به طور خاص در بخش خانگی در حال رشد و به چندین برابر متوسط جهانی در سال ۱۳۸۹ رسیده است و به علت ارزانی انرژی و پایین بودن نسبی سهم هزینه های انرژی به سایر هزینه ها در سبد هزینه خانوار، درخصوص چگونگی مصرف انرژی در ساختمانها و شناخت عوامل موثر بر مصرف انرژی اقدام اساسی صورت نگرفته است.
نتایج تحقیقات نشان داده است ویژگیهای فیزیکی واحدهای مسکونی و ویژگیهای جمعیتی اثر معنی داری بر مصرف انرژی خانوار (برق و گاز) دارند.
انتهای پیام