این نویسنده و مترجم در گفت‌وگو با ایسنا درباره کازوئو ایشی‌گورو ـ برنده نوبل ادبیات 2017 ـ گفت: گورو به نظر من کسی است که حق گرفتن نوبل را دارد. نوش جانش. او نویسنده بزرگی است. ژاپنی‌الاصل است و از هفت سالگی به انگلستان رفته و به این زبان می‌نویسد. رمان "بازمانده روز" او با ترجمه بسیار زیبای نجف دریابندری از بهترین آثار اوست. این نویسنده در این کتاب نشان می‌دهد که به لایه لایه زندگی اشراف در حال سقوط بریتانیا اشراف داشته و شخصیت‌هایش را به خوبی می‌شناسد.

این نویسنده و مترجم ادامه داد: چیزی که در رابطه با گورو بی‌نظیر است، لایه لایه بودن آثار اوست. شخصیت‌ها و داستان‌های او مثل پوست پیاز لایه لایه هستند. این یکی از شاخصه‌های هنری این نویسنده است که ابتدا لایه‌های عشقی، بعد لایه‌های سیاسی و بعد شخصیت‌ها را بازنمایی می‌کند و در ادامه رمان، چهره جدیدی برای خواننده پیدا می‌کند.

پوری گفت: ویژگی دیگر ایشی گورو  این است که خودش را در رمان‌هایش تکرار نمی‌کند. هر رمان او را که می‌خوانید فکر می‌کنید نویسنده دیگری آن را نوشته است. این مساله یکی از برجستگی‌های آثار این نویسنده است. او نویسنده‌ای تیزبین، هنرمند، با استعداد و بی‌نظیر است و من از برنده شدن او در نوبل ادبیات خوشحالم.

این مترجم ادبیات در پاسخ به این سوال که در سال‌های اخیر و همچنین در دوره‌هایی نسبت به انتخاب‌های آکادمی نوبل انتقادهایی صورت گرفته است، این انتقادها را چگونه ارزیابی می‌کنید، گفت: از ۳۰ الی ۴۰ سال پیش که من جایزه نوبل را دنبال می‌کنم، این جایزه بعضی وقت‌ها تپق‌هایی زده است؛ البته این تپق‌ها بستگی به این دارد که چه کسانی به آن نگاه می‌کنند. مثلا چرچیل جایزه نوبل برد که از نظر من ادبی نبود، اما کتاب‌هایی که نوشته بود، نثر بسیار زیبایی داشت. یا یک خبرنگار به خاطر یکسری نوشته‌های مستند جایزه نوبل گرفت. بعضی وقت‌ها این مسائل در این جایزه پیش آمده است که آن را تعبیر به سیاسی کاری کرده‌اند، اما به نظر می‌رسد نوبل می‌خواهد کلیشه‌های ادبی را بشکند؛ مثلا در گذشته فقط فیکشن، شعر و نمایشنامه در حوزه ادبیات قرار می‌گرفت اما ترانه هم می‌تواند در قلمرو ادبیات قرار بگیرد که قابل توجیه است با این حال خود من راحت‌تر هستم که نوبل روی فیکشن، شعر و ادبیات متمرکز باشد.

پوری همچنین درباره این انتقاد برخی از نویسندگان که چرا بیشترین برندگان جایزه نوبل از اروپا انتخاب شده است؟ گفت: به نظر من نباید این مساله را زیاد به حساب پارتی‌بازی بگذاریم. طبیعی است وقتی رشد فرهنگی در جایی زیاد است، نویسندگان و هنرمندانش بیشتر هستند. اگر به شما هم بگویم نویسندگان را بشمارید، ناخودآگاه نام تعداد زیادی از نویسندگان اروپایی را برخواهید شمرد. آفریقا هنوز درگیر خیلی از مسائل است. درگیر گرسنگی، بی‌عدالتی و کج‌وکولگی ثروت. وقتی جامعه‌ای با این مسائل درگیر است، چگونه می‌شود انتظار داشت نویسندگان آن جامعه نوبل بگیرند؟ من این مساله را توطئه نمی‌دانم و طبیعی است.

انتهای پیام