حدف یا خصوصی‌سازی نشریات دولتی از جمله راه‌کارهای است که برای حل این مساله پیشنهاد می‌شود؛ که البته این پیشنهاد نیز با انتقادات زیادی از جمله به وجود آمدن خلاء در اطلاع‌رسانی جامع و نیز بلاتکلیف ماندن تعداد زیادی از فعالان رسانه‌ای که هم‌اکنون در رسانه‌های دولتی مشغول به کار هستند، مواجه است.
امید علی مسعودی، استاد ارتباطات و رییس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه سوره در گفت‌وگویی با ایسنا در این زمینه اظهار کرد: این موضوعی است که نیاز به پژوهش‌های دقیق دارد. چراکه ما دقیقاً نمی‌دانیم که اگر مطبوعات دولتی از صنعت رسانه‌های مکتوب ما حذف شود، در حوزه اطلاع‌رسانی دچار افت می‌شویم یا اینکه آیا با خلاء اطلاع‌رسانی مواجه خواهیم شد؟
او ادامه داد: می‌توانیم در این راستا از تجربیات مطبوعات در سایر کشورهای جهان و حتی کشورهای اسلامی نیز استفاده کنیم. در کشورهای ثروتمند و پیشرفته از آنجا که به خوبی از اهمیت مطبوعات و رسانه‌ها و تاثیرگذاری آنها در افکار عمومی آگاه هستند، از تمام رسانه‌های خصوصی حمایت‌های دولتی صورت می‌گیرد و عملاً رسانه‌های دولتی نیز به بخش خصوصی واگذار شده است؛ حمایت‌های دولتی که در ۱۳ مورد می‌توان آنها را جمع‌بندی کرد و شامل موارد مختلفی همچون پرداخت وام‌های بلاعوض، پرداخت بیمه کامل و توزیع نشریات با هزینه کم می‌شود. همچنین به نظر می‌رسد که در کشورهای اسلامی نیز دولت کار را به نشریات خصوصی واگذار کرده است و فقط از آنها حمایت می‌کند.
این استاد ارتباطات با اشاره به شرایط رسانه‌های مکتوب خصوصی در ایران و رقابتی که با رسانه‌های مکتوب دولتی دارند و با بیان اینکه «رسانه‌های خصوصی در ایران با مشکلات مختلفی از جمله توزیع نامناسب مطبوعات به همان شیوه‌های سنتی مواجه هستند»، خاطرنشان کرد: اگر بخش دولتی خودکفا بشود و از حمایت‌های کامل دولت محروم شود، آنگاه رقابت خوبی میان مطبوعات ایجاد خواهد شد. بهترین روش این است که دولت موسسات مطبوعاتی خود را به بخش خصوصی واگذار کند و بیشتر نقش نظارتی و حمایتی را داشته باشد.
مسعودی در پایان سخنان خود یادآور شد: البته این موضوعی نیست که در یک شب اتفاق بیفتد و نیاز به فراهم کردن زیرساخت‌ها و شرایط مناسب دارد. از طرفی هم نمی‌توان ثابت کرد که برخی از رسانه‌ها دولتی هستند و این خود نیاز به زمان دارد.
انتهای پیام