به گزارش ایسنا، غار دانیال یکی از غارهای‌های آبی و رودخانه‌ای ایران است که در رشته کوه البرز در بخش سلمان شهر شهرستان عباس‌آباد قرار دارد. طول این غار ۲۱۵۸، عمق آن ۷۴٫۲ و ارتفاع دهانهٔ اصلی آن از سطح دریا ۱۶۰ متر است که دارای یک دهانه بوده و دومین غار بزرگ رودخانه‌ای ایران بعد از غار قوری قلعه روانسر در کرمانشاه است.
دمای هوای داخلی این غار در طول سال به طور تقریبی یکسان حدود ۲۳ درجه سانتیگراد و و دمای آب چیزی در حدود ۱۷ درجه است که جریان رودخانه از ابتدای ورود به غار تا بخش انتهایی وجود دارد و از بهم پیوستن چندین جوی و چشمه به وجود می‌آید.
عمق این جریان در بخش‌های مختلف غار متغیر بوده اما به طور کلی از یک متر تجاوز نمی‌کند. آب داخل غار از چند چشمه کوچک تامین می‌شود و کاملا زلال و از نظر املاح دارای درصد پائینی بوده و آن را قابل شرب می‌کند.
زمان لازم برای پیمایش کامل غار برای یک تیم کوچک و سریع سه و نیم ساعت و برای یک تیم متوسط میان پنج تا هفت ساعت است، جریان رودخانه به جز در چند قسمت محدود بهترین نشانه به منظور پیمایش غار محسوب می‌شود.
در حال حاضر به دلیل حضور بیش از اندازه گردشگران این غار آبی با منشأ طبیعی دچار آلودگی شدید آبی و زیست محیطی شده که باید برای نجات آن مسئولان و نهادهای مختلف تلاش کنند.
سمانه عبداللهی رئیس هیئت مدیره انجمن غارنوردی و غارشناسی ایران در گفت‌وگو با ایسنا، درباره آلودگی موجود در غار دانیال با بیان اینکه عامل انسانی مهم‌ترین دلیل آلودگی این مکان است، اظهار کرد: حضور انسان‌ها به غار باید با کنترل بیشتری صورت بگیرد.
وی با بیان اینکه از آنجایی که در کشورمان فرهنگ ورود به غار وجود ندارد و انجمن‌ها و نهادها و دولت باید با همکاری هم این فرهنگ را آموزش دهند تا نهادینه شود، تصریح کرد: مردم عادی منطقه اطراف غارها به طور معمول اقدام به آلودگی نمی‌کنند بلکه بسیاری از افرادی که از دانشگاه‌ها و تورهای خودجوش و گردشگری به محیط زیست طبیعی غار وراد می‌شوند به این منابع طبیعی ضرر وارد می‌کنند چون بدون اطلاعات وارد عرصه می‌شوند.
رئیس هیئت مدیره انجمن غارنوردی و غارشناسی ایران افزود: غارهای آبی آلودگی را بسیار سریع‌تر انتقال می‌دهند و از آنجایی که منشا غارها ورودی آنها و آب نیز رسانای آلودگی است و در غار مواد به راختی تجزیه نشده و در آنجا باقی می‌ماند بنابراین تنها راه کاهش این آلودگی با کنترل ورود انسان‌ها قابل حل است و در تمام دنیا نیز ورودی‌ها کنترل شده است.
عبداللهی با اشاره به اینکه غارها تمامی اطلاعات میلیون‌ها سال گذشته را همانند حافظه‌ای در خود ذخیره کردند، گفت: در کشورهای پیشرفته غارها بسیار برایشان با اهمیت است و از طریق آن به مسائل زیست محیطی جهان و منطقه مورد نظر دست می‌یابند و ختی بودجه‌ای برای حفاظت غارها در نظر گرفته شده است.
وی خاطرنشان کرد: در ایران نخستین اقدام برای حفاظت از غارها آگاهی و اطلاع رسانی به مردم است و حتی بسیاری از مسئولان نهادها نیز این دانش را ندارند که غارها چه اهمیتی دارد و باید این دانش به نهادها داده شود.
رئیس هیئت مدیره انجمن غارنوردی و غارشناسی ایران اظهار کرد: در سال 2008 هنگامی که اتحادیه غارشناسی جهان وارد ایران شد به این جمع بندی دست یافتیم که غارهای ایران دچار آلودگی زیست محیطی شده و دوم مهر در طی هشت سال به عنوان غار پاک نامگذاری شده و اقدام به پاکسازی غارها می‌کنیم اما مهم‌ترین اقدام آن است که به مردم اطلاعات داده شود که وقتی با هر لباسی و موارد غذایی وارد غار می‌شوید چه مشکلاتی برای منابع طبیعی ایجاد می‌کنید.
عبداللهی با اشاره به اینکه غار دانیال نوعی غار آبی و دارای اطلاعات فراوانی بوده و منشأ آب‌های زیر زمینی آن مناطق است، یادآور شد: از آنجایی موجودات زنده‌ای همچون خفاش‌ها در آنجا زندگی می‌کنند به عنوان رابطی میان غار و اکوسیستم آن منطقه هستند و ورود انسان موجب می‌شود که غار از حالت زنده بودن خارج شود و فعالیت غارزایی از بین می‌رود.
وی گفت: در حال حاضر با توجه به اینکه غار دانیال در بحران آلودگی زیست محیطی و آبی قرار دارد باید از ورود انسان و توریست‌ها به آن جلوگیری شود چرا که هر تنفس انسان در غارها در از بین رفتن سیستم غارزایی تأثیر دارد.
رئیس هیئت مدیره انجمن غارنوردی و غارشناسی ایران افزود: برخی از غارهای گسلی وجود دارند که آب در آنها وجود ندارد و ورود انسان در آن بی اهمیت است اما غارهایی که دارای آب و جانوران هستند، آب موجب گسترش آلودگی می‌شود بنابراین باید برای آن برنامه ریزی شود.
وی تصریح کرد: در حال حاضر هر کس به راحتی وارد غار می‌شود در حالی که این امر باید کنترل شود و باید متخصصان نهادها کمک کنند که با در نظر گرفتن بودجه و یا حمایت آموزشی انجام دهند اما انتظار این است که دولت این موارد را جدی بگیرد و یا اگر دولت توانش را ندارد افرادی که اطراف غار دانیال زندگی می‌کنند این دغدغه آنان شود.
احترام السادات مازادی عضو جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست شهرستان تنکابن و عضو شورای هماهنگی تشکل‌های مردم نهاد استان مازندران در گفت‌وگو با ایسنا، درباره آلودگی غار دانیال در تنکابن، گفت: وجود گردشگران ناآگاه به وضعیت محیط زیست شرایط را برای آلودگی غار فراهم کرد.
وی افزود: غار دانیال دومین غار آبی رودخانه‌ای کشور است و می‌تواند به عنوان پتانسیل‌های مهم گردشگری در غرب استان مازندران باشد اما متأسفانه به دلیل نبود زیربنای گردشگری که در این منطقه وجود ندارد حضور گردشگران در این مناطق بیشتر موجب تهدید زیستگاه‌ها و غارهای این مناطق می‌شود.
عضو جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست شهرستان تنکابن تصریح کرد: حضور گردشگران در هنگام تعطیلات به دلیل نبود زیربنای گردشگری موجب ایجاد این آلودگی می‌شود و از آنجایی که بسیاری از آب‌های زیر زمینی‌مان آلوده است و چون آب غار دانیال از چشمه‌های آب زیرزمینی تأمین می‌شود و در زمان‌های گذشته قابل شرب هم بود اما در حال حاضر آلوده شده که بخشی از آن مربوط به آلودگی آب‌های زیرزمینی منطقه است.
مازادی تاکید کرد: برای بهبود وضعیت غار دانیال باید سازمان‌های گردشگری و میراث فرهنگی و محیط زیست و خود فرمانداری‌ها در زمینه آموزش و اهمیت دادن به میراث‌های طبیعی منطقه توجه کنند چراکه همین قندیل‌های موجود در در این غار برای تشکیل شدن نیاز به میلیون‌ها سال زمان دارند بنابراین باید در حفاظت از آن کوشا باشیم و نهادهای مربوطه باید برای این سازه‌های طبیعی اهمیت قائل شوند.
وی یادآور شد: باید برای حفاظت از این منابع طبیعی برنامه ریزی شود و حضور گردشگران نیز باید همراه با آموزش و حساب شده باشد تا موجب آلودگی غار نشوند.
مازادی گفت: هنگامی که از اکوتوریسم صحبت می‌شود یعنی گردشگری مبتنی بر طبیعت همراه با مسئولیت است و گردشگر باید بداند هنگامی که وارد طبیعت می‌شود چه رفتاری با آب، جنگل و مرتع و خاک داشته باشد و چکار کند که آن منطقه آلوده نکند و این بسیار اهمیت دارد.
وی با بیان اینکه با توجه به اینکه استان‌های شمالی گردشگرپذیر است اما در زمینه آموزش بسیار کمرنگ شد، خاطرنشان کرد: ریختن زباله در خیابان و بستر رودخانه برای مردم یک کاری عادی تلقی می‌شود و افراد آگاه به رفتار مناسب با طبیعت بسیار اندک هستند که در این زمینه آموزش و فرهنگ گردشگری بسیار ضعیف است.