به گزارش ایسنا، احسان محمدی با این مقدمه در عصر ایران نوشت: «خبری که نیمه‌شب آخرین روز تابستان که جمعه است، به ایران برسد به اندازه کافی عجیب به نظر می‌رسد؛ به خصوص این که در آن آمده باشد، مهم‌ترین مهاجم پرسپولیس در آستانه حساس‌ترین بازی این تیم در یک دهه اخیر ۴ ماه محروم شده است!
خبر آن قدر همه را غافلگیر کرد که روزنامه هواداری باشگاه حتی در تیتر شش کلمه‌ای خود اشتباه نگارشی داشت و دو بار از حرف اضافه «از» استفاده کرد: «دفاع از از حق پرسپولیس در فیفا!»
فدراسیون فوتبال نیمه‌شب اعلام کرد که در تعطیلات هستیم و فردا واکنش نشان می‌دهیم. باشگاه اول تکذیب کرد. عده‌ای از هوداران به اینستاگرام وکیل طارمی حمله کردند و گفتند او در جریان انتقال ناکامش به ترکیه مسئول این خسارت است.
امروز اصل نامه منتشر شد و روزنامه‌نگاران ورزشی آن را حاوی این نکات کلیدی می‌دانند:
۱- ماجرای محرومیت پرسپولیس واقعی است. طبق این نامه مهدی طارمی چهار ماه از تمام بازی‌های باشگاهی و ملی محروم می‌شود. باشگاه پرسپولیس نیز دو پنجره نقل و انتقالات را از دست خواهد داد.
۲- فیفا تاکید کرده این حکم قطعی است و تجدیدنظری وجود ندارد اما امکان شکایت به دادگاه عالی ورزش CAS وجود دارد.
۳- مهدی طارمی مبلغ ۷۸۹ هزار یورو جریمه شده است. پرسپولیس و او باید ظرف سی روز این مبلغ را پرداخت کنند؛ در غیر این صورت با جریمه‌های بیشتری روبه‌رو می‌شود.
۴- نامه‌ای که در اختیار رسانه‌ها قرار داده شده سربرگ و تاریخ ندارد. در واقع قسمت بالای نامه بریده شده است. آیا این نامه از چند هفته قبل به باشگاه پرسپولیس رسیده و آنها تلاش کرده‌اند آن را پنهان کنند؟
این نخستین بار نیست که باشگاه‌های ایرانی با شکایت‌هایی از این دست نقره‌داغ می‌شوند. هنوز این باشگاه و هواداران آن از ماجرای مانوئل ژوزه کمر راست نکرده بودند که این موج کمرشکن تازه از راه رسید؛ ماجرایی که با سیستم مدیریتی «هواداران یاری کنید تا ما تیم‌داری کنیم» به نظر حل شد.
به نظر می‌رسد فیفا در دایره حقوقی‌اش بخشی را به ایران اختصاص داده است؛ به شکایت‌های رگباری بازیکنان و مربیانی که به کشور ما می‌آیند، قرارداد می‌بندند و بعضی از آنها حتی بدون انجام دادن یک بازی به کشورشان برمی‌گردند، شکایت می‌کنند و جریمه‌شان را می‌گیرند! پولی که البته از بیت‌المال هزینه می‌شود.
فارغ از این که عاقبت این پرونده چه خواهد شد، یک بار برای همیشه باید باشگاه‌های فوتبال در ایران تکلیف‌شان را با نحوه ثبت قراردادها، استفاده از وکلای کارکُشته، شوخی نگرفتن تهدیدها و اخطارهای حقوقی و مسائلی از این دست روشن کنند. شما باور می‌کنید این اتفاق بیفتد و باشگاه‌های ایرانی این کار را بکنند؟ نه! چون اینجا «نان» در روشنگری نیست؛ در ابهام است! در آب گل‌آلود، انگار ماهی‌ها را بهتر شکار می‌کنند!»
انتهای پیام