به گزارش ایسنا، در بخش نمایش‌های صحنه‌ای جشنواره‌ی آیینی سنتی، نمایش «میرزا فرفره» به نویسندگی و کارگردانی مهدی پتکی در سومین روز از جشنواره (12 شهریور) در تالار هنر به صحنه رفت.

«نمایش میرزا فرفره» داستان زندگی مرد بازاری که دو زن دارد را روایت می‌کند، زن‌هایی که همیشه به هم حسادت می‌کنند اما میرزای قصه هیچ کدام از آنها را برتر نمی‌داند و تصمیم می‌گیرد تا برای سومین بار ازدواج کند و مظفر (نوکر میرزا) که 20 سال حقوق نگرفته با دوست تئاتری خود نقشه‌ای می‌ریزد تا دست میرزا را برای همسرانش رو کند.  

 این نمایش 130 دقیقه‌ای با سیاه‌بازی‌های یکی از بازیگران شروع می‌شود.

در سومین روز از جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی میرزا فرفره در دو نوبت در ساعت‌های 17 و 20 به صحنه رفت. باتوجه به اینکه در اجرای اول حتی نیمی از صندلی‌های سالن هم توسط مخاطبان پر نشده بود اما به دلیل داشتن تم طنز صدای خنده و شادی تماشاگران سرتاسر سالن را پر کرده بود، حتی در بعضی از بخش‌ها هم با همراهی تماشاگران این نمایش به اجرای خود ادامه داد.

از دیگر نکات قابل توجه این نمایش حضور نوازنده‌ای در گوشه صحنه بود که با اجرای زنده خود نمایش را همراهی می‌کرد که به گفته‌ی مهدی پتکی کارگردان این اثر هنری یکی از اصول نمایش های آیینی و سنتی حضور نوزانده در نمایش است.

مهدی پتکی با بیان اینکه در نمایش «میرزا فرفره» از شیوه سیاه بازی بهره برده است، اظهار کرد: برای اولین بار در هجده دوره نمایش‌های آیینی و سنتی، یک سیاه بازی از استان گیلان به صحنه رفته است.

این کارگردان تئاتر افزود: باتوجه به اینکه نمایش‌نامه «میرزا فرفره» یکی از آثار بسیار خوب استاد فتحعلی بیگی است تصمیم بر این شد تا با اجازه‌ استاد، این متن را بازنویسی کنم که در نوروز سال 96 در استان گیلان به مدت 14 شب به صحنه رفت و هدف از این نمایش اجرا برای مردم عام بود.

وی با بیان اینکه اجرای اولیه این نمایش در نوروز به صحنه رفت گفت: از آنجایی که در اعیاد برنامه‌های تلویزیونی و تئاترها بسیار زیاد است، اجرای اولیه نمایش از نظر برداشت مالی و جذب مخاطب کمی دچار مشکل شد که به همین دلیل قصد داریم تا پایان سال 96 در استان گیلان این نمایش اجرا بماند.

مهدی پتکی با اشاره به طراحی صحنه «میرزا فرفره» افزود: اجرای نمایش در استان گیلان در خانه‌ای دو طبقه به صحنه رفت اما باتوجه به اینکه تعداد کسانی که در اجرای این نمایش در جشنواره همراه ما بودند نسبت به کسانی که در استان گیلان فعالیت داشتند بسیار کمتر بود و نیروی کمکی همراه ما نبود، شرایط اینطور فراهم شد تا دکور را تغییر دهیم و «میرزا فرفره» در تهران با سه صحنه متفاوت اجرا شد، البته بازهم برای دکور این صحنه هزینه‌هایی را پرداخت کردیم.

او با اشاره به برنامه ریزی های انجام شده در هجدهمین دوره جشنواره نمایش های آیینی و سنتی اظهار کرد: برای این دوره از جشنواره برنامه‌ریزی های خوبی نشده بود، چراکه گروه‌های نمایشی شهرستان‌ها فقط به مدت سه روز پذیرش شدند که نهایتا نمایش آنها فقط برای دو بار اجرا ‌می‌شود.

پتکی خاطرنشان کرد: انتظار نمی‌رود تا همه ساله استانهای مختلف در جشنواره آیینی و سنتی نمایش خود را به صحنه ببرند اما افرادی که در زمینه نمایش‌های آیینی و سنتی در استان‌های خود به فعالیت مشغول هستند باید از مدعوین اصلی این جشنواره باشند تا کارها را بسنجند و همین موضوع باعث غنی‌تر شدن نمایش‌ها در زمینه آیینی و سنتی می‌شود.

کارگردان «میرزا فرفره» با اشاره به نمایش‌نامه‌های خارجی که در ایران اجرا می‌شود ،بیان کرد: در کشور ما برای نمایش‌نامه‌ها و متون خارجی تبلیغات بیشتری می‌شود حتی در آموزشگاه‌ها هم از متون خارجی در قالب کارگاهی برای کودکان تبلیغات ‌می‌شود، اما در رسانه ملی برنامه‌های تخصصی در زمینه نمایش‌های آیینی و سنتی به درستی برای مردم معرفی نمی‌شود.

او با بیان اینکه فقط یک دفتر برای نمایش‌های آیینی و سنتی در شهر تهران در نظر گرفته شده است، افزود: به جز استان گیلان که از دوسال گذشته یک دفتر برای نمایش‌های آیینی و سنتی در نظر گرفته‌اند، در استانهای دیگر دفتری برای اینگونه نمایش‌ها در نظر گرفته نشده است و این یکی از بی‌مهری‌هایی است که به نمایش‌های آیینی و سنتی می‌شود و باعث شده تا مردم به راحتی برای نمایش‌های آیینی جایگزینی داشته باشند.

کارگردان «میرزا فر فره» با اشاره به جذب مخاطبین به نمایش های سنتی ادامه داد: باید سالنهای نمایشهای آیینی و سنتی به هر قیمتی، بدون بهای بلیط و حتی با گذاشتن امکانات برای مخاطبان از تماشاگر عام پُر کنیم زیرا مردم عام باید با نمایش‌های آیینی، آشتی کنند و بدانند که مشکلات تئاتر فقط با نمایش‌های ایرانی درمان خواهد شد.

پتکی با بیان اینکه «میرزا فرفره» در سال 69 نوشته شده است، گفت: در نمایش‌نامه «میرزا فرفره» معضلات آن دوران در نمایش اجرا شد که من باتوجه به معضلات امروز جامعه، نمایش را بازنویسی کردم و به نظرم یکی از بزرگترین معضلات و مشکلات این دوره، فضای مجازی است. 

انتهای پیام